₁En amzer‐ze, ar bobl o veza en em zastumet a villierou, ken a valeent an eil var egile, Jesus a gommansaz da lavaret d’he ziskibien: Diwallit dreist‐holl ouz goell ar Farizianed, pehini eo an hipocrizi. ₂Rag n’euz netra kuzet ha na dle beza dizoloet, ha netra secret da na dle beza anavezet. ₃Rag‐se kement ho pezo lavaret en devalijen a vezo klevet er sclerijen; hag ar pez ho pezo lavaret er skouarn, en dia barz ar c’hampchou, a vezo prezeget var lein an tiez.

₄Ha me a lavar deoc’h‐hu, pere a zo va mignoned: N’ho pezet ket a aoun rag ar re a laz ar c’horf, ha pere goude‐ze na hellont ober netra en tu‐all. ₅Mes me a ziskouezo deoc’h rag piou e tleit kaoud aoun; ho pezet aoun rag an hini pehini, goude m’hen deuz lazet, hen deuz ar galloud da deurel en ifern; ia, me hen lavar deoc’h, rag hennes eo e tleit kaoud aoun. ₆Ha na vez ket roet pemp kolvan evit daou liard? Koulskoude hini anezhe n’eo ankounac’heet gant Doue. ₇Bleo ho pen zo‐ken a zo countet holl; n’ho pezet ket eta a aoun, c’houi a dalv muioc’h eged kalz a c’holvaned.

₈Hogen, lavaret a ran deoc’h: Piou‐benag a anzavo ac’hanoun dirag an dud, Mab an den a anzavo ive anezhan dirag elez Doue. ₉Mes an hini am nac’ho dirag an dud, a vezo nac’het dirag elez Doue.

₁₀Ha piou‐benag hen devezo komzet a‐enep Mab an den, e vezo pardonet dezhan; mes an hini hen devezo gwallgomzet a‐enep ar Spered‐Santel, na vezo ket pardonet dezhan.

₁₁Pa veot kasset er sinagogou, dirag ar barnerien, hag an dud a c’halloud, n’en em lakit ket en poan da c’houzout penaos respont evit en em difen, na petra ho pezo da lavaret; ₁₂rag ar Spered‐Santel a zesko deoc’h en heur‐ze ar pez a dleot da lavaret.

₁₃Neuze unan euz ar bobl a lavaraz dezhan: Mestr lavar d’am breur lodenni ganen hon heritach. ₁₄Mes Jesus a respontaz dezhan: O den, piou hen deuz lakeat ac’hanoun‐me da varner, pe da lodenner varnoc’h? ₁₅Neuze e lavaraz dezhe: Diwallit mad euz an avaristed; rag evit eun den da gaout kalz a vadou, n’hen deuz ket ar vuez dreizhe.

₁₆Hag e lavaraz dezhe ar barabolen‐man: Douar eun den pinvidic hen doa rapportet gant abondans; ₁₇hag an den‐man a rezone enhan he‐unan, hag a lavare: Petra a rin‐me? rag n’em euz ket a blas awalc’h evit dastum va eost. ₁₈Setu aman, eme‐z’han, petra a rin: diskar a rin va c’hreunielou, ha sevel a rin re vrassoc’h, hag e tastumin eno va holl eost ha va madou. ₁₉Neuze e livirin d’am ene: Va ene, te ec’h euz kalz a vadou dastumet a‐gostez evit meur a vloaz; choum en da repos, debr, ev ha bez laouen. ₂₀Mes Doue a lavaraz dezhan: Den diskiant, en noz‐man memeus, e vezo goulennet da ene diganez; hag an traou ec’h euz dastumet, da biou e vezint? ₂₁Evel‐se e c’hoarvez evit an hini a zastum tenzoriou evithan he‐unan, ha n’eo ket pinvidic dirag Doue.

₂₂Neuze e lavaraz d’he zizkibien: Rag‐se, me a lavar deoc’h: Na vezit ket en sourci evit ho puez, petra ho pezo da zebri; nag evit ho corf, petra ho pezo da wiska. ₂₃Ar vuez a dalv muioc’h eged ar boued, hag ar c’horf muioc’h eged an dillad. ₂₄Considerit ar brini; ne hadont ha ne vedont ket, n’ho deuz na kao na greuniel, koulskoude Doue a vag anezhe; pegement n’oc’h‐hu ket talvoudussoc’h eged lapoused! ