₁O veza galvet assambles he zaouzec diskibl, Jesus a roaz dezhe galloud hag otorite var an holl drouk‐sperejou, hag ar galloud da iac’haad ar c’hlenvejou. ₂Hag e kassaz anezhe da brezeg rouantelez Doue, ha da iac’haad ar re glanv. ₃Hag e lavaraz dezhe: Na gemerit netra evit an hent, na baz, na bissac’h, na bara, nag arc’hant, ha n’ho pezet ket diou wiskamant. ₄Hag en pe seurt ti‐benag ma c’hantreot, choumit eno bete ma’z eot kuit. ₅Ha piou‐benag na recevo ket ac’hanoc’h, pa’z eot kuit euz ho c’hear, hijit ar boultren euz ho treid, evit testeni en ho enep.

₆O veza eta partiet, ez ejont euz an eil bourk d’egile, o prezeg an aviel, hag o iac’haad en peb leac’h ar re glanv.

₇Herodes an tetrark a glevaz etretant ar vrud euz a gement a rea Jesus; ha na ouie petra da zonjal, rag lod a lavare e oa resussitet Ian a‐douez ar re varo; ₈ha lod all, e oa en em ziskouezet Elias; ha darn all, e oa resussitet unan euz ar brofeted koz. ₉Hag e lavare Herodes: Lakeat em euz dibenna Ian; mes piou eo he‐man, divarben pehini e klevan traou ker burzudus? Hag hen hen doa c’hoant d’hen gwelet.

₁₀Pa oa distro an ebestel, e lavarjont da Jesus kement ho doa great. Hag hen ho c’hemeraz ganthan, hag en em dennaz a‐gostez, en eul leac’h dezert, e‐kichen eur gear galvet Bethsaïda. ₁₁Ar bobl, o veza klevet kement‐man, az eaz var he lerc’h, ha Jesus ho recevaz, hag a gomzaz dezhe euz a rouantelez Doue, hag e paree ar re ho doa ezom da veza pareet.

₁₂Pa oa an deiz o commans da izellaad, an daouzec a dostaaz outhan, hag e lever‐jont dezhan: Kas kuit ar bobl‐ze, evit ma’z aint er c’heariou ha var ar meziou tro‐var‐dro, da loja ha da gavoud boued; rag en eul leac’h dezert emaomp aman.

₁₃Mes hen a lavaraz dezhe: Roit boued dezhe hoc’h‐unan. Hag int a respontaz: N’hon euz ken nemed pemp bara ha daou besk; nemed mond a rafemp da brena boued evit an holl bobl‐man; ₁₄rag bez’ e oant var‐dro pemp mil den. Neuze e lavaraz d’he ziskibien: Likit anezhe da azeza a vandennou a hanter‐kant den. ₁₅Hag e rejont evel‐se, hag e lekejont an holl da azeza. ₁₆Neuze Jesus a gemeraz ar pemp bara hag an daou besk, hag o sevel he zaou‐lagad var‐zu an env, e vennigaz anezhe, hag ho zoraz, hag ho roaz d’he ziskibien, evit ho lakaad dirag ar bobl. ₁₇Dibri a rejont holl, gwalc’h ho c’halon, hag e oe dastumet an tammou choumet en ho dileac’h, hag e oe daouzec panerad anezhe.

₁₈C’hoarvezoud a reaz, pa oa o pedi a‐gostez, ha ma oa an diskibien ganthan, ma c’houlennaz diganthe: Piou a lavar an dud ez oun‐me? ₁₉Ar re‐man, o respont, a lavaraz: Lod a lavar Ian ar Badezour; lod all, Elias; ha darn all a lavar ez eo resussitet unan‐benag euz ar brofeted koz. ₂₀Ha c’houi, emezhan, piou a livirit‐hu ez oun‐me? Ha Per a respontaz: Te eo ar C’hrist a Zoue. ₂₁Mes hen a zifennaz stard outhe na lavarjent kement‐se da zen, ₂₂hag e lavaraz c’hoas: Red eo da Vab an den souffr kalz, ha beza nac’het gant ar re Ancien, gant prinsed ar veleien ha gant ar Scribed, ha beza lakeat d’ar maro, ha goude resussita an trede deiz.

