₁Pa hen doe Jesus peur‐lavaret an holl gomzou‐ze dirag ar bobl a oa ouz hen selaou, ec’h antreaz en Capernaüm.

₂Ha mevel eur c’hantener, karet meurbed gant he vestr, a oa klanv, ha prest da vervel. ₃Ar c’hantener, o veza klevet komz euz a Jesus, a gassaz d’he gavout lod euz ar re Ancien a‐douez ar Judevien, evit pedi anezhan da zond da iac’haad he vevel. ₄Ar re‐man, o veza deuet da gavout Jesus, a bedaz anezhan stard, en eur lavaret: Dign eo ma rafez kement‐se evithan; ₅rag karantez hen deuz evit hon fobl, hag hen eo hen deuz savet deomp ar sinagog. ₆Jesus eta a ieaz ganthe.

Ha pa ne oa mui pell euz an ti, ar c’hantener a gassaz unan‐benag euz he vignoned etrezeg enhan, da lavaret dezhan: Aotrou, na gemer ket ar boan‐ze, rag n’oun ket dign ec’h antrefez dindan va zoen. ₇Dre‐ze n’oun ket en em gavet dign va‐unan da vond beteg enoud; mes lavar eur ger hep‐ken, ha va mevel a vezo rentet pare. ₈Rag evidounme, petra‐benag ma’z oun dindan otorite tud‐all, em euz dindan‐oun soudarded; hag e lavaran da unan: Kea, hag ez a; ha da eun all: Deuz, hag e teu; ha d’am mevel: Gra an dra‐man, hag her gra. ₉Paglevaz Jesus kement‐se ec’h admiraz ar c’hantener, hag o veza distroet, e lavaraz d’ar bobl a oa oc’h heuil anezhan: Me a lavar deoc’h n’em euz ket kavet, memeus en Israel, eur feiz ker braz. ₁₀Ha pa oe distroet d’ar gear ar re a oa bet kasset etrezeg Jesus, e kavjont iac’h mad ar mevel a oa bet klanv.

₁₁An deiz varlerc’h, Jesus a oa o vond da eur gear hanvet Naïn, hag ez ea ganthan kalz euz he ziskibien hag eur bobl vraz. ₁₂Ha pa oa o tostaad ouz dor kear, e velaz dougen d’ar vered eun den maro, mab unic eun intanvez, hag e oa ganthi kalz a dud euz a gear. ₁₃Hag an Aotrou, pa velaz anezhi, hen doe truez outhi, hag e lavaraz dezhi: Na wel ket. ₁₄Hag o veza tosteet, e touchaz ouz an archet, hag an dougerien a choumaz en ho za; hag e lavaraz: Den yaouank, me eo hen lavar d’id: Sav alese. ₁₅Hag an den maro a zavaz en he gouaze, hag a gommansaz da gomz. Ha Jesus a roaz anezhan d’he vam. ₁₆Hag e oent holl spountet, hag e rentjont gloar da Zoue, en eur lavaret: Eur profet braz a zo savet en hon touez, ha Doue hen deuz bizitet he bobl. ₁₇Hag ar gomz‐man ho doa lavaret divar he ben, a redaz dre ar Jude holl ha dre ar broiou tro‐var‐dro.

₁₈Hogen, diskibien Ian a gontaz an holl draou‐ze dezhan.

₁₉Ha Ian a c’halvaz daou euz he ziskibien, hag ho c’hassaz da gavout Jesus, evit lavaret dezhan: Ha te eo an hini a dlie dont, pe unan all a dleomp‐ni da c’hortoz? ₂₀An dud‐se eta, o veza deuet da gavout Jesus, a lavaraz dezhan: Ian ar Badezour hen deuz hon digasset d’az kavoud, da lavaret d’id: Ha te eo an hini a dlie dont, pe unan all a dleomp‐ni da c’hortoz? ₂₁Hogen, en heur‐ze memeus, Jesus a iac’heaz kalz a dud euz ho c’hlenvejou, euz ho gwall‐boaniou, hag euz an drouk‐sperejou, hag e roaz ar gwelet da veur a zen dall. ₂₂Neuze, en eur respont, e lavaraz dezhe: It, ha lavarit da Ian kement hoc’h euz gwelet ha klevet: penaos ar re dall ho deuz ar gwelet, ar re gam a vale eün, an dud lor a zo neteet, ar re vouzar a glev, ar re varo a zistro d’ar vuez, an aviel a zo prezeget d’ar beorien; ₂₃hag eürus eo an hini na vezo ket scandalizet abalamour d’in.

