₁Goude‐ze, Jesus a iea euz an eil kear hag euz an eil bourgaden d’eben, en eur brezeg hag en eur annons ar c’helou mad euz a rouantelez Doue; hag an daouzec a oa ganthan, ₂hag ive eun neubeud merc’hed pere a oa bet delivret euz a zrouk‐sperejou hag euz a glenvejou; Mari, galvet Magdalen, euz a behini e oa sortiet seiz drouk‐spered; ₃ha Janned, greg Chouza, ministr Herodes, Suzanna, ha meur a hini all, pere a zicoure anezhan gant ho madou.

₄Hogen, evel ma en em dastume eur bobl vraz, ha ma teue d’he gavout kalz a dud euz an holl geariou, e lavaraz dezhe ar barabolen‐man: ₅Eun hader a ieaz er meaz evit hada he had, hag en eur hada, lod a gwezaz a‐hed an hent, hag a oe mac’het, hag al lapoused euz an env a zebraz anezhan holl. ₆Ha lod all a gwezaz var douar meinec; ha pa oe diwanet, e sec’haz, o veza ne oa ket a zaour en douar. ₇Lod all a gwezaz e‐touez ar spern, hag ar spern a greskaz assambles gant ar greun, hag a vougaz anezhan. ₈Lod all a gwezaz en douar mad, hag a zavaz hag a roaz frouez, kant evit unan. O lavaret kement‐man, e crie: Ra zelaouo an neb hen deuz diou‐skouarn evit klevet!

₉He ziskibien a c’houlennaz diganthan petra a zinifie ar barabolen‐ze. ₁₀Hag hen a respontaz: Deoc’h‐hu eo bet roet da anaoud ar mysteriou euz a rouantelez Doue; mes d’ar re all ne gomzer a gement‐se nemed dre barabolennou, en hevelep doare ma velint heb gwelet, ha ma klevint heb compren. ₁₁Setu aman eta ar pez a zinifi ar barabolen‐ze.

₁₂An had eo ger Doue; ar re a receo anezhan a‐hed an hent eo ar re hen selaou; mes an diaoul a zeu, hag a denn ar ger‐ze euz ho c’halonou, gant aoun ne deufent da gredi ha da veza salvet; ₁₃ar re a receo anezhan var douar meinec eo an dud pere, o veza klevet ar ger, a receo anezhan gant joa, mes n’ho deuz ket a c’hrizien, ha na gredont nemed evit eun neubeud amzer; ha pa deu an dentation, e tec’hont kuit; ₁₄hag ar pez a zo kwezet e‐touez ar spern, eo ar re ho deuz klevet ar ger; ha pere en eur vond kuit, a lez ar ger da veza mouget gant ar sourciou, gant ar pinvidigeziou, hag ar plijadurezou euz ar vuez‐man, en hevelep doare ma na zougont ket ho frouez beteg beza dare; ₁₅mes ar pez a zo kwezet en douar mad, eo ar re pere, o veza klevet ar ger gant eur galon bur ha mad, a vir anezhan hag a gendalc’h da zougen frouez.

₁₆Den e‐bed, goude beza alumet eur c’houlaouen, na c’holo anezhi gant eur bessel, ha ne laka anezhi dindan ar gwele; mes hel lakaad a ra var eur c’hantoleur, evit ma c’hello ar re a zeu en ti gwelet ar sclerijen. ₁₇Rag n’euz netra kuzet ha na dle beza discleriet, na netra goloet ha na dle beza dizoloet, ha dond da veza anat. ₁₈Rag‐se likit evez penaos e selaouit; rag d’an neb hen deuz e vezo roet, mes an neb n’hen deuz ket, a vezo lammet diganthan memeus ar pez a zonj dezhan hen deuz.

₁₉Neuze he vam hag he vreudeur a zeuaz d’he gavout; mes na hellent ket tostaad outhan abalamour d’ar bobl. ₂₀Hag e teujont da lavaret dezhan: Da vam ha da vreudeur a zo aze er meaz, hag ho deuz c’hoant da velet ac’hanoud. ₂₁Mes hen a respontaz: Ar re a zelaou ger Doue, hag hen laka en pratic, ar re‐ze eo va mam ha va breudeur.

