₁Jesus a gomzaz c’hoas outhe dre barabolennou, hag a lavaraz:

₂Rouantelez an envou a zo henvel ouz eur roue pehini a reaz eured he vab; ₃hag e kassaz he vevelien da c’hervel ar re a oa bet pedet d’an eured; mes ne fellaz ket dezhe dond. ₄Kas a reaz adare mevelien all en eur lavaret dezhe: Livirit d’ar re a zo pedet: Va lein em euz preparet: va eujened ha va loened lard a zo lazet, ha pep tra a zo prest; deuit d’an eured. ₅Mes int na rejont van e‐bed euz a gement‐se, hag ez ejont kuit, unan d’he vereri, hag eun all d’he drafic. ₆Hag ar re all a grogaz en he vevelien, ho gwall‐dretaz, hag ho lazaz. ₇Pa glevaz ar roue kement‐se, e savaz drouk enhan, hag o veza kasset he zoudarded di, e tistrujaz ar vuntrerien‐ze, hag e tevaz ho c’hear. ₈Neuze e lavaraz d’he vevelien: An eured a zo prest, mes ar re a oa pedet ne oant ket dign. ₉It eta er c’hroaz‐hentchou, ha pedit d’an eured ar re holl a gavfot. ₁₀Hag he vevelien, o veza eat dre an hentchou, a zastumaz kement a gavjont a dud, mad ha fall, ha sal an eured a oe karget a dud pere a oa ouz taol. ₁₁Hag ar roue, o veza eat ebarz evit gwelet ar re a oa ouz taol, a velaz eno eun den ha n’hen doa ket gwisket eur zae a eured. ₁₂Hag e lavaraz dezhan: Va mignon, penaos oud‐de antreet aman hep kaoud eur zae a eured? Hag he‐man a choumaz serret he c’henou. ₁₃Neuze ar roue a lavaraz d’ar vevelien: Ereit he zaouarn hag he dreid, kassit anezhan kuit, ha taolithen en devalijen a‐ziaveaz; eno e vezo ar gwelvan hag ar skrign‐dent. ₁₄Rag kalz a zo galvet, mes neubeud a zo choazet.

₁₅Neuze ar Farizianed, o veza eat kuit, en em guzuliaz evit klask tapoud anezhan en he gomzou. ₁₆Hag e kasjont dezhan lod euz ho diskibien gant an Herodianed, pere a lavaraz dezhan: Mestr, gouzoud a reomp penaos ez oud gwirion, ha penaos e teskez hent Doue hervez ar wirionez, hep sourcial petra vez an den, rag na zellez ket ouz apparans an dud. ₁₇Lavar deomp eta petra a zeblant did euz an dra‐man: Ha permetet eo, pe n’hen d’eo ket, paea an taillou da Cezar? ₁₈Mes Jesus, oc’h anaoud ho fallagriez, a lavaraz: Hipocrited ma’z oc’h! perag e tentit‐hu ac’hanoun? ₁₉Diskouezit d’in ar pez arc’hant gant pehini e paer an taillou. Hag int a ziskouezaz dezhan eun diner. ₂₀Hag hen a lavaraz dezhe: Imach piou, hag hano piou eo ar re‐man. ₂₁Int a lavaraz dezhan: Euz a Cezar. Neuze e lavaraz dezhe: Rentit eta da Cezar ar pez a zo da Cezar, ha da Zoue ar pez a zo da Zoue. ₂₂Pa glevjont kement‐se e oent souezet; hag o veza lezet anezhan, ec’h ejont kuit.

₂₃En deiz‐ze ar Saduseed, pere a lavar n’euz ket a resurrection, a zeuaz d’he gavoud, hag e rejont ar goulen‐man outhan: ₂₄Mestr, Moises hen deuz lavaret: Mar marv unan‐benag hep bugale, he vreur a zimezo d’he intanvez, hag a zavo lignez d’he vreur. ₂₅Hogen, bez’ e oa en hon touez seiz breur, hag ar c’henta, goude beza bet dimezet, a varvaz; hag o veza n’hen doa ket a vugale, e lezaz he vreg gant he vreur. ₂₆Evel‐se a reaz ive an eil, an trede, beteg ar seizved. ₂₇Goude ar re‐man holl, ar vreg a varvaz ive. ₂₈Er resurrection eta, da behini euz ar seiz e vezo‐hi greg, rag int holl ho deuz bet anezhi?