₂₄Pa oe eat kuit kannaded Ian, Jesus a gommansaz da gomz d’ar bobl divarben Ian: Da velet petra oc’h‐hu eat en dezert? Eur gorzen hijet gant an avel? ₂₅Mes da velet petra oc’h‐hu eat? Eun den gwisket gant dillad kaer? Setu, ar re a zo gwisket kaer, hag a vev e‐kreiz ar plijudarezou, a zo en tiez ar rouane. ₂₆Mes da velet petra oc’h‐hu eat? Eur profet? Ia, hen lavaret a ran deoc’h, ha kalz muioc’h eged eur profet. ₂₇Hennes eo an hini divarben pehini eo scrivet: Setu ma kassan va c’hannad dirag da faç, da brepari an hent diraz’oud. ₂₈Rag hen lavaret a ran deoc’h, e‐touez ar re a zo ganet divar gragez, n’euz ket eur profet brassoc’h eged Ian ar Badezour; ha koulskoude an distera en rouantelez Doue a zo brassoc’h egethan.

₂₉Hag ar bobl holl hen deuz selaouet anezhan, hag ar bublicaned, ho deuz justifiet Doue, o veza bet badezet gant badiziant Ian. ₃₀Mes ar Farizianed ha doctored al lezen, o veza n’int ket bet badezet gant Ian, ho deuz taolet diouthe, evit ho brassa koll, ar volontez‐vad a Zoue en ho c’henver.

₃₁Neuze an Aotrou a lavaraz: Ouz petra eta e comparajinme an dud euz an amzer‐man, hag ouz piou int‐hi henvel? ₃₂Henvel int ouz bugale azezet var ar blasen public pere a gri an eil d’egile, hag a lavar: Sonet hon euz deoc’h gant ar fleüt, ha n’hoc’h euz ket danset, canet hon euz deoc’h canouennou hirvoudus, ha n’hoc’h euz ket skulliet a zaelou. ₃₃Rag Ian ar Badezour a zo deuet, hep debri bara, nag eva gwin; hag e livirit: Eun drouk‐spered a zo enhan. ₃₄Mab an den a zo deuet, o tibri hag oc’h eva, hag e livirit: Setu aze eun deber hag eun ever, eur mignon d’ar bublicaned ha d’ar bec’herien. ₃₅Mes ar furnez a zo bet justifiet gant he holl vugale.

₃₆Eur Farizian, o veza pedet Jesus da zond d’he di da zibri assambles ganthan, ez eaz en ti ar Farizian‐ze, hag en em lekeaz ouz taol.

₃₇Hag eur vaouez euz a gear, pehini a oa eur plac’h a vuez fall, o veza klevet e oa ouz taol, en ti ar Farizian, a zigassaz eur bessel alabastr, leun a eol a c’houez‐vad. ₃₈Hag oc’h en em zerc’hel adre ouz treid Jesus, o wela, e commansaz da c’hlebia he dreid gant he daelou, hag e sec’he anezhe goude gant he bleo, o pokad d’he dreid, hag oc’h eolia anezhe gant an eol a c’houez‐vad. ₃₉Ar Farizian pehini hen doa pedet anezhan, pa velaz kement‐se, a lavaraz enhan he‐unan: Ma vije an den‐man eur profet, ec’h ouvezje piou eo ar vaouez a douch outhan, ha penaos ez eo eur plac’h a vuez fall.

₄₀Neuze Jesus, o komz, a lavaraz dezhan: Simon, eun dra em euz da lavaret d’id. Hag hen a respontaz: Lavar eta, Mestr. ₄₁Eun den hen doa daou all hag a dlie arc’hant dezhan, unan anezhe a dlie pemp kant diner, hag egile hanter‐kant. ₄₂Hag, o veza n’ho doa ket peadra da baea, e tiskargaz anezhe ho daou euz ho dle. Lavar d’in eta, pehini anezhe ho daou a garo anezhan ar muia? ₄₃Simon a respontaz: Me a gav d’in ez eo an hini hen deuz bet ar brassa diskarg. Jesus a lavaraz dezhan: Barnet mad ec’h euz.

