₁Eun neubeut deveziou goude, Jesus a zeuaz adare da Gapernaüm, ha kerkent ha ma oe klevet e oa en ti, ₂e teuaz kement a dud, ken ne oa ket a blas evithe memeus en‐dro d’an nor; hag hen a brezege dezhe ger Doue.

₃Neuze e teuaz tud d’he gavout pere a zigasse dezhan eur paralitic hag e oa pevar o tougen anezhan. ₄Mes evel na hellent ket tostaad outhan abalamour d’ar foul, e savjont an doen a‐uz d’ar plas e leac’h ma hen em dalc’he Jesus, hag o veza great eun toul, e tiskenjont dre eno ar gwele var behini e oa gourvezet ar paralitic. ₅Neuze Jesus, o velet ho feiz, a lavaraz d’ar paralitic: Va mab, da bec’hejou a zo pardonet d’id. ₆Hag eur re‐benag euz ar Scribed, hag a oa azezet eno, a rezone evel‐hen en ho c’halonou: ₇Perag e lavar he‐man gwall‐gomzou evel‐se? Piou a hell pardoni ar pec’hejou nemed Doue hep‐ken? ₈Ha Jesus o veza gouezet kerkent, dre he spered, ar pez a zonjent enhe ho‐unan, a lavaraz dezhe: Perag hoc’h euz‐hu ar seurt sonjou‐ze en ho calonou? ₉Pehini eo an ezeta, pe lavaret d’ar paralitic: Da bec’hejou a zo pardonet d’id, pe lavaret dezhan: Sav, kemer da vele, ha kerz? ₁₀Hogen, evit ma ouezot hen deuz Mab an den ar galloud var an douar da bardoni ar pec’hejou, e lavaraz d’ar paralitic: ₁₁Me a lavar d’id: Sav, crog en da vele, ha kea d’ar gear. ₁₂Ha kerkent e savaz, hag o veza kemeret he vele, ez eaz er meaz dirag an holl, en hevelep doare ma oe souezet braz an holl, ha ma c’hlorifient Doue, o lavaret: Biskoas n’hon cuz gwelet kement all.

₁₃Neuze Jesus a ieaz adare da gostez ar mor; hag an holl bobl a zeue d’he gavout, hag e kelenne anezhe.

₁₄Hag en eur dremen, e velaz Levi, mab Alfe, azezet en bureo ar c’hargou; hag e lavaraz dezhan: Deuz var va lerc’h. Hag hen a zavaz, hag a heulliaz anezhan.

₁₅Hag e c’hoarvezaz, pa edo ouz taol en ti an den‐ze, m’hen em lakeaz ive ouz taol gant Jesus hag he ziskibien kalz a bublicaned hag a bec’herien; rag bez’ e oant kalz hag ho doa heulliet anezhan. ₁₆Hag ar Scribed hag ar Farizianed, o velet ma tebre gant ar bublicaned hag ar bec’herien, a lavare d’he ziskibien: Perag e tebr hag ec’h ev‐hen gant ar bublicaned hag ar bec’herien? ₁₇Ha Jesus, o veza klevet kement‐se, a lavaraz dezhe: N’e ket ar re a zo iac’h ho deuz ezom a vedeusin, mes ar re a zo klanv; n’oun ket deuet evit gervel ar re just d’ar gonversion, mes ar bec’herien.

₁₈Hogen, diskibien Ian hag ar Farizianed a iune alies, hag e teujont da gavout Jesus hag e leverjont dezhan: Perag e iun diskibien Ian ha re ar Farizianed, ha da ziskibien‐te ne iunont ket? ₁₉Ha Jesus a lavaraz dezhe: Daoust ha mignoned ar pried a hell iun e‐pad ma ema ar pried ganthe? E‐keit ha ma ema ar pried ganthe, na hellont ket iun. ₂₀Mes dond a rai an deiziou ma vezo lammet ar pried diganthe, ha neuze e iunint en deiziou‐ze. ₂₁Den na stag eun tam mezer nevez ouz eur zae goz; anez an tam mezer nevez a rogfe ar mezer koz, hag ar rogaden a vefe gwassoc’h. ₂₂Den ken neubeut na laka gwin nevez en barikennou koz; anez ar gwin nevez a freuzfe ar barikennou, ar gwin a redfe, hag ar barikennou a vefe kollet; mes red eo lakaad ar gwin nevez en barikennou nevez.

₂₃Hag e c’hoarvezaz, pa oa Jesus o tremen a‐dreuz an ed, eun devez sabbat, ma commansaz he ziskibien, en eur vale, da denna tamoezennou. ₂₄Hag ar Farizianed a lavaraz dezhan: Sell, perag e reont‐hi ar pez n’eo ket permetet en deiziou ar Sabbat? Mes hen a lavaraz dezhe: ₂₅Ha n’hoc’h euz‐hu ket biskoas lennet ar pez a reaz David, pa hen doe ezom ha pa hen doe naoun, hen hag ar re a oa assambles ganthan? ₂₆Penaos ez eaz en ti Doue, en amzer Abiathar, ar beleg‐braz, hag e tebraz ar baraou consacret da Zoue, pere ne oa ket permetet ho dibri nemed d’ar veleien hep‐ken, ha penaos e roaz ive lod d’ar re a oa assambles ganthan? ₂₇Neuze e lavaraz dezhe: Ar sabbat a zo bet great evit an den, ha nann an den evit ar sabbat. ₂₈Evel‐se Mab an den a zo mestr memeus var ar sabbat.