₂₃Hogen, lavaret a rea d’an holl: Mar fell da unan‐benag dond var va lerc’h, ra zeui da renons dezhan he‐unan, ra zougo he groaz bemdez, ha ra heullio ac’hanoun. ₂₄Rag piou‐benag a fello dezhan savetei he vuez he c’hollo; mes piou‐benag a gollo he vuez abalamour d’in, hennes a zaveteo anezhi. ₂₅Ha petra a dalfe da eun den gounid ar bed holl, mar en em zistrujfe, pe ma teufe d’en em goll he‐unan? ₂₆Rag piou‐benag hen devezo mêz ouzin‐me hag ouz va c’homzou, Mab an den hen devezo mêz anezhan pa zeuio en he c’hloar he‐unan, hag en gloar an Tad hag an elez santel. ₂₇Hogen e gwirionez hen lavaran deoc’h: Beza ez euz hinienou euz ar re a zo aman prezant, ha na varvint ket, araog m’ho devezo gwelet rouantelez Doue.

₂₈Var‐dro eiz devez goude ar c’homzou‐ze, Jesus a gemeraz ganthan Per, Ian ha Jakes, hag e pignaz var eur menez evit pedi. ₂₉Hag e‐pad ma oa o pedi, he vizach a chenchaz, hag he zillad a zeuaz da veza gwenn ha lugernus evel eul luc’heden. ₃₀Ha setu daou zen o komz ganthan; ar re‐man a oa Moises hag Elias, ₃₁pere o parissa gant gloar, a gomze ganthan euz he varo pehini a dlie da zouffr en Jerusalem. ₃₂Hogen Per hag ar re a oa ganthan a oa maro gant ar c’hoant‐kousket, ha pa oent dihunet, e veljont he c’hloar hag an daou zen a oa ganthan.

₃₃Ha pa oa ar re‐man o vond kuit diouthan, Per a lavaraz da Jesus: Mestr, aman e vez mad deomp choum; greomp teir danten, unan evidoud, unan evit Moises hag unan evit Elias; rag na ouie ket mad petra a lavare. ₃₄Pa oa c’hoas o lavaret kement‐se, e teuaz eur goabren hag a c’holoaz anezhe; hag evel ma oa tro‐var‐dro dezhe, an diskibien a oe spountet. ₃₅Hag e teuaz eur vouez euz ar goabren, hag a lavaraz: He‐man eo va Mab muia‐karet; selaouit anezhan. ₃₆Ha pa oa c’hoas ar vouez‐ze o komz, Jesus en em gavaz he‐unan; hag he ziskibien a choumaz sioul var gement‐se, ha na lever‐jont ger e‐bed da zen divarben an traou ho doa gwelet.

₃₇An deiz varlerc’h, pa oant o tisken divar ar menez, eur bobl a zeuaz da zialben Jesus. ₃₈Hag eun den a‐douez an dud‐se en em lakeaz da grial ha da lavaret: Mestr, da bedi a ran, sell ouz va mab; rag n’em euz bugel e‐bed nemethan. ₃₉Eur spered a grog enhan, ha kerkent en em laka da scrijal. Neuze ar spered a wall‐hij anezhan, oc’h hen lakaad da eonenni, hag a boan e laosk anezhan goude beza hen brevet holl. ₄₀Hag em euz pedet da ziskibien d’hen kas kuit; mes n’ho deuz ket gallet. ₄₁Ha Jesus, en eur respont, a lavaraz: O raç difeiz ha fallagr, pegeit e choumin‐me ganeoc’h, hag e c’houzanvin‐me ac’hanoc’h? Digas aman da vab. ₄₂Ha pa oa o tostaad, an drouk‐spered a stlapaz anezhan d’an douar, hag hen gwall‐hijaz; mes Jesus a reprenaz stard ar spered impur, hag a iac’heaz ar bugel, hag a rentaz anezhan d’he dad. ₄₃Hag e oent holl souezet o velet ar galloud braz euz a Zoue.

Hag evel ma oant holl souezet gant kement a rea Jesus, hen a lavaraz d’he ziskibien: ₄₄Evidoc’h‐c’houi, selaouit mad ar c’homzou‐man: Mab an den a dle beza livret etre daouarn an dud. ₄₅Mes na gomprenent ket ar gomz‐ze; ken teval e oa evithe, ken ne oant ket evit he gompren; ha ne gredent ket hen interroji var gement‐se.

₄₆Neuze e savaz eur gestion etrezhe, da c’houzout piou anezhe a vije ar brassa. ₄₇Mes Jesus, o velet sonjezonou ho c’halon, a gemeraz eur bugel, hag a lekeaz anezhan en he gichen, ₄₈hag a lavaraz dezhe: Piou‐benag a receo ar bugel‐man em hano, a receo ac’hanoun; ha piou‐benag a receo ac’hanoun, a receo an hini hen deuz va digasset. Rag an hini a zo ar bihana en ho touez holl, hennes eo a vezo braz.

₄₉Ha Ian, o komz, a lavaraz: Mestr, gwelet hon euz eun den hag a gasse kuit an drouk‐sperejou en da hano; hag hon euz difennet outhan kement‐se, abalamour na heuil ket ac’hanoud assambles ganeomp. ₅₀Ha Jesus a lavaraz dezhan: Na zifennit ket outhan kement‐se; rag an neb n’ema ket a‐enep deomp a zo evidomp.

₅₁Evel ma tostae an amzer ma tlie beza savet divar an douar, en em lekeaz en hent, decidet mad da vond da Jerusalem. ₅₂Hag e kassaz tud araog dezhan, pere, o veza eat, a antreaz en eur bourg euz ar Samaritaned, evit prepari dezhan he lojeiz. ₅₃Mes ar re‐man ne fellaz ket dezhe hen digemer, abalamour ma oa o vond var‐zu Jerusalem. ₅₄Ha Jakes ha Ian, he ziskibien, o velet kement‐se, a lavaraz dezhan: Aotrou, mar kerez ni a lavaro d’an tan disken euz an env evit ho devi holl, evel ma reaz ive Elias! ₅₅Mes Jesus, o tistrei outhe, a reprenaz anezhe, hag a lavaraz: Na ouzoc’h ket gant pe seurt spered ez oc’h animet: ₅₆rag Mab an den n’eo ket deuet evit koll an dud, mes evit ho zavetei. Hag ez ejont kuit da eur bourg all.

₅₇Pa edont o vond en hent eun den a lavaraz dezhan: Aotrou, me a heullio ac’hanoud en pe leac’h benag ma’z i. ₅₈Mes Jesus a lavaraz dezhan: Al lern ho deuz toullou, ha lapoused an env neiziou; mes Mab an den n’hen deuz leac’h e‐bed evit reposi he ben.

₅₉Lavaret a reaz da unan all: Heuil ac’hanoun. Mes he‐man a respontaz: Aotrou, lez ac’hanoun da vond da genta da enterri va zad. ₆₀Jesus a lavaraz dezhan: Lez ar re varo da enterri ho re varo, mes te, kea da brezeg rouantelez Doue.

₆₁Eun all a lavaraz ive dezhan: Heuil a rin ac’hanoud, Aotrou, mes lez ac’hanoun da genta da vond da gimiada euz ar re a zo em zi. ₆₂Mes Jesus a respontaz dezhan: An hini a grog en arar, hag a zell var he lerc’h, n’eo ket mad evit rouantelez Doue.

₁Aguènt acampa li douge apoustòli, Jèsu ié dounè autourita e poudé sus tóuti li demòni, emé la vertu de gari li malautié.

₂Li mande pièi predica lou reiaume de Diéu e rèndre la santa i malaut.

₃E ié diguè: Pourtés rèn en routo, ni bastoun ni biasso, ni pan, ni argènt, e n'agués pas nimai dos tunico.

₄En quet oustau qu'intrés, restas-ié e n'en sourtés pas.

₅E quouro li gènt voudran pas vous reçaupre, sourtès d'aquelo vilo, e'spóussas meme la póusso de vòsti pèd, en testimòni contro éli.

₆Estènt dounc parti, fasien lou tour di vilage, evangelisant e garissènt pertout.

₇Pamens, Erode lou tetrarco ausiguè parla de tout ço que fasié Jèsu, e restavo bèn entre-pres, dóumaci disien,

₈Lis un: Jan a ressuscita d'emé li mort; lis autre: Elìo es apareigu; d'autre: un di proufèto d'autre-tèms a ressuscita.

₉Em'acò Erode disié: A Jan i'ai coupa la tèsto, iéu. Quau es aquéu que n'entènde dire iéu-meme tant de causo? E cercavo de lou vèire.

₁₀Lis apoustòli, estènt revengu, countèron à Jèsu tout ço qu'avien fa. E li prenènt em'éu, se retirè à l'escart dins un endré desert, vesin de Beisaïdo.

