₁Jesus a gommansaz neuze da gomz outhe dre barabolennou: Eun den, emezhan, a blantaz eur winien, a lekeaz eur c’harz en‐dro dezhi, a doullaz enhi eur plas evit eur waskerez, hag a zavaz eun tour, ha goude beza he roet en feurm da verourien, ez eaz kuit. ₂Pa oe erru amzer ar frouez, e kassaz eur mevel etrezeg ar verourien, evit receo digant ar verourien frouez euz ar winien. ₃Mes, o veza croget enhan, e kannjont anezhan, hag her c’hasjont kuit en goullo. ₄Kas a reaz dezhe c’hoas eur servicher all; mes int a sklapaz mein outhan, hag e c’hloazjont anezhan en he ben, hag her c’hasjont kuit, goude beza hen tretet gant dismegans. ₅Hag e kassaz c’hoas unan all hag a oe lazet ganthe, ha kalz a re all, a bere lod a oe kannet ha lod all lazet. ₆Er fin, o veza m’hen doa c’hoas eur mab hag a garie meurbed, e kassaz anezhan dezhe an diveza, en eur lavaret: Douja a raint d’am mab. ₇Mes ar verourien‐ze a lavaraz etrezhe: He‐man eo an heritour; deuit, lazomp anezhan, hag he heritach a vezo deomp‐ni. ₈Hag, o veza croget enhan, e lakjont anezhan d’ar maro, hag e taoljont anezhan er meaz euz ar winien. ₉Petra a rai eta aotrou ar winien? Dond a rai, hag e tistrujo ar verourien‐ze, hag e roio ar winien da dud all. ₁₀Ha n’hoc’h euz‐hu ket lennet ar gomz‐man euz ar Scritur: Ar mean a oa bet taolet a‐gostez gant ar re a oa o vatissa, a zo deuet da veza ar c’henta mean‐corn? ₁₁An Aotrou eo hen deuz great kement‐se, hag eun dra souezus eo d’hon daou‐lagad.

₁₂Neuze e klaskjont cregi enhan; rag anaoud a reant ervad hen doa lavaret ar barabolen‐ze a‐enep dezhe; mes, o veza m’ho doa aoun rag ar bobl, e lezjont anezhan, hag ez ejont kuit.

₁₃Goude‐ze e kasjont dezhan darn euz ar Farizianed hag euz an Herodianed, evit tapoud anezhan en he gomzou. ₁₄O veza eta deuet d’he gavoud, e leverjont dezhan: Mestr, gouzoud a reomp ez oud gwirion, ha penaos ne glaskez plijoud da zen e‐bed; rag na zellez ket ouz apparans an dud, mes diski a rez hent Doue hervez ar wirionez. Ha permetet eo paea an tribut da Cezar, pe n’eo ket? Ha paea a raimp‐ni, pe na baeimp ket? ₁₅Mes hen, oc’h anaoud ho hipocrizi, a lavaraz dezhe: Perag e tentit‐hu ac’hanoun? Digassit d’in eun diner, evit ma her gwelin. ₁₆Hag e tigasjont dezhan unan. Neuze e lavaraz dezhe: Imach piou, hag hano piou eo ar re‐man? Hag e leverjont dezhan: Re Cezar. ₁₇Ha Jesus a respontaz dezhe: Rentit eta da Cezar ar pez a zo da Cezar, ha da Zoue ar pez a zo da Zoue. Hag e oent souzet braz ganthan.

₁₈Neuze ar Saduseed, pere a lavar n’euz ket a resurrection, a zeuaz d’he gavoud, hag a interrojaz anezhan, o lavaret:

₁₉Mestr, Moises hen deuz gourc’hemenet deomp mar marv breur unan‐benag, ha mar lez he vreg hep bugale, e ranko he vreur kemeret an intanvez evit sevel lignez d’he vreur. ₂₀Hogen, bez’ e oa seiz breur. Ar c’henta a gemeraz eur vreg, hag a varvaz hep lezel bugale. ₂₁An eil a zimezaz dezhi, hag a varvaz ive, hep lezel bugel e‐bed. Hag an trede en hevelep doare. ₂₂Ho seiz e timezjont dezhi, ha na lezjont ket a vugale. Hag ar vreg a varvaz ive, an diveza anezhe holl. ₂₃Er resurrection eta, pa resussitint, da behini euz ar re‐man e vezohi greg? rag ho seiz ho deuz bet anezhi evit pried.

