₁Jesus, o veza eat er vag, a dreuzaz ar mor, hag a zeuaz en he gear he‐unan.

₂Hag e tigassjont dezhan eur paralitic gourvezet var eur gwele; ha Jesus, o velet feiz an dud‐se, a lavaraz d’ar paralitic: Va mab, kemer courach, da bec’hejou a zo pardonet d’id. ₃O klevet kement‐man, darn euz ar Scribed a lavare enhe ho‐unan: An den‐man a vlasphem. ₄Mes Jesus, oc’h anaoud ho zonjezonou, a lavaraz: Perag e sonjit‐hu fall en ho calonou? ₅Rag pehini eo an ezeta, lavaret: Da bec’hejou a zo pardonet d’id; pe lavaret: ₆Sav, ha bale? Mes, evit ma ouezot hen deuz Mab an den ar galloud var an douar da bardoni ar pec’hejou: Sav, emezhan neuze d’ar paralitic, doug da vele, ha kea d’az ti. ₇Hag hen, o veza savet, a ieaz d’he di. ₈Ar bobl, o velet kement‐se a oe souezet, hag e veuljont Doue, pehini hen doa roet eun hevelep galloud d’an dud.

₉Hag evel ma’z ea Jesus ac’hane, e velaz eun den hanvet Maze, azezet en bureo ar c’hargou, hag e lavaraz dezhan: Heul ac’hanoun. ₁₀Hag e savaz, hag ec’h heuliaz anezhan. Hag evel ma oa Jesus azezet ouz taol en ti Maze, kalz a bublicaned hag a dud a vuez fall a zeuaz, hag en em lakeaz ouz taol gant Jesus ha gant he ziskibien. Pa velaz ar Farizianed kementse, ₁₁e leverjont d’he ziskibien: Perag e tebr ho mestr gant ar bublicaned hag an dud a vuez fall? ₁₂Jesus, o veza klevet kement‐se, a lavaraz dezhe: N’eo ket ar re iac’h ho deuz ezom a vedeusin, mes ar re glanv. ₁₃Mes it, ha deskit petra a zinifi ar gomz‐man: Mizercord a fell d’in, ha n’eo ket sacrifis; rag n’oun ket deuet evit gervel ar re just d’ar gonversion, mes ar bec’herien.

₁₄Neuze diskibien Ian a zeuaz da gavout Jesus, en eur lavaret: Perag e iunomp alies, ni hag ar Farizianed, ha da ziskibien ne iunont ket? ₁₅Ha Jesus a lavaraz dezhe: Ha gallout a ra mignoned ar pried en em glac’hari e‐pad ma eman ar pried ganthe? Mes dond a rai an amzer ma vezo lammet ar pried diganthe, ha neuze e iunint. ₁₆Den na laka eun tam mezer nevez ouz eur zae goz; rag dond a rafe an tam nevez da zispen ar zae, hag ar rogaden a vefe gwassoc’h. ₁₇Na leker ket ken neubeut gwin nevez ebarz barikennou koz; anez ar barikennou a freuz, ar gwin a red, hag ar barikennou a vez kollet; mes lakaad a rer ar gwin nevez en barikennou nevez, hag e virer an eil hag egile.

₁₈Pa oa o lavaret kement‐se dezhe, eur chef a zinagog a dostaaz, hag en em brosternaz dirazhan, en eur lavaret: Va merc’h a zo o paouez mervel; mes deuz, astenn da zaouarn varnezhi, hag e vevo. ₁₉Ha Jesus, o veza savet, a ieaz var he learc’h gant he ziskibien.

₂₀Hag eur vreg, hag a oa klanv gant a dioada abaoe daouzec vloaz, a dostaaz outhan a‐ziadre, hag a douchaz ouz ar bord euz he zae; ₂₁rag lavaret a rea enhi he‐unan: Mar touchan hepken ouz he zae e vezin iac’heet. ₂₂Mes Jesus, o veza troet hag o sellet outhi, a lavaraz: Va merc’h, kemer courach, da feiz hen deuz da iac’heet; hag ar vreg‐se a oe iac’heet adaleg an heur‐ze.

