₁Lavaret a reaz ive dezhe: E gwirionez e lavaran deoc’h, bez’ ez euz hinienou aman prezant, ha na varvint ket ken ho devezo gwelet rouantelez Doue o tond gant galloud.

₂C’houec’h devez goude, Jesus a gemeraz ganthan Per, Jakes ha Ian, hag ho c’hassaz assambles ganthan a‐gostez var eur menez huel; hag e oe transfiguret dirazhe. ₃He zillad a zeuaz da veza lugernus, gwenn evel an erc’h, ker gwenn ken n’euz kandier e‐bed var an douar a helfe renta ker gwenn‐ze. ₄Hag e veljont dirazhe Elias ha Moises, pere a gomze gant Jesus. ₅Neuze Per, o komz ouz Jesus, a lavaraz: Mestr, aman eo mad deomp choum; greomp teir danten, unan evidoud, unan evit Moises, hag unan evit Elias. ₆Rag na ouie ket petra a lavare, dre ma oant spountet braz. ₇Hag e teuaz eur goabren hag a c’holoaz anezhe: hag eur vouez a zeuaz euz ar goabren, hag a lavaraz: He‐man eo va Mab muia‐karet, selaouit anezhan. ₈Ha kerkent o veza sellet en dro dezhe, na veljont mui den ganthe nemed Jesus hep‐ken.

₉Ha pa oant o tisken divar ar menez, e tifennaz outhe lavaret da zen ar pez ho doa gwelet, ken a vije resussitet Mab an den a‐douez ar re varo. ₁₀Hag e talc’hjont ar gomz‐se, o c’houlen an eil digant egile petra a zinifie resussita a‐douez ar re varo.

₁₁Hag ec’h interrojent anezhan, en eur lavaret: Perag e lavar ar Scribed ez eo red e teufe Elias da genta? ₁₂Hen a respontaz: Gwir eo penaos Elias a dle dond da genta hag e reizo a‐nevez an holl draou; ha penaos Mab an den, hervez ma’z eo scrivet divar he ben, a dle souffr kalz, ha beza disprizet. ₁₃Mes hen lavaret a ran deoc’h, Elias a zo deuet dija, evel ma’z eo scrivet divar he ben, ha great ho deuz dezhan kement a felle dezhe.

₁₄Hag, o veza deuet etrezeg an diskibien all, e velaz eur bobl vraz en dro dezhe, ha Scribed o tisput ganthe. ₁₅Ha rag‐tal, evel ma velaz an holl bobl‐ze anezhan, e oent souezet braz, hag o tiredec, e saludjont anezhan. ₁₆Neuze e c’houlennaz digant ar Scribed: Divarben petra e tisputec’h‐hu ganthe? ₁₇Hag unan euz ar bobl, o komz, a lavaraz: Mestr, digasset em euz d’id va mab pehini a zo dalc’het gant eur spered mud. ₁₈E pe leac’h‐benag ma ve pa grog enhan, e vez stlapet d’an douar ganthan; ne ra nemed eonenni, skrigna he zent, ha dizec’ha; hag em euz pedet da ziskibien d’hen kas kuit; mes n’ho deuz ket gallet. ₁₉Neuze Jesus a respontaz dezhe: O raç incredul, pegeit e choumin‐me ganeoc’h? pegeit e supportin‐me ac’hanoc’h? Digassit‐hen d’in. ₂₀Int eta hen digassaz dezhan; ha kerkent ha ma velaz Jesus, ar spered a zifretaz anezhan gant nerz, hag e kwezaz d’an douar, hag en em rullie oc’h eonenni. ₂₁Neuze Jesus a c’houlennaz digant he dad: Pegeit amzer a zo abaoe ma c’hoarvez kement‐man ganthan? An tad a lavaraz: Adaleg he vugaleach. ₂₂Hag alies hen deuz ar spered‐se taolet anezhan en tan hag en dour, evit hen lakaad da berissa mes mar gellez eun dra‐benag, sicour ac’hanomp ha kemer truez ouzomp. ₂₃Jesus a lavaraz: Mar gellez credi, pep tra a zo possubl d’an hini a gred. ₂₄Ha rag‐tal tad ar bugel a griaz hag a lavaraz, en eur wela: Cridi a ran, Aotrou, sicour ac’hanoun em incredulite. ₂₅Ha pa velaz Jesus penaos e tirede ar bobl assambles, e c’hourdrouzaz ar spered impur, en eur lavaret dezhan: Spered mud ha bouzar, me a c’hourc’hemen d’id, kea er meaz euz ar bugel‐ze, ha na antre mui enhan. ₂₆Hag ar spered a zortiaz en eur leuskel eur griaden vraz hag en eur hija anezhan gant nerz; hag ar bugel a zeuaz da veza evel maro, en hevelep doare ma lavare meur a hini: Maro eo. ₂₇Mes Jesus, o kemeret he zorn, a reaz dezhan sevel; hag e choumaz en he za.

