₁Evel ma oa Jesus var bord lenn vraz Genezaret, ar bobl en em daole varnezhan evit klevet ger Doue. ₂Hag o veza gwelet diou vag var bord al lenn, euz a bere ar besketerien a oa diskennet da walc’hi ho rouejou, e pignaz en unan euz ar bagou‐ze, pehini a oa da Simon, ₃hag e pedaz anezhan da bellaad eun neubeud euz an douar; hag o veza azezet, e kelenne ar bobl divar ar vag.

₄Pa hen doe ehanet da gomz, e lavaraz da Simon: Kea larkoc’h en dour doun, ha taolit ho rouejou evit pesketa. ₅Simon a respontaz dezhan: Mestr, labouret hon euz hed an noz, ha n’hon euz tapet netra; koulskoude, var da c’her e taolin ar roued. ₆Hag o veza great kement‐se, e tapjont eun niver braz a besked; hag o veza ma tore ho roued, ₇e rejont sin d’ho c’hen‐sorted, pere a oa er vag all, da zond d’ho zicour; dond a rejont, hag e leunjont an diou vag, en hevelep doare ma oant prest da anfonci. ₈Simon Per, o veza gwelet kement‐se, en em daolaz da dreid Jesus, hag a lavaraz: Aotrou, pella diouzin; rag me a zo eur pec’her. ₉Rag ar spount a oa croget enhan, hag er re holl a oa assambles ganthan, abalamour d’ar besketerez ho doa great; hag ive en Jakes ha Ian, mibien Zebede, pere a oa kensorted da Simon. ₁₀Ha Jesus a lavaraz da Simon: N’az pe ket a aoun; divar‐vreman e vezi pesketer tud beo. ₁₁Hag o veza digasset ar bagou d’an douar, e kuitejont pep tra hag ec’h heuljont anezhan.

₁₂Pa oa Jesus en eur gear euz ar Galile, eun den goloet a lorgnez, o veza gwelet anezhan, en em daolaz d’an douar var he vizach, hag hen pedaz, o lavaret: Aotrou, mar fell d’id, ec’h hellez va netaad. ₁₃Ha Jesus a astennaz he zorn, hag a douchaz outhan, en eur lavaret: Felloud a ra d’in, bez net. Ha rag‐tal, al lorgnez a guitaaz anezhan. ₁₄Ha Jesus a c’hourc’hemenaz dezhan diwall da lavaret kement‐se da zen e‐bed; mes kea, emezhan, en em ziskouez d’ar beleg, hag offr evit da burification ar pez a zo bet gourc’hemenet gant Moises, evit ma servicho kement‐se da desteni dezhe.

₁₅Hag ar vrud anezhan a rede mui‐oc’h‐mui, hag eur bobl vraz a dud en em zastume evit klevet anezhan, hag evit beza iac’heet ganthan euz ho c’hlenvejou. ₁₆Mes hen en em denne ebarz an dezert, hag e pede.

₁₇Hogen, eun devez ma oa o kelen, e c’hoarvezaz ma oa azezet eno Farizianed ha doctored euz al lezen, pere a oa deuet euz a holl vourkou Galile, euz ar Jude, hag euz a Jerusalem, ha galloud an Aotrou a oa eno evit iac’haad ar re glanv. ₁₈Neuze e teuaz tud pere a zouge var eur gwele eun den hag a oa paralitic, hag e klaskent mond ganthan ebarz an ti, hag hen lakaad dirazhan. ₁₉Hag, evel ne ouient dre be leac’h mond ebarz, abalamour d’ar bobl, e pignjont var c’horre an ti, hag e tiskenjont anezhan dre an teol gant he vele, e‐kreiz an dud, dirag Jesus, ₂₀pehini, o velet ho feiz, a lavaraz dezhan: O den, da bec’hejou a zo pardonet d’id. ₂₁Neuze ar Scribed hag ar Farizianed a gommansaz da rezoni ha da lavaret: Piou eo he‐man pehini a lavar blasphemou? Piou a hell pardoni ar pec’hejou, nemed Doue hep‐ken? ₂₂Mes Jesus, oc’h anaoud ho zonjezonou, a gomzaz outhe hag a lavaraz: Petra a rezonit‐hu en ho calonou? ₂₃Pehini eo an ezeta, pe lavaret: Da bec’hejou a zo pardonet d’id; pe lavaret: Sav alese ha kerz? ₂₄Hogen, evit ma ouezot penaos Mab an den hen deuz ar galloud var an douar da bardoni ar pec’hejou: Sav, emezhan d’ar paralitic, me hen lavar d’id, doug da vele, ha kea d’ar gear. ₂₅Hag e savaz rag‐tal dirazhe; hag o tougen ar gwele var behini e oa gourvezet, ez eaz d’he di, en eur veuli Doue. ₂₆Hag holl e oent souezet braz, hag e veulent Doue; hag e teuaz aoun dezhe, hag e lavarent: Traou burzudus hon euz gwelet hirio.