₂₄Ha Jesus a respontaz, hag a lavaraz dezhe: Ha n’oc’h‐hu ket en errol, dre na anavezit ket ar Scrituriou, na galloud Doue? ₂₅Rag pa vezo ar resurrection, ar oazed na gemerint ket a c’hragez, nag ar gragez priejou; mes beza e vezint evel an elez a zo en env. ₂₆Hag, evit ar pez a zell resurrection ar re varo, ha n’hoc’h euz‐hu ket lennet e levr Moises, penaos Doue a gomzaz outhan er voden‐spern, en eur lavaret: Me eo Doue Abraham, Doue Isaac, ha Doue Jacob? ₂₇Doue n’eo ket Doue ar re varo; mes Doue ar re veo. Rag‐se emoc’h en eun errol vraz meurbed.

₂₈Neuze unan euz ar Scribed, hag hen doa klevet anezhe o tisput, o velet hen doa respontet mad dezhe, a dostaaz hag a c’houlennaz diganthan: Pehini eo ar c’henta euz an holl gourc’hemenou? ₂₉Jesus a respontaz dezhan: Ar c’henta euz an holl gourc’hemenou eo he‐man: Selaou, Israel, n’ed euz nemed eun Aotrou, pehini eo an Aotrou, hon Doue. ₃₀Karoud a ri an Aotrou da Zoue euz da holl galon, euz da holl ene, euz da holl spered, hag euz da holl nerz. Hennes eo ar c’henta gourc’hemen. ₃₁Ha setu aman an eil pehini a zo henvel outhan: Karoud a ri da nessa eveld’oud da‐unan. N’euz gourc’hemen all e‐bed brassoc’h eged ar re‐man.

₃₂Hag ar Scrib a respontaz dezhan: Mestr, komzet mad ec’h euz, ha gant gwirionez ec’h euz lavaret penaos n’euz nemed eun Doue hep‐ken, ha penaos n’euz Doue all e‐bed nemethan; ₃₃ha penaos he garoud euz a greiz ar galon, euz an holl spered, euz an holl ene, hag euz an holl nerz, ha karoud hon nessa eveld’omp hon‐unan, a zo mui eged an holl offransou devet, hag an holl sacrifisou. ₃₄Jesus, o velet hen doa respontet gant furnez, a lavaraz dezhan: N’oud ket pell euz a rouantelez Doue. Ha den na grede mui interroji anezhan.

₃₅Hag evel ma oa Jesus o kelen en templ, e lavaraz: Penaos e lavar ar Scribed ez eo ar C’hrist mab da Zavid? ₃₆Rag David he‐unan hen deuz lavaret dre ar Spered‐Santel: An Aotrou hen deuz lavaret d’am Aotrou: Azez a‐zeo d’in, bete ma likiin da inimied da scabel dindan da dreid. ₃₇Pa’z eo gwir eta David he‐unan a c’halv anezhan Aotrou, penaos ec’h hell hen beza he vab? Hag eur bobl vraz a gemere plijadur o selaou anezhan.

₃₈Lavaret e rea dezhe c’hoas, en he gelennadurez: Diwallit ouz ar Scribed pere a gar pourmen gant zaeou hir, ha beza saludet er plasennou public; ₃₉hag a gar ar c’hadoriou kenta er sinagogou, hag ar plasou kenta er festou, ₄₀pere a zevor tiez an intanvezed, hag evit digarez a ra pedennou hir; ar re‐man ho devezo eur gondaonation vrassoc’h.

₄₁Ha Jesus, o veza azezet dirag ar c’hef, a zelle penaos e taole ar bobl arc’hant er c’hef, ₄₂ha kalz a dud pinvidic a daole kalz enhan. Dond a reaz ive eun intanvez paour, pehini a daolaz ebarz daou bezic arc’hant pere a ra eul liard. ₄₃Neuze, o veza galvet he ziskibien, e lavaraz dezhe: E gwirionez e lavaran deoc’h: an intanvez paour‐ze he deuz taolet ebarz ar c’hef muioc’h eged ar re all holl. ₄₄Rag holl ho deuz taolet ebarz euz ar pez ho doa a re; mes hou‐man he deuz taolet ebarz euz ar pez a oa necesser dezhi, kement a oa choumet ganthi evit beva.

₁Se boutè, pièi, à ié parla en parabolo: Un ome plantè 'no vigno, l'envirounè d'uno baragno, ié cavè 'n destré e ié bastiguè 'no tourre; em'acò l'arrendè à de vigneiroun e partiguè pèr li païs liuen.

₂Au tèms vougu, éu mandè 'n serviciau i vigneiroun pèr reçaupre lou rendemen de la vigno.

₃Mai éli l'agantèron, lou tabassèron e l'enmandèron nus e crus.

₄Tourna-mai ié mandè 'n autre serviciau; aquéu-d'aqui, ié piquèron sus lou su, e l'agou-niguèron de soutiso.

₅N'en mandè mai un, e lou tuèron; e pièi d'autre mai, en noumbre: tabassèron sus lis un e tuèron lis autre.

₆Enfin avié 'ncaro un fiéu soulet qu'afeciounavo forço, em'acò lou mandè vers éli lou bèu darrié, disènt: Auran respèt de moun fiéu.

₇Mai li vigneiroun se diguèron entre éli: Acò 's l'eiretié; venès, tuen-lou, e sara nostre l'eiretage.

₈Em'acò l'empougnèron e, l'aguènt tua, lou jitèron foro de la vigno.

₉Adounc dequé fara lou mèstre de la vigno? Vendra, escoufira li vigneiroun e dounara la vigno à d'autre.

₁₀Avès jamai legi aquest rode de l'Escrituro: La pèiro rejitado di bastissèire es devengudo, elo, la pèiro de cantounau.

₁₁Acò 's l'obro dóu Segnour, e n'en soun nòstis uei dins l'amiracioun.

₁₂Em'acò cercavon de l'aganta, mai aguèron pòu dóu pople; venien de coumprene, dóumaci, qu' ro es'ado dicho pèr éli aquelo parabolo. E l'aguènt leissa, s'enanèron.

₁₃Veici pamens que ié mandon quàuqui Farisen e d'Eroudian pèr lou dessouta dins si paraulo.

₁₄Aquésti vènon e ié fan: Mèstre, sabèn que sias vertadié, e que vous soucitas de res: arregardas pas, dóumaci, la mino di gènt, mai ensignas lou camin de Diéu dins la verita. Es-ti permés de paga lou tribut à Cesar, o bèn lou pagan pas?

₁₅Mai éu, couneissènt sa routino d'éli, ié diguè: Perqué me tentas? Adusès-me 'n denié, pèr vèire.

₁₆N'i'aduguèron un. Alor ié demandè: De quau es aquelo tèsto e l'escri qu'es dessus? Ié diguèron: De Cesar.

₁₇Jèsu ié respoundeguè: Rendès dounc ço qu'es de Cesar à Cesar, e ço qu'es de Diéu à Diéu. E restavon espanta davans éu.

₁₈Alor lou venguèron trouva li Saduciéu, qu'acò 's de gènt que nègon la resurreicioun, e lou questiounavon, disènt:

₁₉Mèstre, Mouïse a 'scri pèr nautre que, se quaucun mor e laisso sa femo emé ges d'enfant, soun fraire d'éu fau qu'espouse la mouié e doune de crèis à soun fraire.

₂₀Or, i'avié sèt fraire. Lou proumié prenguè 'no femo e mouriguè sènso leissa de crèis.

₂₁Lou segound la prenguè pièi, e mouriguè, sènso peréu leissa de crèis. Lou tresen la memo causo.