₂₃Pa oe deuet Jesus e ti ar chef a zinagog, ha pa velaz ar fleüterien hag an dud a rea eun drouz vraz, e lavaraz dezhe: ₂₄It ac’hann; rag ar plac’h‐iaouank‐man n’eo ket maro, mes kousket eo. ₂₅Hag int a rea goab anezhan. Ha goude ma oa bet kasset an dud‐se er meaz, hen a antreaz, hag o veza croget en dorn ar plac’h‐iaouank‐se, hi a zavaz. ₂₆Hag ar vrud euz a gement‐se a ieaz dre an holl vro‐ze.

₂₇Pa oa Jesus a vond ac’hane, daou zen dall a heuliaz anezhan, en eur grial, hag en eur lavaret: ₂₈Mab David! kemer truez ouzomp. Ha pa oe deuet en ti, an dud dall‐ze a dostaaz outhan, ha Jesus a lavaraz dezhe: Ha c’houi a gred ec’h hellan‐me ober kement‐se? Int a lavaraz dezhan: Ia, Aotrou! ₂₉Neuze hen a douchaz ho daou‐lagad, en eur lavaret: Ra vezo great deoc’h hervez ho feiz. ₃₀Hag ho daou lagad a oe digoret; ha Jesus a zifennaz stard outhe, o lavaret: Diwallit na ouefe den an dra‐ze. ₃₁Mes, o veza eat er meaz, ar re‐man a skuliaz ar vrud anezhan dre an holl vro‐ze.

₃₂Hag evel ma oant o vond er meaz, e oe digasset dezhan eun den mud, dalc’het gant eun drouk‐spered. ₃₃Ha pa oe kasset kuit an drouk‐spered, an den mud a gomzaz. Hag ar bobl a oe souezet, hag e lavarent: Biskoas n’eo bet gwelet kemend all en Israel. ₃₄Mes ar Farizianed a lavare: Dre brins an drouk‐sperejou eo e kas kuit an drouk‐sperejou.

₃₅Ha Jesus a iea tro‐var‐dro dre an holl geariou hag ar villajennou, o kelen en ho zinagogou, hag o prezeg aviel rouantelez Doue, hag o iac’haad an holl glenvejou hag an holl infirmiteou e‐touez ar bobl. ₃₆Hag o velet an holl bobl‐ze, hen doe truez outhe, abalamour ma oant skuiz ha dianket, evel denved hep pastor. ₃₇Neuze e lavaraz d’he ziskibien: An eost a zo braz, mes al labourerien a zo neubeud anezhe. ₃₈Pedit eta Aotrou an eost da gas labourerien en he eost.

₁Jèsu estènt mai mounta dins la barco, repassè lou lau e venguè dins sa vilo.

₂E veici que i'aduguèron un paraliti coucha dins uno brèsso. E de vèire, Jèsu, la fe d'aquéli gènt, diguè au paure rampous: Agues fisanço, moun fiéu, te soun remés ti pecat.

₃E subran quàuquis-un dis Escribo diguèron dintre éli: Aquéu-d'aqui blasfèmo.

₄Mai Jèsu legiguè dins si pensado e ié venguè: Perqué pensas à mau dins lou founs de vòsti cor?

₅Dequ' es lou mai eisa, de dire: Te soun remés ti pecat; o de dire: Lèvo-te e marcho?

₆Or, pèr que sachés que lou Fiéu de l'ome a lou poudé sus terro de remetre li pecat: Lèvo-te, diguè au paralitica, cargo ta brèsso e vai-t'en à toun oustau.

₇Aquest se levè e s'enanè à soun oustau.

₈En lou vesènt, lou pople n'aguè grand temoùr, e rendeguè glòri à Diéu d'avé douna tant de poudé is ome.

₉Jèsu, sourtènt d'aqui, veguè 'n ome dóu noum de Matiéu asseta au burèu dis impousicioun, em' acò ié diguè: Seguisse-me! Aquest s'aubourè subran e lou seguiguè.

₁₀E s'anè trouva qu'estènt à taulo dins l'oustau, pas mau de publican e de pecadou venguèron s'entaula 'mé Jèsu e si disciple.

₁₁De vèire acò, li Farisen diguèron à si disciple: Coume vai que voste mèstre manjo en coumpagno di publican e di pecadou?