₄₄Neuze, o veza troet ouz ar vaouez, e lavaraz da Simon: Ha gwelet a rez‐te ar vaouezze? Deuet oun en da di, ha n’ec’h euz ket roet a zour d’in evit gwalc’hi va zreid; mes hou‐man he deuz gwalc’het va zreid gant he daelou, hag he deuz ho zec’het gant he bleo. ₄₅Te n’ec’h euz roet pok e‐bed d’in; mes hou‐man, abaoe ma’z oun deuet en ti, n’he deuz ket ehanet da bokad d’am zreid. ₄₆Te n’ec’h euz ket skulliet a eol var va fen; mes hou‐man he deuz skuliet eol a c’houez‐vad var va zreid. ₄₇Rag‐se hen lavaran d’id, he fec’hejou pere a zo eun niver braz anezhe, a zo bet pardonet dezhi; rag karet he deuz kalz; mes an hini da behini e pardoner neubeud, a gar neubeud. ₄₈Neuze e lavaraz dezhi: Da bec’hejou a zo pardonnet d’id. ₄₉Hag ar re a oa ouz taol ganthan a gommansaz da lavaret enhe ho‐unan: Piou eo he‐man, pehini memeus a bardon ar pec’hejou? ₅₀Mes hen a lavaraz d’ar vaouez; Da feiz hen deuz da zaveteet; kea en peoc’h.

₁Quand aguè fini de faire entèndre au pople tóuti aquéli paraulo, intrè dins Cafarnaoun.

₂Or, un centurioun avié 'n serviciau bèn mau, qu'anavo mouri, e que i'èro precious.

₃Aguènt ausi parla de Jèsu, éu ié mandè quàuquis ancian di Judiéu, pèr lou prega de veni e de gari soun serviciau.

₄Aquésti, estènt vengu vers Jèsu, lou pregavon en ensistant, ié disènt: Boutas, se lou merito que fagués acò pèr éu;

₅Amo, dóumaci, nosto nacioun, e nous a basti éu-meme uno sinagogo.

₆Jèsu dounc s'avançavo em'éli. Mai coume èro plus gaire liuen de l'oustau, lou centurioun ié mandè de sis ami, pèr ié dire: Segnour, vous dounés pas tant de peno, car siéu pas digne qu'intrés souto moun cubert.

₇Es pèr acò que noun me siéu trouva digne d'ana iéu-meme vers vous; mai digas uno paraulo, e sara gari moun serviciau.

₈Vès, iéu que siéu un ome servènt mèstre, ai souto iéu de sóudard; e dise à l'un: Vai-t'en! em'acò vai; e à l'autre: Vène! em'acò vèn; e à moun serviciau: Fai acò, e lou fai.

₉En ausènt acò-d'aqui, fugué Jèsu dins l'amiracioun; e se revirant vers lou pople que lou seguissié, éu venguè: Veramen vous lou dise, ai pas capita, meme en Israèl, uno fe autant grando!

₁₀De retour à l'oustau, aquéli qu'èron esta manda trouvèron lou serviciau que langouiravo entieramen gari.

₁₁Jèsu, vous trouvarés pièi, s'enanè vers uno bourgado que ié dison Naïm; e i'anavon em'éu si disciple e que-noun-sai de gènt.

₁₂Coume arribavo au pourtau de la bourgado, s'encapè que pourtavon un mort, qu'èro fiéu soulet de sa maire. Or, aquesto èro véuso, e li gènt de la bourgado en foulo ié fasien l'acoumpagnado.

₁₃Pas pulèu vèire aquelo femo, lou Segnour n'aguè pieta e ié diguè: Plourés plus.

₁₄Em'acò s'avancè e touquè lou brancan. Li pourtaire s'aplantèron. Alor diguè: Jouvènt, te lou coumande, lèvo-te.

₁₅Tant-lèu lou mort se boutè d'assetoun e coumencè de parla. E Jèsu lou rendeguè à sa maire.

₁₆Tóuti li gènt fuguèron dins l'esfrai e, rendènt glòri à Diéu, disien: Un grand proufèto a pareigu au mitan de nautre, e Diéu a vesita soun pople.

₁₇E s'esbrudiguè aquéu miracle dins touto la Judèio e dins tout lou païs envirounant.

₁₈Em'acò li disciple de Jan ié countèron à-n-éu tout acò-d'aqui;

₁₉E Jan sounè dous de si disciple, e li mandè vers Jèsu, pèr ié dire: Sias-ti, vous, aquéu que dèu veni, o bèn esperan quaucun mai?

₂₀Aouélis ome, estènt dounc vengu vers Jèsu, ié diguèron: Jan-Batisto nous a manda vers vous, pèr vous dire: Sias-ti, vous, aquéu que dèu veni, o bèn esperan quaucun mai?

₂₁Sus l'ouro memo, éu gariguè de gènt qu'avien de malautié, e de plago, e d'esperit catiéu, e rendeguè la visto à pas mau d'avugle.

₂₂Pièi, pèr responso, ié diguè: Anas e countas à Jan ço qu'avès ausi e vist: lis avugle veson, li goi caminon, li ladre soun gari, li sourd entèndon, li mort ressusciton, li paure soun evangelisa;

₂₃E benurous qu noun s'escandalisara de iéu!

