₁Jesus a lavaraz ive ar barabolen‐man, evit diskouez ez eo red pedi bepred, hag hep skuiza:

₂En eur gear e oa eur barner pehini na zouje ket Doue, ha n’hen doa respet e‐bed evit den. ₃Bez’ e oa ive er gear‐ze eun intanvez hag a zeue d’hen kavout hag a lavare dezhan: Rent justis d’in a‐enep va adversour. ₄E‐pad pell‐amzer na fellaz dezhan ober netra evithi. Goude‐ze evel‐kent e lavaraz enhan he‐unan: Petra‐benag ma na zoujan ket Doue, ha ma n’em euz respet e‐bed evit den, ₅koulskoude, o veza ne ehan ket an intanvez‐ze d’am inoui, e rin justis dezhi, gant aoun ne gendalc’hfe atao da zond da derri va fen d’in. ₆Hag an Aotrou a lavaraz: Selaouit mad ar pez a lavar ar barner injust‐se. ₇Ha Doue, daoust hag hen na venjo ket ar re hen deuz choazet, pere a gri var zu enhan noz deiz, petra‐benag ma tale da zond d’ho venji? ₈Hen lavaret a ran deoc’h, hep‐dale e venjo anezhe. Mes pa deui Mab an den, daoust hag hen a gavo feiz var an douar?

₉Lavaret a reaz ive ar barabolen‐man, divarben tud pere a grede enhe ho‐unan e oant tud just, hag a zisprije ar re all:

₁₀Daou zen a bignaz en templ evit pidi; unan a oa Farizian, hag egile publican. ₁₁Ar Farizian, oc’h en em zerc’hel en he za, a bede evel‐hen enhan he‐unan: O Doue, da drugarekaad a ran o veza n’oun ket evel an dud all pere a zo scraperien, injust, avoultrerien, na zo‐ken evel ar publican‐ze; ₁₂iun a ran diou wech ar sizun, hag e roan an deog var gement em euz. ₁₃Mes ar publican, oc’h en em zerc’hel a‐ziabell, na grede ket zo‐ken sevel he zaou‐lagad var‐zu an env; mes skei a rea var boull he galon, en eur lavaret: O Doue, kemer truez ouzin‐me rag n’ed oun nemed eur pec’her! ₁₄Hen lavaret a ran deoc’h, he‐man a ziskennaz d’he di justifiet kentoc’h eged egile; rag kement hini en em huella a vezo izelleet; ha kement hini en em izella, a vezo huelleet.

₁₅Digas a rent ive bugaligou dezhan da douch. An diskibien o velet kement‐se, a reprene ar re ho digasse. ₁₆Mes Jesus, o c’hervel anezhe d’he gavoud, a lavaraz: List ar vugaligou da zond d’am c’havoud ha na virit ket outhe; rag rouantelez Doue a zo evit ar re a zo henvel outhe. ₁₇E gwirionez hen lavaran deoc’h, piou‐benag na recevo ket rouantelez Doue evel eur bugel bihan, na antreo ket enhi.

₁₈Neuze eur chef euz ar c’hontre a c’houlennaz digant Jesus: Mestr mad, petra a dlean‐me da ober evit kaoud ar vuez eternel? ₁₉Jesus a lavaraz dezhan: Perag e c’halvez‐te ac’hanoun mad? N’euz hini mad e‐bed, nemed Doue hep‐ken. ₂₀Anaoud a rez ar gourc’hemenou: Na ri ket a avoultriach; na lazi ket; na laeri ket; na liviri ket a falz testeni; henor da dad ha da vam. ₂₁Hen a lavaraz: Miret em euz kement‐se holl adaleg va yaouankiz. ₂₂Jesus, o klevet kement‐se, a lavaraz dezhan: Mankoud a ra d’id eun dra c’hoas; gwerz kement ec’h euz, ha ro‐hen d’ar beorien, hag e pezo eun tenzor en env; ha neuze deuz, hag heuil ac’hanoun. ₂₃Mes hen, pa hen doe klevet kement‐se, a zeuaz da veza gwall drist; rag pinvidic braz e oa.

₂₄Jesus, o velet e oa deuet gwall drist, a lavaraz: Na pegen diez eo d’ar re ho deuz madou antren en rouantelez Doue! ₂₅Eassoc’h eo da eur c’hanval tremen dre graouen eun nadoz, eged da eun den pinvidic antren en rouantelez Doue. ₂₆Hag ar re a gleve anezhan a lavaraz: Piou eta a hell beza salvet? ₂₇Ha Jesus a lavaraz dezhe: Ar pez a zo impossubl d’an dud a zo possubl da Zoue.

