₁An devez‐ze, Jesus, o veza eat er meaz euz an ti, a azezaz e‐tal ar mor. ₂Hag eur maread braz a dud en em zastumaz var he dro, en hevelep doare ma pignaz var eur vag, hag ec’h azezaz eno; hag ar bobl a choumaz var an aod. ₃Hag hen a lavaraz dezhe kalz a draou dre barabolennou, o komz evel‐hen:

Eun hader a ieaz er meaz evit hada; ₄hag evel ma hade, lod euz an had a gwezaz a‐hed an hent; hag al lapoused a zeuaz, hag a zebraz anezhan holl. ₅Lod all a gwezaz el leac’hiou meinec, e peleac’h n’hen doa nemeur a zouar; hag e savaz kerkent, dre ne oa ket doun en douar; ₆mes, pa zavaz an heol, e oe devet; ha dre n’hen doa ket a c’hrizien, e sec’haz. ₇Lod all a gwezaz e‐touez ar spern; hag ar spern a greskaz hag a vougaz anezhan. ₈Ha lod all a gwezaz en douar mad, hag a roaz frouez; darn o rapporti kant kemend all, darn tri‐ugent, ha darn all tregont. ₉Ra zelaouo an neb hen deuz diou‐skouarn da glevet.

₁₀Hag he ziskibien a dostaaz, hag a lavaraz dezhan: Perag e komzez‐te outhe dre barabolennou? ₁₁Hen a respontaz hag a lavaraz dezhe: Dre ma’z eo roet deoc’h da anaoud mysteriou rouantelez an envou, mes n’ed eo ket roet dezhe. ₁₂Rag piou‐benag hen deuz, e vezo roet dezhan, hag hen devezo c’hoas muioc’h; mes piou‐benag n’hen deuz ket, e vezo lammet diganthan memeus ar pez hen deuz. ₁₃Dre‐ze eo e komzan outhe dre barabolennou, rag o velet na velont ket, hag o klevet na glevont ket ha na gomprenont ket. ₁₄Evel‐se eo accomplisset enhe profesi Izaias pehini a lavar: C’houi a glevo gant ho tiou‐skouarn, ha na gomprenfot ket; o velet e velfot ha na ziferansfot ket. ₁₅Rag calon ar bobl‐man a zo kaledet; ho diou‐skouarn a zo pounner‐glev, hag ho daou‐lagad ho deuz serret, gant aoun da velet gant ho daou‐lagad, da glevet gant ho diou‐skouarn, ha da gompren gant ho c’halon, gant aoun ne zistrofent, ha na zeufen‐me d’ho iac’haad. ₁₆Mes, eürus oc’h dre ma hoc’h euz daou‐lagad hag a vel ha diou‐skouarn hag a glev. ₁₇Rag e gwirionez hen lavaran deoc’h, kalz a brofeted hag a re just ho deuz c’hoanteet gwelet an traou a velit, ha n’ho deuz ket ho gwelet; ha klevet an traou a glevit, ha n’ho deuz ket ho c’hlevet.

₁₈Comprenit eta c’houi parabolen an hader: an den a glev ger ar rouantelez, ₁₉ha na gompren ket anezhan, an drouk‐spered a zeu, hag a skrap ar pez a zo bet hadet en he galon; hennes eo an hini hen deuz recevet an had a‐hed an hent. ₂₀Hag an hini hen deuz recevet an had el leac’hiou meinec, hennes eo an hini a zelaou ar ger hag a receo anezhan kerkent gant joa; ₂₁mes n’hen deuz ket a c’hrizien enhan he‐unan; ne bad nemed eur pennad, ha pa zeu affliction pe bersecution abalamour d’ar ger, e vez kerkent scandalizet. ₂₂Hag an hini hen deuz recevet an had e‐touez ar spern, hennes eo an hini a zelaou ar ger; mes sourciou ar bed‐man ha tromplerez ar madou a voug ar ger, hag e teu da veza difrouez. ₂₃Mes an hini hen deuz recevet an had en douar mad, hennes eo an hini a zelaou ar ger hag a gompren anezhan, hag a zoug frouez, en hevelep doare ma rapport darn kant kemend all, darn tri‐ugent, ha darn all tregont.