₂₇Goude‐ze ez eaz er meaz, hag e velaz eur publican hanvet Levi, azezet en bureo ar c’hargou; hag e lavaraz dezhan: Deuz d’am heuil. ₂₈Hag hen, o kuitaad pep tra, a zavaz hag a heulliaz anezhan.

₂₉Ha Levi a reaz dezhan eur fest braz en he di, ha bez’ e oa eun niver braz a bublicaned hag a re all azezet ouz taol ganthe. ₃₀Hag ar re anezhe a oa Scribed ha Farizianed a vurmure hag a lavare d’he ziskibien: Perag e tebrit‐hu hag ec’h evit‐hu gant publicaned ha tud a vuez fall? ₃₁Ha Jesus, o komz outhe, a lavaraz: N’e ket ar re iac’h ho deuz ezom a vedeusin; mes ar re glanv eo. ₃₂N’oun ket deuet evit gervel ar re just d’ar gonversion, mes ar bec’herien.

₃₃Neuze e lever‐jont dezhan: Perag e iun alies diskibien Ian hag e reont pedennou evel diskibien ar Farizianed, e‐leac’h da re‐te a zebr hag a ev? ₃₄Hag hen a lavaraz dezhe: Daoust ha c’houi a hell lakaad mignoned ar pried da iun, e‐pad ma ema ar pried ganthe? ₃₅Mes dond a rai an deiziou ma vezo lammet ar pried diganthe; a‐neuze e iunint en deiziou‐ze.

₃₆Lavaret a eure ive eur barabolen dezhe: Den na laka eun tam euz a eur zae nevez ouz eur zae goz; anez, an tam nevez a rogfe an hini koz, hag an tam kemeret euz an hini nevez na vezfe ket deread deuz an hini koz. ₃₇Den ken neubeud na laka gwin nevez en barikennou koz; anez, ar gwin nevez a dorfe ar barikennou, hag e vezfe skulliet, hag ar barikennou a vezfe kollet. ₃₈Mes red eo lakaad ar gwin nevez en barikennou nevez; hag evel‐se e virer an eil hag egile.

₃₉Ha den goude eva gwin koz, na c’houlen rag‐tal an hini nevez; rag, emezhan, ar gwin koz a zo gwelloc’h.

₁Vous trouvarés que lou pople à moulounado courrié vers Jèsu pèr ausi la paraulo de Diéu. Se capitavo, éu, de-long dóu lau de Genesarèt.

₂E veguè dos barco amarrado en ribo dóu lau: li pescadou n'èron descendu e lavavon si ret.

₃Mountè dounc dins uno barco, aquelo de Simoun, e lou preguè de s'aliuncha de terro un pauquet. E, d'assetoun, de dessus la barco ensignavo lou pople.

₄Quand aguè acaba soun parladis, diguè à Simoun: A la largo! e calas vòsti ret, vautre, pèr la pesco.

₅E Simoun, ié respoundènt, diguè: Mèstre, touto la niue avèn trima, e n'avèn pas fa'n pèis; mai sus vosto paraulo calarai la ret.

₆Aguènt dounc cala, encenchèron touto uno grosso floto de pèis que la ret se roumpié.

₇E faguèron signe à si coulègo de l'autro barco de veni e de ié douna la man. Venguèron e n'empliguèron li dos barco que d'encaro un pause prefoundavon.

₈De vèire acò, Simoun Pèire toumbè i ginoun de Jèsu, disènt: Retiras-vous de ieu, Segnour, que siéu un pecadou.

₉Èro nè de l'espantamen, e tambèn tóuti aquéli qu'èron aqui, davans lou bòu que venien de faire;

₁₀E tambèn Jaque e Jan, lis enfant de Zebediéu, sòci de Simoun. E diguè Jèsu à Simoun: N'agues pas pòu, partènt de vuei, saras pescaire d'ome.

₁₁E aguènt adu si barco en terro, quitèron tout e lou seguiguèron.

₁₂E s'anè trouva, coume se capitavo dins uno di vilo, qu'un ome tout plen de lèpro, en vesènt Jèsu, se jitè de mourre-bourdoun e lou preguè, disènt: Segne, se voulès, poudès me rèndre net.