₂₈Pa oe eat Jesus en ti, he ziskibien a c’houlennaz diganthan a‐gostez: Perag n’hon euz‐ni ket gallet kas kuit an drouk‐spered‐se? ₂₉Hag hen a respontaz dezhe: Ar seurt drouk‐sperejou‐ze na hellont beza kasset kuit nemed dre ar beden ha dre ar iun.

₃₀Hag o veza eat ac’hane, e treuzjont ar Galile; ha Jesus na fellaz ket dezhan e vije gouezet kement‐man gant den. ₃₁Koulskoude e kelenne he ziskibien, hag e lavare dezhe: Mab an den a ia da veza livret etre daouarn an dud, hag e lakaint anezhan d’ar maro; mes goude ma vezo bet lakeat d’ar maro, e resussito an trede deiz. ₃₂Mes int na gomprenent ket ar gomz‐se; ha ne gredent ket goulen diganthan.

₃₃Dond a reaz goude‐ze da Gapernaüm, ha pa edo en ti, e c’houlennaz diganthe: Divarben petra e tisputec’h‐hu etrezoc’h en hent? ₃₄Mes int a dave; rag disputet ho doa etrezhe en hent, evit gouzoud piou anezhe a vije ar brassa. ₃₅Hag hen, o veza azezet, a c’halvaz an daouzec hag a lavaraz dezhe: Mar fell da unan‐benag beza ar c’henta, e vezo an diveza euz an holl, ha servicher an holl. ₃₆Hag o veza kemeret eur bugel bihan, e lekeaz anezhan en ho c’hreiz; hag, o terc’hel anezhan etre he zivrec’h, e lavaraz dezhe; ₃₇Piou‐benag a receo unan euz ar vugaligou‐man em hano, a receo ac’hanoun; ha piou‐benag a receo ac’hanoun, n’eo ket me eo a receo, mes an hini hen deuz va digasset.

₃₈Neuze Ian, o komz outhan, a lavaraz: Mestr, gwelet hon euz eun den ha na heul ket ac’hanomp, o kas kuit an drouk‐sperejou en da hano, hag hon euz difennet outhan ober kement‐se, abalamour ne heul ket ac’hanomp. ₃₉Mes Jesus a lavaraz: Na zifennit ket outhan; rag n’euz den hag a ra burzudou em hano, hag a helfe kerkent drouk‐komz ac’hanoun. ₄₀Rag an hini n’ema ket a‐enep deomp, a zo evidomp. ₄₁Ha piou‐benag a roio deoc’h da eva eur verennad dour em hano, abalamour ma’z oc’h d’ar C’hrist, e gwirionez hen lavaran deoc’h, na gollo ket he recompans; ₄₂mes piou‐benag a roio gwall exempl da unan euz ar re vihan‐ze pere a gred enoun, gwelloc’h e vez dezhan e vez staget ouz he c’houzoug eur mean milin, hag e vez taolet er mor.

₄₃Mar gra da zorn d’id kweza er pec’hed, troc’h anezhan; gwell eo d’id antren monz er vuez, eget kaout da zaou zorn, ha mond en ifern, en tan ha na varvo biken, ₄₄e pe leac’h ho freon na varv ket, hag an tan ne voug ket. ₄₅Ha mar gra da droad d’id kweza er pec’hed, troc’h anezhan; gwell eo d’id antren er vuez, o kaoud eun troad hep‐ken, eget kaoud da zaou droad, ha beza taolet en ifern, en tan ha na varv, ket, ₄₆e pe leac’h ho freon na varv ket, hag an tan ne voug ket. ₄₇Ha mar gra da lagad d’id kweza er pec’hed, difram anezhan; gwell eo d’id antren en rouantelez Doue, o kaoud eul lagad kep‐ken, eget kaoud daou‐lagad, ha beza taolet en eun ifern a dan? ₄₈e pe leac’h ho freon na varv ket, hag an tan ne voug ket.

