CHAPITRE VINT-E-UNEN
Lou denié de la véuso. — Jèsu proufetiso la rouino dóu tèmple e la fin dóu mounde. — Se teni reviha e pregadis.
1Tout en alucant, Jèsu veguè de riche que jitavon sis óufrèndo dins lou trounc.
2Veguè peréu uno véuso bèn paureto que ié metié dos pichòti pèço.
3Em'acò diguè: Veramen vous lou dise, aquelo véuso pauro a mai mes que tóuti lis autre.
4Dóumaci, tóuti an douna de ço que ié soubravo, pèr faire sis óufrèndo à Diéu; mai elo es de sa paureta memo, es tout soun viéure qu'avié, qu'a mes aqui.
5E coume quàuquis-un parlavon dóu tèmple, qu'èro fa de bèlli queirado e tout clafi de presènt, éu diguè:
6D'acò que vesès, vendra 'n tèms ounte n'en restara pas pèiro sus pèiro, que noun siegue demoulido.
7Alor lou questiounèron, disènt: Mèstre, quouro acò sara? e que signe auren qu'acò vai se faire?
8Jèsu respoundeguè: Avisas-vous que noun vous enganon; n'i'a de bèu, dóumaci, que vendran souto moun noum, disènt: Es iéu, e lou tèms es proche. Gardas-vous bèn de li segui.
9E quouro ausirés parla de guerro e de treboulige, vous esfraiés pas: fau d'abord qu'acò arribe, mai es pancaro aqui la fin.
10Alor, ajustè, se partiran contro, li nacioun emé li nacioun, e li reiaume emé li reiaume.
11E i'aura de grand tremoulun de terro en divers rode, emai de pèsto, emai de famino; e i'aura pereilamount dins lou cèu de causo esfraiouso e de signe estraourdinàri.
12Mai, avans tout acò-d'aqui, vous boutaran la man dessus, e vous persecutaran, vous tirassant dins li sinagogo e dins li presoun, vous tirassant davans li rèi e li gouvernour, pèr l'encauso de moun noum.
13E acò se passara 'nsin pèr que rendegués testimòni.
14Boutas dounc dins vòsti cor de noun pensa d'avanço à la maniero que respoundrés.
15Iéu vous dounarai uno bouco e 'no sapiènci que ié pourran pas teni contro, ni ié contro-dire, tóuti vòstis aversàri.
16Sarés trahi pèr vòsti paire e maire, e pèr vòsti fraire, e pèr vòsti parènt, e pèr vòstis ami, e n'en faran mouri de vous-autre.
17Em'acò sarés agouni de tóuti, raport à moun noum.
18Mai pas-un péu de vosto tèsto perira.
19Es pèr vosto paciènci que counservarés vosto vido.
20Mai, quouro veirés uno armado envirouna Jerusalèn, sachés alor que sa desoulacioun es procho.
21Alor aquéli qu'en Judèio soun, encourron-se vers li mountagno; aquéli que se capiton au mitan d'elo, lèu que sorton; e aquéli que soun dins lis enviroun, que i'intron pas.
22Car acò 's li jour de la venjanço, que fau que s'acoumpligue tout ço qu'es escri.
23Malur is empregnado emai i femo que nourriran en aquéu tèms! Sara grando, dóumaci, l'angouisso dins lou païs, e l'iro contro aquéu pople.
24Toumbaran souto lou tai de l'espaso, e saran mena presounié dins tóuti li nacioun, e Jerusalèn sara trepejado pèr li Gentiéu, d'aqui-que lou tèms di nacioun siegue acoumpli.
25I'aura de signe dins lou soulèu e dins la luno, emai dins lis estello; e sus la terro, grand escaufèstre dins li nacioun, raport au chafaret de la mar e dis erso.
26E saran lis ome entre-seca de l'esfrai, dins l'espèro di causo qu'arribaran dins tout l'univers; car li vertu celestialo saran en desbrando.
27E veiran alor veni lou Fiéu de l'ome sus un niéu, en grando puissanço e majesta.
28Tant-lèu acò coumençara de se faire, tenès d'à-ment, e aussas la tèsto, dóumaci es procho vosto redemcioun.
29E ié faguè pièi aquesto coumparesoun: Alucas la figuiero, emai lis àutris aubre.
30Quand coumençon de carga sa frucho, sabès qu'es pas liuen l'estiéu.
31Ansin, vàutri tambèn, se 'n-cop veirés se coumpli aquéli causo, sachés qu'es proche lou reiaume de Diéu.
32Veramen vous lou dise, noun sara finido aquesto generacioun, que tout acò se coumplira.
33Lou cèu e la terro passaran; mai mi paraulo à iéu noun passaran.
34Dounas-vous dounc siuen de vautre, cregnènço que se grèvon vòsti cor dins la drihanço e li chimado, e li pensamen d'aquesto vido, e qu'aquéu jour noun vèngue à la subito vous sousprene:
35Envirounara, dóumaci, coume un fielat, tóuti aquéli qu'abiton sus la fàci de la terro.
36Vihas dounc, e pregas en tout tèms, pèr que vous trouvés digne d'èstre escàpi de tóuti aquéli malur qu'arribaran, e d'ista dre davans lou Fiéu de l'ome.
37Or, de jour, ensignavo dins lou tèmple; e, de niue, sourtié e demouravo sus la mountagno que ié dison dis Oulivié.
38E tout lou pople arribavo matinié vers éu dins lou tèmple, pèr l'escouta.