₂₄Eur barabolen all a broposaz dezhe, en eur lavaret: Rouantelez an envou a zo henvel ouz eun den pehini hen doa hadet had mad en he bark. ₂₅Mes, e‐pad ma oa kousket an dud, he enebour a zeuaz, hag a hadaz ivre e‐touez ar gwiniz, ₂₆hag a ieaz kuit. Pa oe diwanet an had, ha deuet he frouez, an ivre en em ziskouezaz ive. ₂₇Mevelien ar pen‐tiegez a ieaz neuze d’hen kavout, hag a lavaraz dezhan: Aotrou, ha n’ec’h euz‐te ket hadet had mad en da bark? A be leac’h eta e teu ma’z euz ivre enhan? ₂₈Hag hen a lavaraz dezhe: Eun enebour eo hen deuz great an dra‐ze. He vevelien a lavaraz dezhan: Ha te a fell d’id ez afemp d’ho zenna? ₂₉Hag hen a lavaraz: Nann, gant aoun en eur denna an ivre, na zic’hrizienfac’h ive ar gwiniz ganthan. ₃₀Lest‐he ho daou da greski assambles beteg an eost; hag en amzer an eost e livirin d’ar vederien: Tennit da genta an ivre, hag ereit anezhe a horzennou evit ho devi; mes dastumit ar gwiniz em greuniel.

₃₁Eur barabolen all a broposaz dezhe, hag e lavaraz: Rouantelez an envou a zo henvel ouz eur c’hreunen moutard kemeret gant eun den hag hadet ganthan en he bark; ₃₂hou‐man eo ar bihana euz an holl hadou; mes pa eo cresket, ez eo brassoc’h eged al louzou, hag e teu da veza eur vezen, en hevelep doare ma teu lapoused an env, hag e neiziont en he brancou.

₃₃Lavaret a reaz dezhe ar barabolen all man: Rouantelez an envou a zo henvel ouz ar goell kemeret gant eur vaouez, ha lakeat ganthi en tri muzulat bleud, bete ma vefe goet holl.

₃₄Jesus a lavaraz an holl draou‐ze d’ar bobl en parabolennou, ha na gomze ket outhe hep parabolen. ₃₅En hevelep doare ma oe accomplisset ar pez a oa bet lavaret dre ar profet, en eur lavaret: Digeri a rin va genou en parabolennou, discleria a rin traou hag a oa kuzet abaoe crouidigez ar bed,

₃₆Neuze Jesus, o veza kasset kuit ar bobl, a ieaz en ti; hag he ziskibien a dostaaz outhan, o lavaret: Displeg deomp parabolen an ivre er park. ₃₇Hen a respontaz hag a lavaraz dezhe:

An hini a had an had mad, eo Mab an den; ₃₈ar park, eo ar bed; an had mad, eo bugale ar rouantelez; an ivre, eo bugale an drouk‐spered; ₃₉an enebour hen deuz hadet anezhan, eo an diaoul; an eost, eo fin ar bed; hag ar vederien eo an elez. ₄₀Evel eta ma tastumer an ivre ha ma tever anezhan en tân, evel‐se e c’hoarvezo da fin ar bed. ₄₁Mab an den a gasso he elez, hag e tennint er meaz euz he rouantelez an holl skoueriou fall hag ar re a ra fallentez; ₄₂hag e sklapint anezhe er fournes tân; eno e vezo gwelvan ha skrign‐dent. ₄₃Neuze an dud just a lugerno evel an heol en rouantelez ho Zad. Ra zelaouo an neb hen deuz diou‐skouarn da glevet.