₄₉Rag pep den a vezo sallet gant tan; ha pep sacrifis a vezo sallet gant holen. ₅₀Eun dra vad eo an holen; mes mar deu an holen da goll he vlaz, gant petra e sallot‐hu anezhan? ₅₁Ho pezet holen enoc’h hoc’h‐unan, ha bezit en peoc’h etrezoc’h.

₁Sièis jour après, Jèsu prenguè Pèire emé Jaque e Jan, e li menè sus uno auto mountagno, à despart, éli soulet, em' acò fuguè trasfigura davans éli.

₂Si vièsti venguèron resplendènt e blanc d'uno blancour de nèu, que i'a ges de paraire sus la terro que n'en posque faire d'autant blanc coume éli.

₃E Elìo apareiguè emai Mouïse que charravon emé Jèsu.

₄Pèire alor, prenènt la paraulo, diguè à Jèsu: Mèstre, nous es en-de-bon d'èstre eici! fasen-ié tres tibanèu, un pèr vous, un pèr Mouïse, em' un pèr Elìo.

₅Sabié pas, dóumaci, ço que disié, bèn tant èron espavourdi.

₆E s'acampè 'n nivo que lis oumbrejè e venguè 'no voues dóu nivo, que disié: Aquest es moun Fiéu bèn-ama, escoutas-lou.

₇E tant-lèu, espinchant de tout caire, veguèron plus res, senoun Jèsu soulet em' éli.

₈Coume davalavon de la mountagno, éu i'óusservè que counfèsson en degun ço qu'avien vist, d'aqui-que lou Fiéu de l'ome fuguèsse ressuscita di mort.

₉E gardèron la causo pèr éli, tout en se remenant dequ' èro acò: D'aqui-que fuguèsse ressuscita di mort.

₁₀Alor lou questiounèron, en disènt: Perqué li Farisen e lis Escribo dison que fau qu'Elìo vèngue d'abord?

₁₁Éu ié respoundeguè: Elìo, s'en-cop vendra, restaurara touto causo, e coume acò 's escri dóu Fiéu de l'ome, éu soufrira mai-que-mai e sara mespresa.

₁₂Mai vous dise qu'Elìo es deja vengu e i'an fa tout ço qu'an vougu, coume acò 's escri d'éu.

₁₃Estènt tourna vers si disciple, veguè 'n mouloun de gènt à l'entour d'éli e d'escribo que disputavon em' éli.

₁₄Sus lou cop tout lou pople, en vesènt Jèsu, fuguè atupi; restèron espavourdi li gènt e courrènt vers éu lou saludavon.

₁₅Éu ié demandè: Dequé disputas entre vautre?

₁₆E n'i'aguè un dins la foulo que faguè: Mèstre, vous ai adu moun drole qu'es agarri d'un esperit mut.

₁₇Tóuti li fes que l'aganto, lou barrulo au sèti; em' acò lou pichoun escumo, crussis di dènt e se desseco. Ai prega vòsti disciple de l'escounjura, mai l'an pas pouscu.

₁₈Jèsu ié respoundeguè: O raço mescresènto! quant de tèms sarai emé vautre? quant de tèms vous supourtarai? Adusès-me-lou.

₁₉E l'aduguèron. Tant-lèu aguè vist Jèsu, l'esperit lou sagagnè, e, debana pèr lou sòu, se ié viéutoulavo en escumant.

₂₀Jèsu demandè au paire dóu pichot: Quant i'a de tèms qu'acò-d'aqui i'arribo? Aquest ié venguè: Dempièi soun enfanço.

₂₁Souvènti-fes l'esperit l'a jita dins lou fiò e peréu dins l'aigo pèr lou faire peri. Mai se poudès quaucarèn, ajudas-nous, agués pieta de nautre,

₂₂Jèsu ié respoundeguè: Se pos crèire, tout es poussible pèr aquéu que crèi.