₂₂Eun devez e c’hoarvezaz ma pignaz en eur vag gant he ziskibien, hag e lavaraz dezhe: Tremenomp en tu all d’ar mor, hag ez ejont. ₂₃Hag e‐pad ma navigent, Jesus a choumaz kousket; hag eur barrad avel a zavaz var ar mor, ar vag a oa erru leun a zour, hag e oant en danjer braz. ₂₄Neuze e teujont d’hen kavoud, hag e tihunjont anezhan, en eur lavaret: Mestr, Mestr, emomp o vond da goll. Mes hen, o veza dihunet, a gomzaz gant otorite d’an avel ha d’ar mor, hag ar re‐man a davaz, hag an amzer a zeuaz da veza sioul braz. ₂₅Neuze e lavaraz dezhe: Pe leac’h ema ho feiz? Hag int, spountet ha souezet braz, a lavare an eil d’egile: Piou eta eo he‐man, pa gommand memeus d’an avelou ha d’an dour, hag e sentont outhan?

₂₆Neuze e teujont var bord bro ar Gadarened, pehini a zo dirag ar Galile. ₂₇Ha pa oe diskennet Jesus d’an douar, eun den euz ar gear‐ze, hag a oa possedet abaoe pell amzer gant drouk‐sperejou, a zeuaz d’he zialben. Ne oa ket a zillad varnezhan, ha ne choume ket er gear, mes er beziou. ₂₈Kerkent ha ma velaz Jesus, e commansaz da grial hag, oc’h en em deurel e c’harz he dreid, e lavaraz a vouez huel: Petra a zo etre me ha te, Jesus, Mab an Doue Holl‐C’halloudec? Me az ped, na dourmant ket ac’hanoun. ₂₉Rag Jesus a gommande d’ar spered hudur mond er meaz euz an den‐ze, en pehini e oa crog stard abaoe pell amzer; kaer e oa staga anezhan gant chadennou hag hen derc’hel gant hualou, terri a rea he ereou, hag an drouk‐spered a gasse anezhan ganthan el leac’hiou dezert. ₃₀Ha Jesus a c’houlennaz diganthan: Pe hano ec’h euz? He‐man a respontaz: Lejion; rag kalz a zrouk‐sperejou a oa antreet enhan. ₃₁Hag e pedent anezhan ne gommandje ket dezhe mond e punz an abim. ₃₂Hogen, bez’ e oa eno eur vanden vraz a voc’h o peuri var ar menez; hag e pedent anezhan d’ho lezel da antren er moc’h‐se, ha Jesus hen permetaz dezhe. ₃₃An drouk‐sperejou eta, o veza eat er meaz euz an den‐ze, a antreaz er moc’h, hag ar vanden en em daolaz euz ar plas huelze er mor, hag e oent beuzet. ₃₄Hag ar re a oa ouz ho diwall, pa veljont ar pez a oa c’hoarvezet, a redaz kuit hag a gontaz kement‐se en kear ha var ar meaz. ₃₅Neuze an dud a zeuaz er meaz evit gwelet petra a oa c’hoarvezet; hag o veza deuet da gavout Jesus, e kavjont an den euz a behini e oa eat kuit an drouk‐sperejou, azezet e c’harz treid Jesus, gwisket hag en he skiant‐vad; hag e oent leun a spount. ₃₆Hag ar re ho doa gwelet kement‐se a gontaz dezhe penaos e oa bet delivret an den possedet.

₃₇Neuze an holl dud euz a vro ar Gadarened hen pedaz da guitaad ho bro; rag croget e oa eur spount vraz enhe. Pignad a reaz eta var ar vag evit dond var he c’hiz.

₃₈Hag an den euz a behini e oa eat kuit an drouk‐sperejou, hen pede da lezel anezhan da choum ganthan; mes Jesus a gassaz anezhan kuit, en eur lavaret: ₃₉Distro d’ar gear, ha lavar d’an holl ar burzudou hen deuz great Doue en da genver. Mond a reaz kuit eta, en eur embann dre ar gear holl kement hen doa great Jesus en he genver.

₄₀Pa oe distro Jesus, eur bobl vraz a zeuaz d’hen digemer; rag an holl a oa en gortoz anezhan.