₁₁Quand sachèron acò, un mouloun de pople i'anèron après; éu lis aculiguè, e ié parlavo dóu reiaume de Diéu, e aquéli qu'avien besoun d'èstre gari, li garissié.

₁₂Or, lou jour coumençavo de cala, e s'avançant d'éu, li Douge ié diguèron: Enmandas lou mounde, que vagon dins li vilage e li bastido dóu vesinage, se ié recata e ié trouva de viéure; es que, sian eici dins un desert.

₁₃Mai éu ié venguè: Vautre, dounas-ié pèr manja. Ié respoundeguèron: Avèn plus que cinq pan e dous pèis, franc que nautre i'anen e croumpen de viéure pèr tout aquéu mounde.

₁₄Or, se trouvavon peraqui cinq milo. Alor diguè à si disciple: Fasès-lèi asseta per troupo de cinquanto.

₁₅Ansin agiguèron, em'acò li faguèron tóuti asseta.

₁₆Adounc Jèsu, aguènt pres li cinq pan e li dous pèis, aluquè de-vers lou cèu, pièi li benesiguè, li pecè, e li destribuïguè à si disciple pèr que li pourgiguèsson au pople.

₁₇N'en mangèron tóuti, e fuguèron assadoula; e s'empourtè, di moussèu que ié soubravon, douge canestello.

₁₈Un jour, coume èro à despart que pregavo, e qu'avié 'm'éu si disciple, li questiounè en disènt: Quau dis que siéu, lou pople?

₁₉Éli respoundeguèron ansin: Jan-Batisto; d'autre, Elìo; d'autre, qu'un di proufèto d'ancian tèms a ressuscita.

₂₀E ié diguè: Mai vautre, quau disès que siéu? Simoun-Pèire, prenènt la paraulo, diguè: Lou Crist de Diéu.

₂₁Mai éu severamen ié defendeguè de muta d'acò en res,

₂₂Disènt: Fau que lou Fiéu de l'ome ague que-noun-sai à soufri, que siegue rebufa pèr lis Ancian, li Prince di prèire e lis Escribo, que lou fagon mouri, e qu'au jour tresen éu ressuscite.

₂₃Disié peréu en tóuti: Se quaucun me vòu veni après, que se renóuncie; que porte sa crous tóuti li jour e me seguigue

₂₄Quau voudra, dóumaci, sauva sa vido, la perdra; e quau perdra sa vido amor de iéu, la sauvara.

₂₅E que proufié pèr un ome de gagna lou mounde entié, se vai se perdènt éu e s'arrouinant?

₂₆Car, se quaucun a vergougno de iéu e de mi paraulo, lou Fiéu de l'ome aura tambèn vergougno d'éu, se 'n-cop vendra dins sa glòri e dins aquelo dóu Paire e di sants Ange.

₂₇Vous lou dise verai, d'ùni que i'a, que soun eici, noun passaran pèr la mort, d'aqui-que vegon lou reiaume de Diéu.

₂₈Or, vous trouvarés, peraqui vue jour après aquéli paraulo Jèsu prenguè Pèire, Jaque e Jan, e 'scalè sus uno mountagno pèr prega.

₂₉D'enterin que pregavo, l'aspèt de sa caro venguè tout autre, e soun vièsti blanque-javo e trelusissié.

₃₀Em'acò veici que dous ome charravon em'éu: èro Mouïse e Elìo,

₃₁Apareissènt plen de glòri; e parlavon de sa sourtido dóu mounde, que devié se coumpli en Jerusalèn.

₃₂Pèire, pamens, e aquéli qu'èron em'éu, èron aclapa de la som; e tre se reviha, veguèron sa glòri e li dous ome qu'èron à sa coumpagno.

₃₃E se capito, coume aquésti s'aliunchavon d'éu, Pèire diguè à Jèsu: Mèstre, nous es en-de-bon d'èstre eici! fasen tres tibanèu, un pèr vous, un pèr Mouïse, em'un pèr Elìo. Sabié pas ço que disié.

₃₄Parlavo encaro, e s'acampè 'n nivo que lis oumbrejè, e prenguèron pòu, tre li vèire intra dins lou nivo.

₃₅E 'no voues venguè dóu nivo, disènt: Aquest-d'eici es moun Fiéu bèn-ama; escoutas-lou.