₂₃Subran s'escridè, lou paire dóu pichot, e tout en lagremejant diguè: Crese, Segnour; ajudas moun incredulita.

₂₄Em' acò Jèsu, vesènt lou mounde qu'en aio s'acampavo, remouchinè l'esperit orre, en disènt: Esperit sourd e mut, iéu te lou coumande, sorte d'aquel enfant e ié rintres plus.

₂₅Alor en quilant e rudamen lou sagagnant, l'esperit sourtiguè; e restè lou pichot coume mort, bèn tant que forço gènt disien: Es mort.

₂₆Mai Jèsu, lou prenènt pèr la man l'aubourè e se tenguè dre.

₂₇Quouro fuguè Jèsu intra dins l'oustau, si disciple à la secrèto ié demandèron: Coume vai que nautre l'avèn pas pouscu foro-bandi?

₂₈Éu ié venguè: Aquelo merço de demòni noun se pòu foro-bandi que pèr la preguiero e lou june.

₂₉Estent parti d'aqui, travessèron la Galilèio; e voulié que res lou sachèsse.

₃₀D'enterin ensignavo si disciple e ié disié: Sara, lou Fiéu de l'ome, abandouna entre li man dis ome; éli lou tuaran, e uno fes mort, éu lou jour tresen ressuscitara.

₃₁Mai éli coumprenien rèn aquelo paraulo e avien pòu de lou questiouna.

₃₂Venguèron pièi à Cafarnaoun. Quand fuguèron au lougis, éu ié demandè: De que charravias pèr camin?

₃₃Mai éli mutavon pas, dóumaci pèr camin s'èron disputa ensèmble pèr saupre quau d'entre éli èro lou mai grand.

₃₄Or s'estènt asseta, éu sounè li Douge e ié diguè: Se quaucun vòu èstre lou proumié, sara de tóuti lou darrié e de tóuti lou servènt.

₃₅Pièi prenènt un pichot, lou boutè au mitan d'éli; e après i'avé fa 'no brassado, à-n-éli ié diguè:

₃₆Qu reçaup un pichot coume aquest en moun noum, me reçaup iéu; e qu me reçaup, noun me reçaup iéu, mai Aquéu que m'a manda.

₃₇Jan, alor, prenènt la paraulo, ié venguè: Mèstre, n'avèn vist un que coucho li demòni en voste noum, e qu'es pas de nosto souco, em' acò l'avèn empacha.

₃₈Mai Jèsu diguè: L'empachés pas; i'a res dóumaci que miracleje en moun noum e que posque tout-d'un tèms après mau-parla de iéu.

₃₉Qu noun es contro vautre, es pèr vautre.

₄₀Qu vous pourgira béure un vèire d'aigo en moun noum, sufis que sias au Crist, veramen vous lou dise, noun perdra sa recoumpènso.

₄₁Mai se quaucun escandalisavo un d'aquéli pichounet que creson en iéu, miés vaudrié pèr éu que ié boutèsson autour dóu còu uno pèiro mouniero e lou cabussèsson à la mar.

₄₂E se ta man t'escandaliso, copo-la: t'es mai en-de-bon d'intra manchet dins la vido que d'ana emé dos man dins la dano, dins lou fiò inamoussable,

₄₃Aqui ounte soun verme d'éli mor pas, onnte lou fiò s'amosso pas.

₄₄E se toun pèd t'escandaliso, copo-lou: t'es mai en-de-bon d'intra goi dins la vido eternalo que d'èstre debaussa, en aguènt dous pèd, dins la dano dóu fiò inamoussable,

₄₅Aqui ounte soun verme d'éli mor pas, ounte lou fiò s'amosso pas.

₄₆E se toun uei t'escandaliso, derrabo-lou: t'es mai en-de-bon d'intra borgne dins lou reiaume de Diéu que d'èstre debaussa, en aguènt dous uei, dins la dano dóu fiò,

₄₇Aqui ounte soun verme d'éli mor pas, ounte lou fiò s'amosso pas.

₄₈Car saran tóuti sala pèr lou fiò, coume touto vitimo a d'èstre salado emé de sau.

₄₉Es bono, la sau; mai se la sau fadejo, emé dequé l'assesounarés? Agués en vautre de sau, e la pas agués-la entre vautre.