₄₁Ha setu ma teuaz eun den hanvet Jaïrus, pehini a oa chef euz ar sinagog, hag oc’h en em deurel da dreid Jesus, e pedaz anezhan da zond d’he di; ₄₂rag beza hen doa eur verc’h pen‐heres, oajet a zaouzec vloaz, pe var dro, hag a oa o vond da vervel.

Ha pa oa Jesus o vond di, e oa gwasket gant ar bobl. ₄₃Neuze eur vreg, pehini a oa klanv gant an dioada abaoe daouzec vloaz, hag he doa dispiniet he holl vadou gant medeusinet, hep gallout beza pareet gant hini e‐bed, ₄₄a dostaaz outhan a‐dreg he gein, a douchaz ar bord euz he zae; ha kerkent ec’h ehanaz he dioada. ₄₅Ha Jesus a lavaraz: Piou hen deuz touchet ouzin? Hag evel ma nac’he an holl, Per hag ar re a oa ganthan a lavaraz: Mestr, ar bobl a zo en‐dro d’id hag a wask ac’hanoud; hag e leverez: Piou hen deuz touchet ouzin? ₄₆Mes Jesus a lavaraz: Unan‐benag hen deuz touchet ouzin; rag anavezet em euz ez euz eat eur vertuz e meaz ac’hanoun. ₄₇Ar vreg‐se, o velet ne oa ket bet kuzet kement‐man diouthan, a zeuaz en eur grena, hag oc’h en em deurel d’he dreid, e tiscleriaz dirag an holl, perag he doa touchet diouthan, ha penaos e oa bet pareet dioc’h‐tu. ₄₈Ha Jesus a lavaraz dezhi: Va merc’h, kemer courach, da feiz hen deuz da iac’heet; kea en peoc’h.

₄₉E‐pad ma oa c’hoas o komz, e teuaz unan euz a di chef ar sinagog, hag a lavaraz dezhan: Da verc’h a zo maro; na choum ken da skuiza ar Mestr. ₅₀Mes Jesus, o veza klevet kement‐se, a lavaraz da Jaïrus: N’az pe ket a aoun; n’ec’h euz nemed credi, ha da verc’h a vezo iac’heet. ₅₁Ha pa oe deuet en ti, na lezaz den da antren nemed Per, Jakes ha Ian, ha tad ha mam ar plac’h yaouank. ₅₂Hag an holl a wele hag a hirvoude abalamour dezhi; mes Jesus a lavaraz: Na welit ket; n’ed eo ket maro, mes kousket hep‐ken. ₅₃Hag e reant goab anezhan, o veza ma ouient e oa maro. ₅₄Mes, goude m’hen doa kasset anezhe holl er meaz, e crogaz en he dorn, hag e lavaraz a vouez huel: Bugel, sav alese. ₅₅Hag he ene a zeuaz a‐nevez enhi; sevel a reaz rag‐tal, ha Jesus a c’hourc’hemenaz rei boued dezhi. ₅₆Hag he zad hag he mam a oe souezet meurbed; mes hen a zifennaz outhe lavaret da zen ar pez a oa c’hoarvezet.

₁Se rescountrè pièi que Jèsu fasié lou tour di vilo e di vilage, predicant e anounciant l'Evangèli dóu reiaume de Diéu. E li Douge èron à sa coumpagno,

₂Emé peréu quàuqui femo qu'èron estado garido dis esperit catiéu e de malautié: Marìo que ié dison Madaleno, que d'elo n'avié sourti sèt demòni;

₃Pièi Jano, la mouié de Cusa, baile d'Erode, e Susano, e que-noun-sai d'autro que l'ajudavon de si bèn.

₄Adounc, coume tout un mouloun de pople s'acampavo, e que di vilo landavon vers éu, ié diguè en parabolo:

₅S'enanè, lou semenaire, semena soun gran. E d'enterin que semenavo, n'en toumbè'n rode long de la draio, que lou chaupinèron e ié fugue manja pèr lis aucèu de l'èr.

₆Un autre rode toumbè sus la pèiro; e tre greia, se sequè, dóumaci mancavo de tempié.

₇Un autre rode toumbè au mitan dis espino; e, creissènt ensèmble, lis espino l'estoufèron.

₈Un autre rode toumbè dins de terro bono; sourtiguè pièi e faguè d'un cènt. Acò disènt, éu cridavo: Quau a d'auriho pèr l'ausi, que l'ause.