₄₄Rouantelez an envou a zo c’hoas henvel ouz eun tenzor kuzet en eur park, pa gav an den anezhan, hen kuz; ha gant ar joa hen deuz, ez a, hag e verz kement hen deuz, hag e pren ar park‐se.

₄₅Rouantelez an envou a zo c’hoas henvel ouz eur marc’hadour hag a glask perlez kaer, ₄₆pehini, o veza kavet eur berlezen a briz vraz, a ieaz, a verzaz kement hen doa, hag he frenaz.

₄₇Rouantelez an envou a zo c’hoas henvel ouz eur roued taolet er mor, hag a zastum a bep seurt traou. ₄₈Pa vez leun, ar besketerien a denn anezhan var an aod; hag o veza azezet, e lekeont ar re vad en besseliou, hag e taolont kuit ar re fall. ₄₉Evel‐se e vezo e fin ar bed; an elez a zeuio, hag a separo ar re drouk euz a‐douez ar re just; ₅₀hag e sklapint anezhe er fournes tân; eno e vezo gwelvan ha skrign‐dent.

₅₁Jesus a lavaraz d’he ziskibien: Ha comprenet hoc’h euz‐hu an holl draou‐ze? Int a respontaz dezhan: Ia, Aotrou. ₅₂Hag hen a lavaraz dezhe: Evel‐se pep doctor desket er pez a zell ouz rouantelez an envou, a zo henvel ouz eur pentiegez hag a denn euz he denzor traou nevez ha traou koz.

₅₃Ha goude m’hen doe Jesus echuet ar barabolennou‐ze, ez eaz kuit ac’hane. ₅₄Hag o veza deuet en he vro he‐unan, e kelenne anezhe en ho zinagogou, en hevelep doare ma oant mantret, ha ma lavarent: A be leac’h e teu da he‐man ar furnez hag ar burzudou‐ze? ₅₅Ha n’eo ket he‐man mab ar c’halvez? Ha na c’halver ket he vam Mari, hag he vreudeur Jakes, ha Joses, ha Simon, ha Jud? ₅₆Hag he c’hoarezed ha n’emaint‐hi ket holl en hon touez? A be leac’h eta e teu da he‐man an holl draou‐ze? ₅₇Hag e oent scandalizet ganthan. Mes Jesus a lavaraz dezhe: Eur profet n’ed eo ket hep henor nemed en he vro hag en he di he‐unan. ₅₈Ha na reaz ket nemeur a viraclou eno abalamour ne gredent ket.

₁Aquéu meme jour, Jèsu, estènt sourti de l'oustau, s'èro asseta en ribo de la mar.

₂E s'acampè à soun entour un tau mouloun de pople, qu'éu móuntè dins uno barco e se i'assetè, d'enterin que la foulo se tenié sus lou ribas.

₃E ié countè forço causo en parabolo, coume eiçò: Veici que lou semenaire sourtiguè pèr semena.

₄E d'enterin que semenavo, quàuqui gran toumbèron de-long dóu camin, em' acò venguèron lis aucèu de l'èr e li mangèron.

₅D'ùni toumbèron dins de rode peirous, ounte i'avié qu'un pau de terro, e ié greièron lèu, qu'avien pas la founsour de terro que falié.

₆Em' acò lou soulèu se levant, fuguèron rabina, e 'n estènt qu' avien ges de racino, se sequèron.

₇D'àutri gran toumbèron dins lis espino, e lis espino en creissènt l'estoufèron.

₈D'autre enfin toumbèron dins de terro bono, e faguèron d'un cènt, d'un sieissanto, d'un trento.

₉Quau a d'auriho pèr l'ausi que l'ause.

₁₀S'avancèron alor si disciple e ié diguèron: Coume vai que ié parlas en parabolo?

₁₁E ié respoundeguè: Pèr-ço-que vous es dounado à vautre la couneissènço di mistèri dóu reiaume celestiau, e qu'à-n-éli i'es pas dounado.

