₁Pa oe tremenet ar sabbat, da c’houlou deiz an devez kenta euz ar sizun, e teuaz Mari Magdalen hag ar Vari all evit gwelet ar bez. ₂Ha setu eur c’hrennamant douar braz a oa bet, rag eun eal a‐berz an Aotrou a oa diskennet euz an env, hag o tostaad, hen doa ruliet kuit ar mean a‐zirag an nor hag azezet varnezhan. ₃He visach a oa evel eul luc’heden, hag he zae gwenn evel an erc’h. ₄Ha gant ar spount ar gwarded ho doa krenet hag a oa deuet da veza evel tud varo. ₅Hogen an eal, o komz outhe, a lavaraz d’ar gragez: Evidoc’h‐hu, n’ho pezet ket a aoun, rag gouzoud a ran penaos e klaskit Jesus pehini a zo bet crucifiet. ₆N’ema ket aman, rag resussited eo, hervez m’hen doa lavaret. Deuit, ha gwelit al leac’h e pehini e oa gourvezet an Aotrou; hag it buhan da lavaret d’he ziskibien penaos eo resussitet a‐douez ar re varo; ha setu, ₇ema o vond araog deoc’h en Galile; eno e velot anezhan, hen lavaret em euz deoc’h.

₈Neuze ez ejont buhan er meaz euz ar bez, gant spount ha gant eur joa vraz, ₉hag e redjont da ziscleria kement‐man d’he ziskibien.

Mes, pa oant o vond da ziscleria kement‐man dezhe, setu Jesus a zeuaz d’ho dialben, en eur lavaret: Me ho salud. Hag int a dostaaz, hag a bokaz d’he dreid, hag a adoraz anezhan. Neuze Jesus a lavaraz dezhe: ₁₀N’ho pezet ket a aoun; it, ha livirit d’am breudeur mond en Galile, hag eno e velint ac’hanoun.

₁₁Pa oent eat kuit, eur re‐benag euz ar gwarded a zeuaz en kear, hag a ziscleriaz da brinsed ar veleien kement a oa c’hoarvezet. ₁₂Ar re‐man en em assamblaz kerkent gant ar re Ancien, ha goude beza en em guzuliet, e rojont eur som braz a arc’hant d’ar zoudarded. ₁₃Hag e leverjont dezhe: Livirit evel‐hen: He ziskibien a zo deuet e‐pad an noz, hag ho deuz laeret he gorf pa oamp kousket. ₁₄Ha mar deu ar gouarner da glevet kement‐se, ni a c’hounezo anezhan hag e tennimp ac’hanoc’h a boan. ₁₅Ar zoudarded, o veza kemeret an arc’hant, a reaz evel ma oant bet kelennet; hag ar vrud‐se hen deuz redet e‐touez ar Judevien beteg hirio.

₁₆Hogen an unnec diskibl a ieaz en Galile, var ar menez a oa bet merket dezhe gant Jesus. ₁₇Ha pa her gweljont, ec’h adorjont anezhan; mes bez’ e oe darn hag a zouetaz. ₁₈Ha Jesus a dostaaz, hag a gomzaz outhe, en eur lavaret: Pep galloud a zo roet d’in en env ha var an douar; it eta, ha kelennit an holl boblou, ₁₉o vadezi anezhe en hano an Tad, ar Mab hag ar Spered‐Santel hag o tiski dezhe miret kement tra em euz gourc’hemenet deoc’h; ₂₀ha setu, emoun ganeoc’h bemdez bete fin ar bed. Amen!

₁Mai, fini lou sabat, à l'aubo dóu proumié jour après lou sabat, venguè Marìo Madaleno, emai l'autro Marìo, vèire lou sepucre.

₂E tout d'un cop l'aguè 'n grand tremoulun de terro; car un ange dóu Segnour davalè dóu cèu e venguè devessa la pèiro, em' acò se i'assetè dessus.

₃Èro sa fàci coume l'uiau, e soun vièsti coume la nèu.

₄De l'esfrai que n'aguèron, li gàrdi atupi n'istèron coume mort.

₅Mai, prenènt la paraulo, l'ange diguè i femo: Agués pas pòu, vous-àutri, que, lou sabe, cercas Jèsu qu'es esta clavela.

₆I'es plus eici, a ressuscita coume l'avié di. Venès vèire l'endré mounte avien mes lou Segnour.

₇E despachas-vous d'ana dire à si disciple, qu'es ressuscita. Veici que prendra li davans en Galilèio; es aqui que lou veirés. Vous vaqui avertido.

₈E lèu-lèu sourtiguèron dóu sepucre emé cregnènço e grando joio; e de courre pèr n'en pourta la nouvello à si disciple.

₉Or, veici que Jèsu ié venguè au rescontre, disènt: La bono salut! Éli s'aprouchèron, i'embrassèron li pèd e l'adourèron.

₁₀Alor Jèsu ié diguè: Agués pas pòu. Anas, e digas à mi fraire que vagon en Galilèio: es aqui que me veiran.

₁₁Quand fuguèron partido, quàuquis-un di gàrdi venguèron à la vilo e countèron i Prince di prèire tout ço que s'èro passa.

₁₂S'acampèron, aquésti, emé lis Ancian; e, après s'èstre counseia, dounèron uno grosso soumo i sóudard,

₁₃En ié disènt: Digas: Si disciple, dins la niue, soun vengu rauba soun cors, enterin que dourmian.

₁₄E se lou gouvernour vèn à saupre acò-d'aqui, nautre ié faren entèndre resoun, e vous apararen.

₁₅Li sóudard, aguènt pres la soumo, faguèron coume i'èro esta di. E s'es esbrudido ansin la causo encò di Judiéu enjusquo à l'ouro de vuei.

₁₆Pamens li vounge disciple s'enanèron en Galilèio, sus la mountagno ounte Jèsu i'avié coumanda de veni.

₁₇E tre lou vèire, l'adourèron; quàuquis-un, pamens, fuguèron en doutanço.

₁₈E Jèsu, s'avançant, ié parlè coume eiçò: M'es esta douna tout poudé dins lou cèu e sus la terro.

₁₉Anas dounc, ensignas tóuti li nacioun, en li batejant au noum dóu Paire e dóu Fiéu e dóu Sant-Esperit;

₂₀E i'aprenènt à garda touti li causo que vous ai coumandado. E me veici iéu emé vautre, touti li jour, enjusquo à l'acabado di siècle.