₂₉Mes Jesus, o respont, a lavaraz dezhe: En errol emoc’h, o veza na anavezit ket ar Scrituriou, nag ar galloud euz a Zoue. ₃₀Rag er resurrection, ar oazed na gemerint ket a c’hragez, nag ar gragez a briejou, mes beza e vezint evel elez Doue en env. ₃₁Hag evit ar pez a zell resurrection ar re varo, n’hoc’h euz‐hu ket lennet ar pez a zo bet lavaret deoc’h gant Doue: ₃₂Me eo Doue Abraham, Doue Isaac, ha Doue Jacob? Doue n’eo ket Doue ar re varo, mes Doue ar re veo. ₃₃Hag ar bobl, o klevet kement‐se a oa souezet braz euz he gelennadurez.

₃₄Ar Farizianed, o veza klevet hen doa serret ho genou d’ar Saduseed, en em assamblaz. ₃₅Hag unan anezhe, eun doctor euz al lezen, a c’houlennaz diganthan evit hen amprouv: ₃₆Mestr, pehini eo ar gourc’hemen braz euz al lezen?

₃₇Jesus a lavaraz dezhan: Karoud a ri an Aotrou da Zoue euz da holl galon, hag euz da holl ene, hag euz da holl spered. ₃₈Hennes eo ar c’henta hag ar gourc’hemen braz. ₃₉Ha setu aman an eil hag a zo henvel outhan: Karoud a ri da nessa evel‐d’oud da‐unan. ₄₀Euz an daou c’hourc’hemen‐ze e talc’h an holl lezen hag ar brofeted.

₄₁Hag ar Farizianed, o veza en em assamblet, Jesus a c’houlennaz diganthe: ₄₂Petra a zeblant deoc’h euz ar C’hrist? Da biou ez eo mab? Int a respontaz dezhan: Da Zavid. ₄₃Hag hen a lavaraz dezhe: Penaos eta e c’halv David anezhan, dre ar Spered, he Aotrou, en eur lavaret: An Aotrou hen deuz lavaret d’am Aotrou: ₄₄Azez a‐zeo d’in, bete ma lakain da inimied da scabel dindan da dreid? ₄₅Mar galv eta David anezhan he Aotrou, penaos ec’h hell hen beza mab dezhan?

₄₆Ha den na hellaz respont eur ger dezhan; hag adaleg an devez‐ze den na gredaz ken hen interroji.

₁Jèsu, prenènt la paraulo, parlè tourna-mai en parabolo, disènt:

₂Es coumparable, lou reiaume paradisen, à-n-un rèi que faguè li noço de soun fiéu.

₃E mandè si serviçiau pèr souna li counvida de la noço; mai aquésti voulien pas veni.

₄Tourna-mai mandè d'àutri serviçiau, disènt: Fasès saupre eiçò i counvida: Veici qu'ai prepara ma dinado; mi biòu e mi poulaio grasso, tout acò 's tua, tout acò 's lèst; venès à la noço.

₅Mai éli n'en faguèron ges de cas, e s'enanèron, l'un à soun mas, l'autre à soun negòci;

₆Lis autre agantèron li serviçiau, e i'aguènt fa que-noun-sai d'escorno, li tuèron.

₇Lou rèi, entre lou saché, carguè la coulèro, e mandant si troupo, esterminè aquélis assassin e boutè fiò à sa ciéuta.

₈Alor diguè à si serviciau: Li noço soun lèsto; mai aquéli qu'aviéu counvida n'èron pas digne.

₉Anas-vous-en dounc à la crousiero di camin, e que gènt que trouvés, counvidas-lèi i noço.

₁₀E s'enanèron li serviciau à travès camin; arrabaièron tóuti aquéli que trouvèron, li marrit coume li bon; e fuguè, la salo dóu festin, pleno de taulejaire.

₁₁Intrè pièi, lou rèi, pèr vèire si counvivo, em'acò devistè 'n ome qu'avié ges de raubo nouvialo.

₁₂E ié venguè: Moun ami, coume as intra eici sènso raubo nouvialo? Aquéu gardè 'n grand chut.

₁₃Alor lou rèi diguè à si gènt: Estacas-ié li man emé li pèd e jitas-lou dins la sournuro esteriouro: aqui i'aura lou plourun e lou crenihamen de dènt.