₁₂Mai Jèsu, lis aguènt ausi, ié diguè: Es pas li gènt gaiard qu'an besoun dóu mede in, mai li malaut.

₁₃Anas dounc aprene ço que vòu dire: Es la misericòrdi que vole e noun lou sacrifice. Siéu pas vengu, dóumaci, souna li juste, mai li pecadou.

₁₄Alor s'avancèron d'éu li disciple de Jan e ié diguèron: Coume vai que nautre emé li Farisen junan souvènt, e que vòsti disciple junon pas?

₁₅Jèsu ié respoundeguè: Es que podon, lis ami dóu nòvi èstre dins lou dóu, d'enterin qu'es em' éli lou nòvi? Mai vendra 'n tèms que lou nòvi ié levaran e alor junaran.

₁₆Res pedasso emé de drap rufe un abihage vièi: empourtarié, dóumaci, un rode de l'abihage, e bèn mai gros sarié l'estras.

₁₇Se bouto pas nimai de vin nouvèu dins d'ouire vièi: autramen se roumpon lis ouire, e lou vin s'escampo, e lis ouire soun perdu; mai bouton lou vin nouvèu dins d'ouire nòu, e ansin tóuti dous se counservon.

₁₈D'enterin que ié disié 'cò, veici qu'un catau s'avancè d'éu, e l'adouravo, disènt: Segnour, ma chato vèn de mouri; mai venès, pausas vosto man sus elo e tournara en vido.

₁₉Jèsu, s'aubourant, lou seguiguè, e tambèn si disciple.

₂₀Or, vous trouvarés qu'uno femo, enuiado dempièi douge an d'uno perdo de sang, s'avancè à rèire d'éu e ié touquè la franjo de sa raubo.

₂₁Car se disié dintre elo: Se 'no fes toque soulamen sa raubo, sarai garido.

₂₂Jèsu, se revirant e la vesènt, ié diguè: Fisanço, ma fiho, vosto fe vous a garido. E garido fuguè la femo, partènt d'aquelo ouro.

₂₃Jèsu, estènt pièi vengu à l'oustau dóu catau e vesènt de flahutaire em' un mouloun de gènt que menavon grand varai, ié diguè:

₂₄Levas-vous d'aqui, qu'es pas morto la pichouno, mai dor. E li gènt se trufavon d'éu.

₂₅Quouro aguèron mes deforo tout aquéu mounde, éu intrè e prenguè la man de la chatouno. Tant-lèu aquesto se levè.

₂₆E lou brut d'aquéu miracle s'espandiguè dins tout lou terraire.

₂₇Coume Jèsu sourtié d'aqui, dous avugle i'anèron après en cridant e disènt: Agués pieta de nautre, Fiéu de Dàvi.

₂₈E quand aguè tourna dins soun oustau I'anèron trouva lis avugle. E ié diguè Jèsu: Cresès que vous pode faire acò? Ié respoundeguèron: Si, Segnour.

₂₉Alor ié touquè lis uei en disènt: Coume cresès, ansin vous siegue fa.

₃₀E fuguèron dubert sis uei. Em' acò Jèsu li rambaiè, disènt: Avisas-vous que degun lou sache.

₃₁Mai éli, s'enanant, esbrudiguèron sa renoumado pèr tout lou païs.

₃₂Venien de sourti, quand à Jèsu ié presentèron un ome mut, endemounia.

₃₃Or, lou demòni uno fes embandi, parlè lou mut, e li gènt n'en fuguèron espanta. Jamai, fasien, s'es vist de causo ansin en Israèl.

₃₄Li Farisen, pèr contro, disien: Es au noum dóu prince di demòni que bandis li demòni.

₃₅Pamens s'enanavo Jèsu de tout caire pèr li vilo e li vilage, ensignant dins li sinagogo, predicant l'evangèli dóu reiaume e garissènt tout malautun e touto infiermita.

₃₆E de vèire aquéli pople, n'en aguè pieta: èron ablasiga, dóumaci, e 'stendu pèr lou sòu coume de fedo sènso pastre.

₃₇Em'acò diguè à si disciple: La meissoun de tout segur es grosso, mai d'oubrié n'i'a gaire.

₃₈Pregas dounc lou mèstre de la meissoun que mande de travaiaire à sa meissoun.