₁₂Dóumaci quau a, ié dounaran e sara dins la drudiero; mai quau noun a, meme ço qu' a ié levaran.

₁₃Vaqui coume vai que ié parle en parabolo, es que tout en ié vesènt, ié veson pas, e tout en ausènt, ni auson ni coumprenon.

₁₄E s' acoumplis en éli la proufecìo d'Isaio que dis: De vòstis auriho escoutarés e noun capitarés; de vòstis uei alucarés e noun ié veirés.

₁₅Car s'es espessi lou cor d'aquéu pople, e s'es fa bravamen dur d'auriho, em' acò an sarra lis uei, cregnènço que sis uei ié vegon, que sis aurihon auson, que soun cor coumprengue, e qu'enfin se counvertissènt, iéu li garigue.

₁₆Mai vautre, benurous vòstis uei, amor que veson; e vòstis auriho, amor qu'entèndon.

₁₇Car veramen vous lou dise, que-noun-sai de proufèto e de juste an barbela de vèire ço que vesès, e l'an pas vist; d'entèndre ço qu'entendès e noun l'an entendu.

₁₈Escoutas dounc, vous-autre, la parabolo dóu semenaire.

₁₉Quau escouto la paraulo dóu reiaume e n'en a pas la coumprenènço, lou Catiéu vèn e piho ço qu'es esta semena dins soun cor: acò 's lou gran que s'es escampiha long dóu camin.

₂₀Lou gran qu'es esta semena dins li rode peirous, es aquéu qu'escouto la paraulo e tant-lèu emé grand goust la reçaup.

₂₁Mai se trovo de ges avé de racino, e duro qu'un tèms. Peréu vèngue lou treboulun e la persecucioun à prepaus de la paraulo, tant-lèu es escandalisa.

₂₂La semenço qu'a toumba dins lis espino, es aquéu qu'entènd la paraulo; mai li pensamen d'aquest siècle emai l'engano di richesso estoufon la paraulo, e de fru éu rèsto sènso.

₂₃Mai lou gran qu'es esta semena en bono terro, es aquéu qu'escouto la paraulo e n'en a la coumprenènço e cargo de fru fasènt d'un cènt o d'un sieissanto o d'un trento.

₂₄Ié prepausè 'no autro parabolo, disènt: Es coumparadis lou reiaume celestiau à-n-un ome qu'avié semena sa terro de bon gran.

₂₅Or, d'enterin que dourmien lis ome, venguè soun enemi, semenè de juei pèrdessus au mitan de la seisseto, e s'enfilè.

₂₆Em' acò, tre que la seisseto aguè mounta e fa soun espigo, ié venguèron peréu de clot de juei.

₂₇S'estènt alor avança, li serviciau dóu paire de famiho diguèron: Mèstre, es pas de bono semenço qu'avès fa dins vosto terro? D'ounte vèn que i'a de juei?

₂₈Éu ié respoundeguè: Acò, es moun enemi que l'a fa. Li serviciau ié diguèron: Voulès que i'anen e que li rabaien?

₂₉Nàni, ié venguè, qu'en arrabaiant lou juei pourrias derraba ensèmble la seisseto.

₃₀Leissas crèisse tout acò enjusquo pèr meissoun; e vèngue meissoun, dirai i meissounié: Acampas proumié li clot de juei e lias-lèi en boutiero pèr brula; mai la seisseto, amoulounas-la dins moun granié.

₃₁N'i'en prepausè mai uno autro, de parabolo, disènt: Es coumparadis lou reiaume celestiau à la grano de serbe qu'un ome pren e semeno dins sa terro.

₃₂Acò 's la mai pichouneto de tóuti li grano; mai quouro a fa soun crèis, mounto mai aut que tóuti li liéume, e vèn un aubre, bèn tant que lis aucèu de l'èr ié van e abiton dins soun brancun.

₃₃Ié diguè 'ncaro aquesto parabolo: Es coumparadis lou reiaume celèste au levame qu'uno femo a pres e lou pauso dins tres cosso de farino, d'aqui-que touto la pasto siegue espoumpido.

