CHAPITRE QUINGEN
Noste-Segne davans Pilato. — La delièuranço de Barrabas. — Escorno di soudard e courounamen d'espino. — La draio doulourouso. — Lou crucificamen, la mort e l'ensevelimen de Jèsu.
1De bon matin, li Prince di prèire, aguènt vitamen tengu counsèu emé lis Ancian e lis Escribo e tout lou Sanedrin, estaquèron Jèsu, l'enmenèron e l'aduguèron à Pilato,
2E Pilato ié demandè: Tu, siés lou rèi di Judiéu? Jèsu respoundeguè: Tu lou dises.
3E l'acusavon, li Prince di prèire, d'un mouloun de causo.
4Pilato, alor, tourna-mai venguè, disènt: Respondes pa'n mot? Ve de quénti causo t'acuson.
5Mai Jèsu respoundeguè plus rèn, talamen que Pilato n'èro espanta.
6Or, lou jour de la fèsto, avié coustumo d'acourda i Judiéu un di presounié, quente que demandèsson.
7N'i'avié un, nouma Barrabas, empresouna 'mé d'àutri treblo-repaus, estènt dóumaci que dins uno bourroulo avié fa 'n assassin.
8La foulo dounc estènt mountado daut, se boutè à reclama que i'acourdèsson coume d'usage.
9Pilato ié respoundeguè e ié diguè: Voulès que vous boute en liberta lou rèi di Judiéu?
10Sabié, dóumaci, qu'èro pèr ensié que li Prince di prèire l'avien remés entre si man.
11Mai li pountife encitèron lou pople à demanda que i'acourdèsse pulèu Barrabas.
12Pilato, prenènt tourna-mai la paraulo, ié diguè: Que voulès dounc que fague dóu rèi di Judiéu?
13Mai éli tourna-mai cridèron: Clavelas-lou.
14Pilato pamens ié venié: Que mau a fa? Éli cridavon encaro mai: Clavelas-lou.
15Pilato, voulènt satisfaire lou pople, i'acourdè Barrabas, e après avé fa flagela Jèsu, lou remeteguè à-n-éli pèr èstre crucifica.
16Alor li sóudard lou menèron dins l'escour dóu pretòri; acampon, pièi, touto la couorto,
17Lou vestisson de pourpro e ié bouton sus la tèsto uno courouno d'espino qu'avien trenado.
18Se boutèron pièi à lou saluda coume eiçò: Salut, rèi di Judiéu.
19Ié tabassavon la tèsto em'un canèu e i'escupissien dessus, e, plegant lou geinoui, l'adouravon.
20Après s'èstre ansin trufa d'éu, lou desabihèron de la pourpro e ié boutèron mai si vièsti; pièi l'enmenèron pèr lou crucifica.
21E n'en sagagnèron un, nouma Simoun de Cireno paire d'Aleissandre e de Ru, que passavo peraqui en revenènt de sa bastido, pèr que carguèsse la crous de Jèsu.
22Lou menèron ansin à l'endré dóu Goulgouta, qu'acò vòu dire l'endré dóu Calvàri.
23E ié fasien béure de vin mescla de mierro; mai éu n'en prenguè ges.
24Tre l'avé crucifica, partejèron si vièsti, en tirant au sort ço que cadun n'empourtarié.
25Èro l'ouro tresenco, quouro lou crucifiquèron.
26E l'escri de sa coundanacioun pourtavo eiçò: Rèi di Judiéu.
27Em'éu clavelèron dous larroun, un à sa drecho, l'autre à sa gaucho.
28Ansin fuguè coumplido la dicho de l'Escrituro: L'an rebala 'mé li gusas.
29Aquéli que passavon ié blasfemavon contro, en cabessejant e disènt: Hòu! tu que demoulisses lou Tèmple de Diéu e qu'en tres jour lou rebastisses,
30Sauvo-te dounc, davalo de la crous.
31Jusquo li Prince di prèire, éli tambèn, en se trufant d'éu, se venien de l'un à l'autre emé lis Escribo: A sauva lis autre, em'acò pòu pas se sauva éu.
32Que lou Crist, rèi d'Israèl, davale subran de la crous, pèr que veguen e creiguen! Aquéli qu'èron em'éu crucifica l'injuriavon peréu.
33A l'ouro sieisenco la sournuro s'esperlounguè sus touto la terro fin-qu'à l'ouro nouvenco.
34E à l'ouro nouvenco, Jèsu faguè 'n grand crid, disènt: Eloi, Eloi, lamma sabacthani? Qu'acò vòu dire: Moun Diéu, moun Diéu, perqué m'avès abandouna?
35Quàuquis-un di gènt qu'èron aqui, l'aguènt ausi, disien: Ve, que sono Elìo.
36Viten'i'aguè queun courreguè, embuguè 'no espoungo de vinaigre, e la plantant au bout d'uno cano, lou fasié béure, disènt: Leissas, veguen un pau se vendra Elìo lou desclavela.
37Mai Jèsu, trasènt un grand crid, espirè.
38Alor lou vèu dóu Tèmple s'escouiscendeguè en dous tros, d'aut en bas.
39Or, lou centurioun qu'èro à dre de Jèsu, vesènt qu'avié 'spira en cridant coume acò, diguè: Veramen aquel ome d'aqui èro lou Fiéu de Diéu.
40Avias aqui tambèn de femo que de liuen espinchavon: entre autro, Marìo Madaleno, emai Marìo la maire de Jaque lou Minour e de Jóusè, e Saloumè,
41Que lou seguissien, dóu tèms qu'èro en Galilèio, e lou servien. E n'avias bèn d'autro encaro, què'ron mountado em'éu à Jerusalèn.
42Or, deja erian au sero; e coume èro la Preparacioun, qu'acò 's la vèio dóu sabat,
43Jóusè d'Arimatìo, nn noble decurioun, qu'esperavo éu tambèn lou reiaume de Diéu, ardidamen anè trouva Pilato, e reclamè lou cois de Jèsu.
44Pilato s'estounè que fuguèsse mort deja. Faguè veni lou centurioun, e ié demandè s'èro bèn mort.
45Quand lou centurioun i'aguè fa saupre, éu dounè lou cors à Jóusè.
46Jóusè, aguènt croumpa'n linçòu, davalè Jèsu de la crous, l'agouloupè 'mé lou linçòu, e l'entre-pausè dins un sepucre cava dins lou roucas; pièi, faguè redoula 'no pèiro à l'intrado dóu cros.
47Pamens Marìo-Madaleno, e Marìo, maire de Jóusè, arregardavon mounte lou metien.