₁Neuze ar Farizianed hag eun neubeut Scribed, pere a oa deuet euz a Jerusalem, a zeuaz assambles da gavout Jesus; ₂hag, o velet e tebre lod euz he ziskibien ho boued gant daouarn souillet, da lavaret eo, hep beza gwalc’het, e kavent abec enhe. ₃(Rag ar Farizianed hag an holl Judevien na zebront ket hep beza gwalc’het ho daouarn beteg ho ilin, o terc’hel evel‐se tradition ar re goz; ₄ha pa zeuont euz ar plasou‐marc’had, na zebront ket ken neubeut heb beza en em walc’het. Kalz a draou all ho deuz ive pere ho deuz recevet evit ho miret, evel gwalc’hi an tassou, ar podou, al listriarm hag ar gweleou.) ₅Neuze ar Farizianed hag ar Scribed a c’houlennaz diganthan: Perag da ziskibien‐te na heulliont‐hi ket tradition ar re goz, hag e kemeront ho boued heb gwalc’hi ho daouarn?

₆Hen a respontaz: Hipocrited ma’z oc’h! Profetiset mad hen deuz Isaias divar ho pen, pa hen deuz lavaret: Ar bobl‐man a henor ac’hanoun a vuzellou; mes ho c’halon a zo gwall bell diouzin. ₇Mes en ven eo ec’h henoront ac’hanoun, o tiski doctrinou pere a zo gourc’hemenou tud. ₈Rag, o lezel gourc’hemen Doue, e virit tradition an dud, o walc’hi ar podou, hag an tassou, hag oc’h ober kalz a draou all euz ar seurt‐se.

₉Lavaret a reaz ive dezhe: Gouzoud a rit mad terri gourc’hemen Doue, evit miret ho tradition; rag Moises hen deuz lavaret: ₁₀Henor da dad ha da vam; ha piou‐benag a daolo malloz var he dad pe var he vam ra vezo lakeat d’ar maro; mes c’houi a lavar: ₁₁Ia nemed lavaret hen defe eun den d’he dad pe d’he vam: Kement em euz evit galloud da zicour a zo corban, da lavaret eo, eun donezon consacret da Zoue. ₁₂Ha neuze n’hen lezit mui da ober netra evit he dad pe he vam; ₁₃o lakaad evel‐se en plas ger Doue ho tradition great ganeoc’h hoc’h unan; hag e rit c’hoas kalz a draou all euz ar seurt‐se.

₁₄Neuze, o veza galvet an holl bobl, e lavaraz dezhe: Selaouit holl ac’hanoun, ha comprenit an dra‐man: ₁₅Netra euz a‐ziaveaz an den hag a antre enhan, na hell hen souilla; mes ar pez a zeu er meaz euz anezhan, setu eno ar pez a souil an den. ₁₆Mar hen deuz unan‐benag diou‐skouarn da zelaou, ra zelaouo.

₁₇Pa oe eat en ti, goude beza kuiteet ar bobl, he ziskibien a interrojaz anezhan divarben ar barabolen‐ze. ₁₈Hag hen a lavaraz dezhe: Daoust ha c’houi ive a zo hep ententamant? Ha na gomprenit‐hu ket penaos kement tra a‐ziaveaz hag a antre en den, na hell ket souilla anezhan? ₁₉Rag na antre ket er galon, mes er c’hov, a be leac’h e kwez el leac’h distro, o rei da anaoud ez eo disouillet pep seurt boued. ₂₀Lavaret a rea eta: Ar pez a zeu er meaz euz an den, setu eno ar pez a souil an den. ₂₁Rag a ziabarz, da lavaret eo, euz a galon an dud, eo e teu ar zonjezonou fall, an avoultriachou, al libertinach, ₂₂al lazerezou, al laeronsiou, an avaristed, ar fallenteziou, an dromplerez, al lubricite, ar zellou leun a anvi, an drouk‐komzou, an ourgouil, ar follentez. ₂₃An holl viçou‐ze a zeu euz an diabarz, hag a souil an den.