₃₄Tout acò-d'aqui, Jèsu lou diguè en parabolo au pople, e ié parlavo pas sènso parabolo,

₃₅Pèr que se coumpliguèsse aquesto dicho dóu proufèto: Durbirai ma bouco pèr parla en parabolo; escudelarai de causo escoundudo desempièi la creacioun dóu mounde.

₃₆Aguènt alor enmanda lou pople, s'envenguè à soun oustau. Em' acò s'aprouchèron d'éu si disciple e ié diguèron: Esclargissès-nous la parabolo dóu juei dins la terro.

₃₇Éu ié respoundeguè: Aquéu que semeno lou bon gran, es lou Fiéu de l'ome.

₃₈La terro, acò 's lou mounde; lou bon gran, acò 's lis enfant dóu reiaume; e lou juei, acò 's lis enfant dóu Catiéu.

₃₉L'enemi que l'a semena, es lou diable; lou tèms de la meissoun, es la fin dóu mounde; e li meissounié acò 's lis ange.

₄₀De meme dounc que derrabon lou juei e dins lou fiò lou brulon, ansin se fara au finimound.

₄₁Lou Fiéu de l'ome mandara sis ange que derrabaran de soun reiaume tóuti lis escaudale e tóuti li fasèire d'iniqueta,

₄₂E li debaussaran dins lou fournas dóu fiò. Aqui i'aura de plour e de crussimen de dènt.

₄₃Alor li juste fouguejaran coume lou soulèu dins lou reiaume de soun Paire. Auselou, quau a d'auriho pèr ausi.

₄₄Ressèmblo lou reiaume dóu cèu au tresor escoundu dins uno terro: l'ome que l'a trouva l'acato, e dóu countentamen que n'a, s'envai, vènd touto sa chabènço e croumpo aquelo terro.

₄₅Ressèmblo tourna-mai lou reiaume paradisen au traficant qu'èro en bousco de bòni perlo.

₄₆Aguènt capita 'no perlo de grand pres, s'enanè, vendeguè tout ço qu' avié de siéu, em' acò la croumpè.

₄₇Es tourna-mai coumparable, lou celèste reiaume, au gàngui escampa dins la mar que rabaiè touto meno de pèis.

₄₈Un cop que fuguè plen, li pescadou lou tirèron; pièi d'assetoun de-long dóu ribas, faguèron margo, boutant li bon dins d'eisino e li marrit deforo.

₄₉Ansin arribara à la fin dóu mounde: vendran lis ange em' acò faran la trìo di meichant d'emé li juste.

₅₀E li jitaran éli dins la fournasso de fiò. Aqui i'aura lou plourun e lou crenihamen de dènt.

₅₁L'avès encapa tout acò-d'aqui? Si, ié faguèron.

₅₂E apoundeguè: Vaqui perqué tout dóutour qu'a la sciènci dóu reiaume celestiau es coumparadis à-n-un paire de famiho que tiro de soun tresor de causo nouvello emai d'anciano.

₅₃Acabado, vous trouvarés, aquéli parabolo, Jèsu s'enanè d'aqui.

₅₄Em' acò venguè dins soun païs: e i'ensignavo li gènt à la sinagogo, que n'èron tóuti espanta e disien: Mai d'ounte tiro aquelo sapiènci e aquéli miracle?

₅₅Acò 's pas lou chat dóu fustié? Sa maire, es que ié dison pas Marìo? e si fraire Jaque, Jóusè, Simoun e Judo?

₅₆E si sorre, es que soun pas tóuti, eici, de l'endré? D'ounte li tiro dounc tóuti aquéli causo?

₅₇E s'escandalisavon sus soun comte. Alor Jèsu ié diguè: N'es sènso ounour, un proufèto, que dins soun païs e dins soun oustau.

₅₈E dins l'endré faguè gaire de miracle, raport à l'incredulita di gènt.