₁₄Car n'i'a forço d'apela, e gaire d'elegi.

₁₅Em'acò li Farisen s'estènt enana, tenguèron counsèu pèr prene Jèsu dins si paraulo.

₁₆E veici qu'éli ié mandon si disciple emé quàuquis Eroudian. Mèstre, ié dison, sabèn que sias vertadié e qu'ensignas en verita lou camin de Diéu, sènso vous enchaure de degun, dóumaci noun vous arrestas au parèisse di gènt.

₁₇Adounc digas-nous voste vejaire: devèn-ti paga la cènso à Cesar o noun.

₁₈Mai Jèsu, devistant soun marridige, ié diguè: Que venès me tenta, ipoucrito?

₁₉Fasès-me vèire la mounedo de la cènso. Tant-lèu ié semoundeguèron un denié.

₂₀Alor Jèsu ié faguè: De quau es aquelo tèsto e l'escri qu'es en-dessus?

₂₁De Cesar, ié venguèron. Éu ié respoundeguè: Rendès dounc ço qu'es de Cesar à Cesar, e ço qu'es de Diéu à Diéu.

₂₂En ausènt acò restè on nè, e lou leissant aqui, s'enanèron.

₂₃Aquéu meme jour, lou venguèron trouva li Saduciéu, qu'acò 's de gènt que nègon la resurreicioun, e lou questiounèron,

₂₄Disènt: Mouïse a di: Se quaucun mor en aguènt ges d'enfant, fau que soun fraire espouse sa mouié e doune de crèis à soun fraire.

₂₅Or, avian sèt fraire dins noste endré. Lou proumié, aguènt pres uno femo, mouriguè; e, de crèis estènt sènso, leissè sa mouié à soun fraire.

₂₆Tant n'arribè au segound emai au tresen, fin-qu'au seten.

₂₇Enfin, après tóuti éli, tambèn la femo es morto.

₂₈Ansin, à la resurreicioun, de quau d'aquéli sèt elo sara la mouié, d'abord que tóuti l'an agudo?

₂₉Jèsu ié respoundeguè: Sias en plen dins l'errour, ignourènt que sias dis Escrituro e de la vertu de Diéu.

₃₀Dóumaci, à la resurreicioun, lis ome auran ges de femo, nimai li femo d'ome; mai saran coume lis ange de Diéu en paradis.

₃₁Pèr quant à la resurreicioun di mort, avès pas legi li paraulo que Diéu vous a dicho:

₃₂Iéu siéu lou Diéu d'Abram, e lou Diéu d'Isa e lou Diéu de Jacob? Noun es adounc lou Diéu di mort, mai di vivènt.

₃₃E de l'ausi, lou pople èro dins l'amiracioun de sa dóutrino.

₃₄Mai li Farisen, tre saupre qu'avié remouca li Saduciéu, s'acampèron ensèmble;

₃₅E n'i'aguè un, dóutour de la lèi, que pèr lou prouva ié faguè aquesto questioun:

₃₆Mèstre, quint es lou grand coumandamen de la Lèi?

₃₇Jèsu ié diguè: Amaras lou Segnour toun Diéu de tout toun cor, e de touto toun amo e de tout toun èime.

₃₈Acò 's lou mai grand e lou proumié di coumandamen.

₃₉Lou segound ié ressèmblo: Amaras toun prouchan coume tu-meme.

₄₀Dins aquéli dous coumandamen touto la Lèi se i'endevèn, emai li Proufèto.

₄₁Or, li Farisen estènt encaro acampa, Jèsu li questiounè,

₄₂Disènt: Dequé pensas dóu Crist? De quau es lou fiéu? De Dàvi, ié faguèron.

₄₃Éu ié venguè: Coume vai alor que Dàvi, ispira de Diéu, l'apello soun Segnour dins aquest verset:

₄₄A di lou Segnour à moun Segnour: Assèto-te à ma drecho, d'aqui-que fague de tis enemi l'escabèu de ti pèd?

₄₅Adounc se Dàvi l'apello soun Segnour, coume se trovo d'èstre soun fiéu?

₄₆E degun ié poudié respondre un mot, nimai quau que fugue ausè plus, partènt d'aquéu jour, ié faire de questioun.