₂₈Ha Per a lavaraz: Setu, ni hon euz dilezet pep‐tra, hag hon euz heulliet ac’hanoud. ₂₉Hag hen a lavaraz dezhe: E gwirionez hen lavaran deoc’h, n’euz hini hag hen deuz dilezet ti, pe dad ha mam, pe vreudeur, pe vreg, pe vugale, abalamour da rouantelez Doue, ₃₀ha na recevo kalz muioc’h er bed‐man, hag er bed da zond, ar vuez eternel.

₃₁Jesus a gemeraz neuze an daouzec a‐gostez ganthan hag a lavaraz dezhe: Setu, emaomp o pignad da Jerusalem, ha kement tra a zo bet scrivet gant ar brofeted divarben Mab an den a ia da veza accomplisset. ₃₂Rag livret e vezo d’ar Jentiled, goapeat ha gwall‐dretet e vezo, ha cranchet e vezo outhan; ₃₃ha goude ma vezo bet skourjezet, e vezo lakeat d’ar maro, hag an trede devez e resussito. ₃₄Mes ne gomprenjont netra a gement‐se; ar c’homzou‐ze a oa goloet evithe, ha ne gomprenent ket ar pez a lavare dezhe.

₃₅Pa oa o tostaad da Jerico, eun den dall, azezet var bord an hent o c’houlen an aluzen, ₃₆pa glevaz ar bobl o vond a‐biou, a c’houlennaz petra e oa kement‐se; ₃₇ha e oe roet dezhan da anaoud e oa Jesus a Nazaret o tremen. ₃₈Neuze e commansaz da grial: Jesus, Mab David, kemer truez ouzin! ₃₉Hag ar re a iea araog a c’hourdrouze anezhan, evit hen lakaad da rei peoc’h; mes hen a grie c’hoas krenvoc’h: Mab David, kemer truez ouzin!

₄₀Ha Jesus, o choum en he za, a c’hourc’hemenaz hen digas dezhan, ha pa oe deuet an den dall beteg enhan, e c’houlennaz diganthan: ₄₁Petra a fell d’id a rafen evidoud? Hag hen a respontaz: Aotrou, ma kavin ar gwelet. ₄₂Ha Jesus a lavaraz dezhan: Receo ar gwelet; da feiz hen deuz da iac’heet. ₄₃Ha rag‐tal e kavaz ar gwelet, hag ec’h heullie anezhan, o renta gloar da Zoue. Hag ar bobl holl, o velet kement‐se, a veulaz Doue.

₁Ié diguè peréu aquesto parabolo, pèr faire vèire que fau prega de-countùni, e noun jamai s'alassa.

₂I'avié, diguè, dins uno vilo, un juge que noun avié temour de Diéu, nimai respèt dóu mounde.

₃I'avié peréu, dins aquelo vilo, uno véuso que venié vers éu, disènt: Aparas-me de moun aversàri.

₄Éu faguè refus proun de tèms. Mai enfin se diguè dintre éu: Emai noun cregne Diéu, e noun m'ensoucite dóu mounde,

₅Dins acò, estènt qu'aquelo véu o me secuto, prendrai si part, cregnènço qu'à la fin noun me vèngue faire escorno.

₆Lou Segnour ajustè: Vesès ço que diguè aquéu juge catiéu.

₇E Diéu farié pas justiço à sis elegi que van cridant vers éu jour e niue, e paciènt esperarié de li secouri?

₈Vous lou dise, lèu-lèu li venjara. Mai se 'n-cop vendra, lou Fiéu de l'ome es que vous pensas que trove de fe sus la terro?

₉Diguè peréu aquesto parabolo pèr quàuquis-un que dintre éli se targavon d'èstre juste, e mespresavon lis autre:

₁₀Dous ome mountèron au tèmple pèr prega; l'un èro farisen, e l'autre publican.

₁₁Lou Farisen, dre, pregavo dintre éu coume eiçò: O Diéu, gràci te rènde de noun èstre iéu coume lou restant dis ome que soun raubaire, injuste, adultre; ni meme coume aquéu publican.

₁₂June dous cop pèr semano; doune lou dèime de tout ço qu'ai.