₂₄Ha goude, o veza eat kuit ac’hane, ez eaz var bord douar Tir ha Sidon; hag o veza eat en eun ti, e felle dezhan na vije kement‐se gouezet gant den e‐bed; mes ne hellaz ket beza kuzet.

₂₅Rag eur vreg, hag a oa dalc’het he merc’h gant eur spered impur, o veza klevet komz anezhan, a zeuaz hag en em daolaz d’he dreid. ₂₆Ar vreg‐se a oa Grekes, ginidic euz a Syrophenisia; hag e pedaz anezhan da gas an drouk‐spered er meaz euz he merc’h. ₂₇Ha Jesus a lavaraz dezhi: Lez da genta ar vugale da gaoud ho gwalc’h; rag n’eo ket deread kemeret bara ar vugale, hag he deurel d’ar chass bihan. ₂₈Mes hi a respontaz hag a lavaraz: Gwir eo, Aotrou; koulskoude ar chass bihan a zebr, dindan an daol, bruzunenou ar vugale. ₂₉Neuze e lavaraz dezhi: Abalamour d’ar gomz‐se, kea; eat eo an drouk‐spered er meaz euz da verc’h. ₃₀Ha pa oe distroet d’he zi, e kavaz e oa eat an drouk‐spered kuit, hag he merc’h gourvezet var ar gwele.

₃₁Ha Jesus, o veza kuiteet broiou Tir ha Sidon, a zeuaz beteg mor Galile, en eur dremen dre vro Decapolis.

₃₂Hag e oe digasset dezhan eun den bouzar, hag a oa dalc’het en he gomz; hag e pedent anezhan da astenn he zaouarn varnezhan. ₃₃Hag o veza tennet anezhan a‐gostez euz a‐greiz ar bobl, e lekeaz he vizied en he ziou‐skouarn; hag o veza kemeret cranch, e touchaz ouz teod an den‐ze. ₃₄Neuze, o sevel he zaou‐lagad etrezeg an env, ec’h huanadaz hag e lavaraz dezhan: Effatah, da lavaret eo, Digor. ₃₅Ha rag‐tal he ziou‐skouarn a oe digoret, he deod a oe di‐liammet, hag e komze freaz.

₃₆Ha Jesus a zifennaz outhe n’hel lavarjent da zen e‐bed; mes seul‐vui ma tifenne outhe, seul‐vui e vrudent anezhan. ₃₇Ha souezet meurbed, e lavarent: Kement holl a ra a zo burzudus; ar c’hlevet a ro d’ar re vouzar, hag ar gomz d’ar re vud.

₁Venguèron vers Jèsu, li Farisen e quàuquis Escribo qu'arribavon de Jerusalèn.

₂Em'acò, entre avé vist quàuquis-un de si disciple que prenien soun repas emé de man impuro, valènt-à-dire noun lavado, ié cridèron contro.

₃Li Farisen, fau vous dire, e tóuti li Judiéu, manjon jamai sènso s'èstre lava e relava li man, qu'acò 's la tradicioun dis ancian.

₄Quouro tournon de la plaço, manjon pas sènso avé fa si lavado; e i'a 'ncaro proun d'àutri coustumo que lis óusservon pèr tradicioun, coume de lava li got, li dourgo, lis eisino de fèrri e peréu li lié.

₅Adounc, ié demandèron, li Farisen e lis Escribo: Coume vai que vòsti disciple óusservon pas la tradicioun dis ancian e prenon si repas emé de man impuro?

₆Mai éu ié respoundeguè: Isaìo a bèn proufetisa sus vautre, ipoucrito, quand escrivié: Aquéu pople d'aqui m'ounouro de bouco, mai a soun cor liuen de iéu.

₇En rèn i'avanço que m'ounouron, en ensignant de dóutrino e d'ourdounanço umano.

₈Avès, dóumaci, leissa de caire lou coumandamen de Diéu, em'acò gardas la tradicioun dis ome, lavas li dourgo e li got; e i'a 'ncaro bèn d'àutri causo ansin que fasès.

₉E ié disié: L'anulas en plen, lou coumandamen de Diéu, pèr vous n'en teni à vosto tradicioun.