₉Adounc ié demandèron, si disciple, dequ'èro aquelo parabolo.

₁₀Éu ié venguè: A vautre vous es douna de counèisse lou mistèri dóu reiaume de Diéu mai is autre acò's en parabolo, de maniero que, tout en vesènt, vegon pas, e tout en escoutant, coumprengon pas.

₁₁Veici dounc aquesto parabolo: la semenço, acò's la paraulo de Diéu.

₁₂Aquéli que soun de-long de la draio es li gènt qu'escouton; mai pièi vèn lou diable, e lèvo de si cor la paraulo, cregnènço qu'en venènt à crèire siegon sauva.

₁₃Aquéli que soun sus la pèiro, es li gènt qu'entre ausi la paraulo, emé gau la reçaupon; mai, éli, de racino n'an ges; creson un tèms, e, vèngue la tentacioun, se retiron.

₁₄Ço que toumbo dins lis espino, es aquéli qu'an escouta la paraulo, em'acò s'envan e soun estoufa pèr li pensamen, li richesso e li jouïssènço de la vido, bèn tant que fan ges de fru.

₁₅Enfin ço que vai en bono terro, es aquéli qu'en escoutant la paraulo em'un cor bon e mai que bon, la retènon e porjon de fru en paciènci.

₁₆I'a res qu'en aguènt atuba 'no làmpi, la cuerbe d'un vas o la boute souto lou lié; mai es sus lou candelié que la bouto, pèr que li gènt en intrant vegon lou lume.

₁₇Dóumaci noun i'a rèn de secrèt que noun ague d'èstre manifesta, ni rèn d'escoundu que noun ague d'èstre couneigu e de parèisse au grand jour.

₁₈Avisas-vous dounc de la maniero qu'escoutas. Dóumaci quau a, ié dounaran; e quau noun a, meme ço que crèi d'avé ié levaran.

₁₉Pamens lou venguèron trouva sa maire emé si fraire; mai poudien pas veni jusquo vers éu, raport au mouloun de pople.

₂₀Em'acò ié faguèron saupre: I'a vosto maire e vòsti fraire aqui deforo que vous volon vèire.

₂₁E, respoundènt, éu ié diguè: Ma maire e mi fraire, es aquéli qu'escouton la paraulo de Diéu e que la praticon.

₂₂Se devino qu'un jour éu mountè dins uno barco emé si disciple, e ié diguè: Passen de l'autro man dóu lau E partiguèron.

₂₃Enterin que navegavon, éu s'endour-miguè; e zóu! toumbè'no broufounié de vènt sus lou lau, bèn tant que s'emplissien d'aigo e n'èron à mand de peri.

₂₄Adounc s'avançant d'éu, lou revihèron, en disènt: Mèstre, sian perdu! Mai éu, s'estènt auboura, remouchinè lou vènt e lis aigo tempestouso; tout acò calè, e faguè tèms siau.

₂₅Alor ié diguè: Ounte es vosto fe? Mai éli, plen de cregnènço, d'amiracioun, se venien de l'un à l'autre: Quau dounc es aquéu que coumando i vènt e à la mar, em'acò i'óubeïsson?

₂₆Venguèron arramba au païs di Gerasen, qu'es en fàci de la Galilèio.

₂₇E quand Jèsu aguè davala en terro, ié courreguè au rescontre un ome qu'èro endemounia dempièi que-noun-sai de tèms. D'abihage n'èro nus, e noun es dins un oustau que restavo, mai dins li toumbèu.

₂₈Aquéu-d'aqui, tre vèire Jèsu, toumbè au sòu davans éu, e d'uno voues bramanto diguè: Que i'a entre iéu e tu, Jèsu, Fiéu dóu Diéu Autisme? Te n'en prègue, me tourmentèsses pas.

₂₉Jèsu, dóumaci, coumandavo à l'esperit orre de sourti d'aquel ome. Es que, dempièi de tèms e de tèms, se i'èro arrapa; e avien bèu l'estaca 'mé de cadeno e lou teni dins lis enfèrri, éu espóutissié tóutis sis estaco, e èro butassa pèr lou demòni dins li desert.

₃₀Jèsu ié demandè: Toun noum coume es? Eu diguè: Legioun. Car n'èro intra que-noun-sai de demòni dins éu.