₁Passa quàuqui jour, tournè mai à Cafarnaoun.

₂Em' acò s'esbrudiguè qu'èro dins l'oustau, e se i'acampè de gènt un tau mouloun que poudié pas caupre, meme dins lou relarg de davans la porto; or, ié predicavo la paraulo.

₃Alor venguèron i'adurre un paraliti que quatre ome lou pourtavon.

₄Mai en estènt que noun poudien ié presenta, raport au mouloun de pople, destéulis-sèron en-dessus d'éu e pèr aquelo intrado faguèron esquiha la brèsso ounte lou paraliti èro ajassa.

₅En vesènt la fe d'aquéli gènt, Jèsu diguè au paraliti: Moun fiéu, te soun remés ti pecat.

₆Or, i'avié quàuquis Escribo qu'èron aqui d'assetoun, e que dintre éli se pensavon:

₇Coume vai que parlo ansin, aquéu? Blasfèmo. Quau pòu remetre li pecat, senoun Diéu soulet?

₈Autant-lèu Jèsu couneiguè, pèr soun esperit, que pensavon ansin dintre éli, e ié diguè: Coume vai que pensas acò dins voste cor?

₉Dequ' es lou mai eisa, de dire au paraliti: Te soun remés ti pecat, o de dire: Ausso-te, cargo ta brèsso e marcho?

₁₀Or, pèr que sachés que lou Fiéu de l'ome a lou poudé sus terro de remetre li pecat (s'adreissè au paraliti):

₁₁Te lou dise, ausso-te, cargo ta brèsso e vai-t-en à toun oustau.

₁₂A la segoundo, aquest s'aubourè, carguè sa brèsso e s'ananè is uei vesènt de tóuti, que n'èron tóuti dins l'amiracioun e rendien glòri à Diéu, disènt: Avèn jamai rèn vist d'ansin.

₁₃Jèsu sourtiguè mai dóu caire de la mar; em' acò tóuti li gènt venien vers éu, e lis endóutrinavo.

₁₄En passant, veguè Levi d'Aufiéu asseta au burèu dis impousicioun, e ié diguè: Seguisse-me. Aquest se levè e lou seguiguè.

₁₅E vous trouvarés qu'estènt à taulo à l'oustau d'aquéu Levi, proun publican e pecadou èron peréu entaula emé Jèsu e si disciple: n'i'avié forço, dóumaci, que tambèn lou seguissien.

₁₆E lis Escribo emai li Farisen, de lou vèire que taulejavo emé li publican e li pecadou, venien ansin à si disciple: Coume vai que voste Mèstre manjo e béu en coumpagno di publican e di pecadou?

₁₇En ausènt acò, Jèsu ié diguè: Es pas li gènt sani qu'an besoun dóu mège, mai aquéli que se sènton mau. Siéu pas vengu, dóumaci, souna li juste, mai li pecadou.

₁₈Em' acò li disciple de Jan e li Farisen, que junavon éli, veici que vènon e ié dison: Coume vai que li disciple de Jan emai aquéli di Farisen junon, e que vòsti disciple junon pas?

₁₉E ié venguè Jèsu: Podon-ti juna li fiéu de la noço, d'enterin que lou nòvi es em' éli? Tout lou tèms qu' an lou nòvi à sa coumpagno, noun podon juna.

₂₀Mai vendra 'n tèms que lou nòvi ié levaran, e d'aquéu tèms junaran.

₂₁Degun courduro un retaioun de drap nòu à-n-un vièi abihage, que lou nòu empourtarié lou vièi, e bèn mai gros sarié l'estras.

₂₂I'a res nimai que boute de vin nouvèu dins d'ouire vièi: autramen lou vin crebara lis ouire, lou vin s'escampara e lis ouire saran perdu; mai es dins d'ouire nòu que lou vin nouvèu se dèu bouta.

₂₃E vous trouvarés mai que lou Segnour caminant de-long di blad, un jour de sabat, si disciple coumencèron d'intra dins li terro e de culi d'espigo.

₂₄E li Farisen disien à Jèsu: Vès, d'ounte vèn que, lou jour dóu sabat, fan ço que noun es permés?

₂₅Éu ié respoundeguè: Avès jamai legi ço que faguè Dàvi, lou jour que se trouvè dins la necessita, qu'avié fam, éu emai aquéli que l'acoumpagnavon?

₂₆Coume intrè dins l'oustau de Diéu, dóu tèms de l'archi-prèire Abiatar, e mange li pan de proupousicioun, que li prèire soulet avien lou dre de n'en manja, e n'en dounè à-n-aquéli qu'èron em' éu?

₂₇E ié diguè mai: Lou sabat es esta fa pèr l'ome e noun l'ome pèr lou sabat.

₂₈Amor d'acò, lou Fiéu de l'ome es mèstre meme dóu sabat.