₁₀Car Mouïse a di: Ounouro toun paire e ta maire; e: Qu maudira soun paire o sa maire, que more de mort.

₁₁Mai vautre disès: S' un ome dis à soun paire o à sa maire: «Tout corban — valènt-à-dire doun — que vèn de iéu, es à voste proufié,»

₁₂N'i'a proun, ié leissas rèn' faire de mai pèr soun paire o pèr sa maire,

₁₃Anulant d'aquéu biais la paraulo de Diéu emé vosto tradicioun, qu'es vàutri que l'avès establido; e i'a 'ncaro bèn d'àutri causo ansin que fasès.

₁₄Aguènt tourna-mai souna lou pople, éu diguè: Ausès-me tóuti, e coumprenès.

₁₅Noun i'a rèn foro de l'ome qu'en intrant dins éu, lou posque embruti; mai ço que sort de l'ome, vaqui ço qu'embrutis l'ome.

₁₆Se quaucun a d'auriho pèr entendre, qu'entende.

₁₇Quouro fuguè dins l'oustau, liuen dóu mounde, lou questiounèron si disciple sus aquelo parabolo.

₁₈E ié diguè: Coume! avès tant pau de sèn qu'acò? Capitas pas que tout ço que dóu deforo intro dins l'ome noun pòu l'embruti?

₁₉Dóumaci noun i'intro dins lou cor, mai ié davalo dins lou vèntre qu'à la secrèto pièi rejito tout ço qu'a tria d'impur dins lis alimen.

₂₀Mai ço que sort de l'ome, éu disié, vaqui ço qu'embrutis l'ome.

₂₁Car es dóu dedins, es dóu cor dis ome que sorton li marrìdi pensado, lis adultèri, li fournicacioun, lis oumicide,

₂₂Li larrounice, l'avariçun, li meichantiso, li troumparié, lis impudicita, l'uei catiéu, lou blasfème, la supèrbi e la foulié.

₂₃Tóuti aquéli mau, es dóu dintre que sorton e 'mbrutisson l'ome.

₂₄Estènt parti d'aqui, s'enanè sus li counfigno de Tir e de Sidoun: intrè dins un oustau e voulié que res lou sachèsse, mai pousquè pas s'escoundre.

₂₅Tant-lèu saupre qu'èro aqui, uno femo intrè, que sa chato èro agarrido de l'esperit orre, e toumbè à si pèd.

₂₆Èro uno pagano, Siro-Feniciano de nacioun. Em'acò lou pregavo de foro-bandi lou demòni dóu cors de sa chato.

₂₇Jèsu ié diguè: Laisso proumié lis enfant se restaura; es pas bèn, dóumaci, de prene lou pan dis enfant e de lou jita i chin.

₂₈Mai elo ié respoundeguè, ié diguè: Verai, Segnour; mai li chinatoun manjon souto la taulo li brenigo di pichot.

₂₉Éu ié venguè: Pèr aquelo paraulo, tè, filo, a sourti de ta chato lou demòni.

₃₀E la femo, s'estènt enanado à soun oustau, trouvè sa pichoto couchado sus lou lié, que lou demòni avié parti.

₃₁Jèsu quitè lou terraire de Tir e venguè pèr Sidoun enjusquo à la mar de Galilèio, en travessant lou païs de la Decapòli.

₃₂Em'acò i'aduguèron un sourd e mut e lou suplicavon de i'impausa li man.

₃₃Alor Jèsu lou prenènt à despart dóu mounde, ié boutè si det dins lis auriho e 'mé sa salivo ié touquè la lengo.

₃₄Aussant pièi lis uei vers lou cèu, sous-pirè e ié diguè: Epliplietha, qu'acò vòu dire: Duerbe-te.

₃₅E quatecant duberto fuguèron sis auriho e sa lengo sedesnousè, que parlavo courrentamen.

₃₆Jèsu recoumandè i gènt que lou diguèsson en res.

₃₇Mai dóu-mai ié recoumandavo, dóu-mai éli l'esbrudissien,

₃₈E dóu-mai n'èron dins l'amiracioun disènt: A bèn fa touto causo; a fa ausi sourd e parla li mut.