₂₂Basto, li sèt parieramen la prenguèron e leissèron ges de crèis. La femo, elo, mouriguè la darriero de tóu i.

₂₃Adounc, à la resurreicioun, se 'n-cop saran ressuscita, de quau elo sara la mouié? tóuti li sèt, dóumaci, l'an agudo pèr mouié.

₂₄Jèsu ié respoundeguè: Precisamen es que sias pas dins l'engano, en coumprenènt ni lis Escrituro, ni la vertu de Diéu?

₂₅Car, un cop ressuscita di mort, lis ome prenon ges de femo, nimai li femo d'ome; mai soun coume lis ange dins lou paradis.

₂₆Pèr quant a la resurreicioun di mort, avès pas legi dins lou libre de Mouïse, ço que Diéu ié diguè dóu mitan dóu roumias: Iéu siéu lou Diéu d'Abram, e lou Diéu d'Isa, e lou Diéu de Jacob.

₂₇Or, es pas lou Diéu di mort, mai di vivènt. Sias dounc bravamen dins l'engano.

₂₈Alor un dis Escribo, qu'avié 'ntendu li questioun di Saduciéu, vesènt que Jèsu i'avié bèn respoundu, s'avancè d'éu e ié demandè quint èro lou proumié de tóuti li coumandamen.

₂₉Jèsu ié respoundeguè: Lou proumié de tóuti li coumandamen, vès-l'eici: Ause, Israèl, lou Segnour toun Diéu es lou soulet Diéu.

₃₀E amaras lou Segnour toun Diéu de tout toun cor, e de touto toun amo, e de tout toun èime, e de touto ta forço. Acò 's lou proumié coumandamen.

₃₁Lou segound ié ressèmblo: Amaras toun prouchan coume tu-meme. De coumandamen mai grand qu'aquéli, n'i'a ges.

₃₂E ié diguè l'escribo: Bèn, Mèstre, avès di verai: i'a qu'un soulet Diéu, e n'i'a ges d'autre qu'éu.

₃₃E fau l'ama de tout soun cor, e de tout soun èime, e de touto soun amo, e de touto sa forço; e ama lou prouchan coume se-meme, acò 's mai grand que tóuti lis ouloucauste e li sacrifice.

₃₄Jèsu, de vèire qu'avié sajamen respoundu, ié diguè: Siés pas liuen dóu reiaume de Diéu. E rès ausavo plus lou questiouna.

₃₅Mai Jèsu, ensignant dins lou tèmple, disié: Coume se fai que lis Escribo dison que lou Crist es fiéu de Dàvi?

₃₆Éu, Dàvi, dis pèr lou Sant-Esperit: A di lou Segnour à moun Segnour: Assèto-te à ma drecho, d'aqui-que fague de tis enemi l'escabèu de ti pèd?

₃₇Ansin éu, Dàvi, l'apello Segnour; coume se trovo alor d'èstre soun fiéu? E tout un mouloun de mounde avié gau de l'escouta.

₃₈E ié disié dins soun ensignamen: Avisas-vous dis Escribo qu'amon de s'espaça 'mé de lòngui raubo e d'èstre saluda sus la plaço;

₃₉D'èstre asseta peréu i proumiéri cadiero dins la sinagogo, e i proumiéri plaço dins li festin;

₄₀Em'acò devourisson lis oustau di véuso, sus l'estiganço de lòngui pregaio. Éli n'auran un, de jujamen, proun long à passa.

₄₁Jèsu, s'estènt pièi asseta contro lou trounc, espinchavo lou mounde que ié jitavo d'argènt; e i'avié bravamen de riche que n'en jitavon forço.

₄₂Venguè peréu uno pauro véuso que ié boutè dos peceto de la valour d'un quart d'as.

₄₃Em'acò Jèsu, sounant si disciple, ié faguè: Veramen vous lou dise, aquelo pauro véuso a mai douna que tóuti aquéli qu'an mes dins lou trounc.

₄₄Dóumaci, tóuti i'an mes de soun abounde; mai elo a douna, de sa paureta memo, tout ço qu'èro de siéu, tout ço qu'avié pèr soun recate.