₃₁E lou pregavon que noun ié coumandèsse d'ana dins lou garagai.

₃₂Or, i'avié peraqui un grand troupèu de porc que pasturavon sus la mountagno; e lou preguèron de ié permetre d'intra dins aquéli porc. Éu ié permeteguè.

₃₃Sourtiguèron dounc, li demòni, d'aquel ome, e intrèron dins li porc; e bourro-bourro partiguè lou troupèu tèsto-pouncho dins lou lau, em'acò se neguè.

₃₄De vèire ço qu'arribavo, aquéli que gardavon s'encourreguèron, e l'anèron dire dins la vilo e dins li bastido.

₃₅Sourtiguèron li gènt pèr vèire ço qu'èro arriba; venguèron vers Jèsu, e trouvèron aquel ome, que li demòni avien sourti d'éu, asseta à si pèd, abiha e dins soun bon sen; em'acò prenguèron pòu.

₃₆Aquéli qu'avien vist la causo, countèron i gènt coume èro esta sauva de la legioun.

₃₇Alor touto la poupulacioun dóu païs di Gerasen preguè Jèsu de s'aliuncha, qu'èron tóuti pres d'un gros esfrai. Adounc, éu mountè dins la barco pèr s'entourna.

₃₈E l'ome que li demòni avien sourti d'éu ié demandavo d'èstre en sa coumpagno; mai Jèsu l'enmandè, disènt:

₃₉Entourno-te à toun oustau, e conto un pau que gràndi causo Diéu a fa pèr tu. E s'enanè cridant pèr touto la vilo li gràndi causo que Jèsu i'avié facho.

₄₀Vous trouvarés que Jèsu, à soun retour, reçaupè dóu pople bèn d'acuei: dóumaci tóuti l'esperavon.

₄₁E veici qu'un ome nouma Jaïr, qu'èro priéu de la sinagogo, venguè se traire i pèd de Jèsu, lou pregant d'intra dins soun oustau.

₄₂Dóumaci avié 'no fiho unico, d'uno dougeno d'an, qu'anavo mouri. E se trouvè que Jèsu, en i'anant, èro esquicha pèr lou poupulas.

₄₃Em'acò uno femo qu'avié'no perdo de sang desempièi douge an de tèms, e qu'avié despensa tout soun viéure en medecin, sènso que pas-un aguèsse pouscu la gari,

₄₄S'avancè d'éu à rèire, e touquè la franjo de soun vièsti: sus lou cop s'arrestè sa perdo de sang.

₄₅E Jèsu diguè: Quau es que m'a touca? Coume tóuti disien de noun, Pèire e aquéli qu'èron em'éu ié faguèron: Mèstre, aquéu poupulas vous quicho e vous desvarìo, e disès: Quau m'a touca?

₄₆Mai diguè Jèsu: M'a touca quaucun; dóumaci, iéu counèisse qu'uno vertu a sourti de iéu.

₄₇De vèire alor, aquelo femo, que noun s'èro pouscudo escoundre, venguè tremoulanto se traire à si pèd; e, davans tout lou mounde, espliquè coume anavo que l'avié touca, e coume sus lou cop èro estado garido.

₄₈Jèsu ié diguè: Ma fiho, t'a fe t'a sauvado; vai en pas.

₄₉Parlavo encaro, quand venguè quaucun dire au priéu de la sinagogo: Es morto ta chato, lou destournes pas.

₅₀Mai Jèsu, ausido aquelo paraulo, respoundeguè au paire de la pichoto: Cregnegués rèn; tant soulamen agués la fe, e sara garido.

₅₁Estènt arriba à l'oustau, leissè intra degun em'éu senoun Pèire emai Jaque e Jan, e lou paire e la maire de la pichoto.

₅₂Èron en trin de ploura, tóuti, e la plagnien. Éu diguè: Plourés pas, qu'es pas morto la pichoto, mai dor.

₅₃E se trufavon d'éu, sachènt proun qu'èro morto.

₅₄Adounc, éu ié prenènt la man, cridè, disènt: Pichoto, lèvo-te.

₅₅E soun amo estènt revengudo, elo se levè subran; em'acò Jèsu coumandè que la faguèsson manja.

₅₆N'en restèron atupi si parènt; mai i'óusservè que diguèsson en res ço qu'èro arriba.