₁₃Jèsu, aloungant la man, lou touquè e diguè: Lou vole, siegues net. E subran la lèpro despareiguè d'éu.

₁₄Em'acò i'ourdounè que n'en parlèsse en res: Mai vai-t'en, ié diguè, fai-te vèire au prèire, e porge pèr ta garisoun ço que Mouïse a marca en testimòni d'acò.

₁₅Pamens sa renoumado anavo s'espandissènt de mai en mai; e s'acampavo de frapas de pople pèr l'ausi, e pèr èstre gari de si malautié.

₁₆Mai éu se retiravo dins lou desert e pregavo.

₁₇S'anè trouva qu'un jour, coume èro asseta que predicavo, i'aguè de Farisen asseta contro éu, emé de dóutour de la lèi, vengu de tóuti li vilage de Galilèio e de Judèio e peréu de Jerusalèn: e la vertu de Diéu èro aqui pèr li gari.

₁₈Or, arribè d'ome que pourtavon sus un lié un paure estroupia, em'acò cercavon pèr l'intra e lou pausa davans Jèsu.

₁₉Mai, en estènt que noun trouvavon de que caire l'intra, raport au mouloun de pople que i'avié, escalèron sus la téulisso e pèr li téule lou faguèron esquiha emé soun lié, au bèu mitan, davans Jèsu.

₂₀En vesènt la fe d'aquéli gènt, éu diguè: L'ome, te soun remés ti pecat.

₂₁E se boutèron à chifra lis Escribo emai li Farisen, disènt: Quau es aquéu que blasfèmo ansin? Quau pòu remetre li pecat, senoun Diéu soulet?

₂₂Mai Jèsu couneiguè si pensado e prenènt la paraulo ié diguè: Que pensas aqui dintre vautre?

₂₃Dequ'es lou mai eisa, de dire: Te soun remés ti pecat; o de dire: Ausso te e marcho?

₂₄Or pèr que sachés que lou Fiéu de l'ome a lou poudé sus terro de remetre li pecat: Te lou coumande, ansin venguè à l'estroupia, lèvo-te, pren toun lié e vai-t'en à toun oustau.

₂₅E subran aquest s'aubourè davans éli, carguè lou lié ounte èro jasènt, e s'enanè à soun oustau, rendènt glòri à Diéu.

₂₆L'espantamen lis agantè tóuti, e cridavon glòri à Diéu. E n'en fuguèron plen de cregnènço, disènt: Avèn vist de meraviho, vuei.

₂₇Jèsu sourtiguè pièi, e vesènt un publican nouma Levi qu'èro asseta à soun coumtadou, ié diguè: Seguisse-me.

₂₈Aquest leissè tout subran e s'aubourant d'aqui, lou seguiguè.

₂₉E i'óufriguè pièi, Levi, uno grando regalo dins soun oustau: i'avié'n mouloun de publican e àutri gent qu'èron em'éli entaula.

₃₀D'acò n'en maudavon li Farisen e lis Escribo, e venien ansin i disciple de Jèsu: Coume vai que sias aqui emé de publican, emé de pecadou, en trin de manja e de béure?

₃₁Jèsu, prenènt la paraulo, ié faguè coume eiçò: Noun es li gènt gaiard qu'an besoun dóu medecin, mai aquéli que soun pas bèn.

₃₂Siéu pas vengu counvida li juste à la penitènci, mai li pecadou.

₃₃Alor éli ié diguèron à-n-éu: Coume vai que li disciple de Jan junon souvènt e fan de lòngui prègo, tambèn aquéli di Farisen, e que li vostre manjon e bevon?

₃₄Éu ié respoundeguè: Lis ami dóu nòvi d'enterin qu'an em'éli lou nòvi, poudès-ti li faire juna?

₃₅Vendra'n tèms que lou nòvi ié levaran, e alor junaran, d'aquéu tèms.

₃₆Ié pourgiguè peréu aquesto coumparitudo: I'a res que boute uno pèço d'un abihage nòu à-n-un vièi abihage, que lou nòu fai un estras, e i'esto pas au vièi la pèço dóu nòu.

₃₇Res nimai bouto de vin nouvèu dins d'ouire vièi autramen lou vin nouvèu crebara lis ouire, e s'escampara, e lis ouire saran perdu.

₃₈Mai lou vin nouvèu dins d'ouire nòu se dèu bouta, e coume acò tóuti dous se counservon.

₃₉I'a res que, chimant de vin vièi, n'en vogue subran dóu nouvèu; éu dis, dóumaci: Lou vièi es meiour.