₃₆E d'enterin que brusissié la voues, Jèsu se devinè soulet. Éli gardèron soun chut e mutèron en degun, pèr lou moumen, sus ço qu'avien vist.

₃₇Vous trouvarés l'endeman, coume davalavon de la mountagno, aguèron au rescontre un mouloun de pople.

₃₈E veici qu'un ome, dóu mitan dóu pople, cridè, disènt: Mèstre, vous n'en prègue, viras lis uei vers moun drole, que n'ai rèn qu'éu.

₃₉Vès, un esperit l'aganto, e subran éu fai de crid; lou toumbo au sòu, lou sagagno que n'escumo, e lou quito qu'emé peno, après l'avé tout espóuti.

₄₀Ai prega vòsti disciple de lou foro-bandi, e l'an pas pouscu.

₄₁Alor Jèsu, prenènt la paraulo, diguè: O raço mescresènto e cativo, quant de tèms sarai emé vautre e vous supourtarai? Aduse eici toun drole.

₄₂E coume l'enfant s'avançavo, lou demòni lou jitè au sòu e dur lou sagagnè.

₄₃Mai Jèsu remouchinè l'esperit orre, gariguè lou pichot e lou rendeguè à soun paire.

₄₄E tóuti restavon atupi de la grandour de Diéu. Em'acò, d'enterin que tóuti èron dins l'amiracioun de ço que fasié Jèsu, éu diguè à si disciple: Vautre, boutas bèn dins vòsti cor aquésti paraulo: Lou Fiéu de l'ome, vendra que l'abandounaran entre li man dis ome.

₄₅Mai éli entendien niéu à-n-aquelo paraulo, e tant èro amagado pèr éli que noun la coumprenien; meme qu'avien cregnènço de lou questiouna sus acò-d'aqui.

₄₆Or, ié venguè à-n-éli uno pensado: quau d'entre éli èro lou mai grand.

₄₇Mai Jèsu, de vèire li pensado de soun cor, prenguè 'n pichot e lou boutè contro éu.

₄₈Pièi ié diguè à-n-éli: Qu reçaup aquéu pichot en moun noum, me reçaup iéu; e qu me reçaup iéu, reçaup Aquéu que m'a manda. Dóumaci, quau es lou mai pichot de tóuti vautre, aquéu-d'aqui es lou mai grand.

₄₉Alor Jan, prenènt la paraulo, diguè: Mèstre, n'avèn vist un que coussaiavo li demòni en voste noum, e l'avèn empacha, perqué n'es pas de nosto souco.

₅₀Jèsu ié diguè: L'empachés pas, dóumaci aquéu qu'es pas contro vautre, es pèr vautre.

₅₁Or, vous trouvarés, coume èron proche i jour de soun enlevamen d'aquest mounde, éu prenguè 'no mino decidado pèr s'adraia vers Jerusalèn.

₅₂E mandè de messagié davans éu. Aquésti, estènt parti, intrèron dins uno vilo di Samaritan, pèr i'alesti soun recate.

₅₃Mai li gènt lou reçaupèron pas, dóumaci avié la mino d'un ome en routo pèr Jerusalèn.

₅₄Quand veguèron acò, si disciple Jaque e Jan ié faguèron: Segnour, voulès que diguen au fiò de Diéu de davala e de li coumboun?

₅₅Mai éu, se revirant, li charpè e ié diguè: Sabès pas de quet esperit sias.

₅₆Lou Fiéu de l'ome noun es vengu perdre lis amo, mai li sauva. E s'enanèron dins uno autro bourgado.

₅₇Or, se devinè, d'enterin que caminavon, que quaucun ié diguè: Vous seguirai ounte qu'anés.

₅₈E ié diguè Jèsu: Li reinard an si tùni, e lis aucèu de l'èr si nis; mai lou Fiéu de l'ome noun a pèr pausa sa tèsto.

₅₉Diguè à-n-un autre: Seguisse-me. Mai aquest respoundeguè: Segnour, leissas proumié que m'envague enterra moun paire.

₆₀E ié venguè Jèsu: Laisso li mort enterra si mort; mai tu, vai-t'en e anóuncio lou reiaume de Diéu.

₆₁Un autre diguè: Vous seguirai, Segnour, mai avans, leissas-me chabi ço qu'ai à l'oustau.

₆₂Jèsu ié diguè: Aquéu qu'en aguènt mes la man à l'araire, espincho à rèire, es pas bon pèr lou reiaume de Diéu.