₁₃Pèr contro, lou publican, se tenènt liuen, ausavo pas meme aussa lis uei vers lou cèu; mai se tabassavo lou pitre, en disènt: O Diéu, agués pieta de iéu, que siéu pecadou.

₁₄Vous lou dise, aquest-d'eici davalè à soun oustau justifica, mai pas l'autre. Dóumaci, qu s'enausso, l'abeissaran; e qu s'abaisso, l'enaussaran.

₁₅I'adusien peréu d'enfantoun, pèr que li touquèsse. De vèire acò, li disciple li remou-chinavon.

₁₆Mai Jèsu, li sounant, diguè: Leissas lis enfantoun veni vers iéu, e lis empachés pas, que lou reiaume de Diéu es pèr aquéli que ié sèmblon.

₁₇Veramen vous lou dise, qu noun reçaupra lou reiaume de Diéu coume un enfant, noun i'intrara.

₁₈Alor un priéu de sinagogo lou questiounè, disènt: Bon Mèstre, dequé farai pèr avé la vido eternalo?

₁₉Jèsu ié respoundeguè: Perqué me dises bon? De bon noun i'a que Diéu.

₂₀Sabes li coumandamen: Noun tuaras; Noun faras l'adultèri; Noun raubaras; Faus testimòni noun diras; Ounouro toun paire e ta maire.

₂₁Aquest respoundeguè: Tóuti aquéli causo, lis ai óusservado despièi moun jouvènt.

₂₂Tre l'avé ausi, Jèsu ié diguè: I'a 'ncaro uno causo que te manco: tout ço qu'as vènde-lou, e baio-lou i paure, e auras un tresor eilamount; vène pièi, e seguisse-me.

₂₃Mai éu, ausido aquéli paraulo, venguè tout triste, dóumaci èro riche abord.

₂₄E Jèsu, de vèire qu'èro vengu triste, diguè: Coume es mal-eisa pèr aquéli qu'an de pecùni d'intra dins lou reiaume de Diéu!

₂₅Es mai facile à-n-un camèu de passa pèr lou trau d'uno aguïo, qu'à-n-un riche d'intra dins lou reiaume de Diéu.

₂₆Aquéli que l'escoutavon diguèron: Quau pòu alor èstre sauva?

₂₇Éu respoundeguè: Ço qu'es impoussible is ome es poussible à Diéu.

₂₈Alor Pèire diguè: Vesès que nautre avèn tout quita, e vous avèn segui.

₂₉Jèsu ié venguè: Veramen vous lou dise, res quitara soun oustau, o si gènt, o si fraire, o sa mouié, o sis enfant, pèr l'encauso dóu reiaume de Diéu,

₃₀Que noun reçaupe bèu-cop mai dins aquest mounde, e dins lou siècle avenidou la vido eternalo.

₃₁Jèsu prenguè pièi li Douge à despart, e ié diguè: Veici que mountan à Jerusalèn; e se vai coumpli tout ço qu'an escri li Proufèto sus lou Fiéu de l'ome.

₃₂En efèt, l'abandounaran i Gentiéu, e d'éu se trufaran, e lou fouitaran, e i'escupiran dessus;

₃₃E se 'n-cop l'auran fouita, lou tuaran, e au jour tresen ressuscitara.

₃₄Mai éli coumprenguèron rèn à-n-acò-d'aqui: i'èro un lengage claus, e noun capitavon ço que ié disié.

₃₅Or se trouvè, coume arribavo proche de Jericò, qu'un avugle èro asseta de-long dóu camin, demandant l'óumorno.

₃₆D'entèndre passa de gènt, aquest s'entrevè de qu'èro acò.

₃₇Ié diguèron qu'èro Jèsu de Nazarèt que passavo.

₃₈E se boutè à crida: Jèsu, Fiéu de Dàvi, agués pieta de iéu!

₃₉Aquéli que marchavon proumié lou charpavon pèr que se teisèsse; mai éu cridavo encaro mai: Fiéu de Dàvi, agués pieta de iéu.

₄₀Alor Jèsu, s'estènt aplanta, coumandè que vers éu l'aduguèsson. Quand se fuguè avança, ié demandè:

₄₁Dequé vos que te fague? Aquest respoundeguè: Segnour, fasès que ié vegue.

₄₂E Jèsu ié diguè: Vegues-ié, ta fe t'a sauva.

₄₃E subran ié veguè; em'acò lou seguissié rendènt glòri à Diéu. E tout lou pople, acò vesènt, tambèn lausè, Diéu.