₂₄E quand aguèron parti li mandadou de Jan, éu se boutè à parla de Jan au pople: Dequé sias ana vèire au desert? un canèu brandussa pèr lou vènt?

₂₅Mai dequé sias ana vèire? un ome mouledousamen vesti? Eto! aquéli qu'an de vièsti precious e que la passon bello, es dins lis oustau di rèi que soun.

₂₆Enfin dequé sias ana vèire? un proufèto? O, vous lou dise, e bèn mai qu'un proufèto.

₂₇Es d'éu qu'an escri: Veici que mande moun ange davans ta fàci, e alestira ta draio davans tu.

₂₈Dóumaci, vous lou dise, de tóuti aquéli que soun na de la femo, i'a ges de proufèto autant grand coume Jan-Batisto; pamens lou mai pichoutet dins lou reiaume de Diéu es mai grand qu'éu.

₂₉Tout lou pople que l'a ausi, li publican peréu an rendu glòri à la justiço de Diéu, en se fasènt bateja dóu batisme de Jan.

₃₀Mai li Farisen e li dóutour de la lèi an mespresa lou counsèu de Diéu sus éli, en pas se fasènt bateja pèr Jan.

₃₁En quau dounc, apoundeguè lou Segnour; coumpararai lis ome d'aquesto generacioun? en quau ressèmblon?

₃₂Ressèmblon i pichot asseta sus la plaço, que se cridon dis un is autre, disènt: Vous avèn jouga dóu fleitet, e noun avès dansa; vous avèn canta d'èr tristas, e noun avès ploura.

₃₃Efetivamen es vengu Jan-Batisto, que ni manjavo de pan, e ni bevié de vin, em'acò disès: Es un endemounia.

₃₄Lou Fiéu de l'ome es vengu, éu, que manjavo e bevié, e disès: Tè, acò 's un galavard, un chimaire de vin, un ami di publican e di pecadou.

₃₅Mai es estado justificado, la Sagesso, pèr tóuti sis enfant.

₃₆Or, un Farisen avié prega Jèsu de veni dina 'm'éu. Em'acò, estènt intra dins l'oustau dóu Farisen, éu s'entaulè.

₃₇Mai veici qu'uno femo, uno pecairis de la vilo, tre saupre qu'èro à taulo dins l'oustau dóu Farisen, aduguè 'n vas d'alabastre plen de perfum.

₃₈E se tenènt drecho, à rèire de Jèsu, contro si pèd, elo se boutè à ploura que i'arrousavo li pèd de si lagremo, e 'mé sa cabeladuro lis eissugavo, e ié poutounavo li pèd e li vougnié de perfum.

₃₉De vèire acò, lou Farisen que l'avié counvida, se pensè dintre éu, disènt: Aquéu-d'aqui, s'èro proufèto, saubrié proun quau es e ço qu'es aquelo femo que lou toco; car es uno pecairis.

₄₀Respoundènt à sa pensado, Jèsu ié venguè: Simoun, ai quaucarèn à te dire. Aquest faguè: Mèstre, parlas.

₄₁I'avié dous debitour en afaire em'un creancié: l'un i'èro devènt cinq cènt denié e l'autre cinquanto.

₄₂Coume avien rèn aquésti pèr paga, éu li tenguè quite tóuti dous. Quau es aquéu que l'amara lou mai?

₄₃Simoun respoundeguè: Es aquéu, supause, que i'es esta remés lou pu gros dèute. — Acò 's juja coume se dèu, repliquè Jèsu.

₄₄Em'acò se virant de-vers la femo, diguè à Simoun: La veses aquelo femo? Ai intra dins toun oustau, e d'aigo pèr me lava li pèd, me n'as ges douna, mai elo a, de si lagremo, arrousa mi pèd e 'mé sa cabeladuro me lis a eissuga.

₄₅De poutoun me n'as ges fa; mai elo, dempièi qu'es intrado, noun a descountunia de me poutouneja li pèd.

₄₆D'òli nous as voun ma tèsto; mai elo a sus mi pèd escampa si perfum.

₄₇Vaqui perqué dise: Forço pecat ié soun remés, dóumaci a forço ama. Mai qu i'es mens remés amo mens.

₄₈Diguè pièi à la femo: Te soun remés ti pecat.

₄₉Li counvivo se boutèron alorà dire entre éli: Qu 's aquéu que remet jusquo li pecat?

₅₀Mai éu diguè à la femo: Ta fe t'a sauvado; vai en pas.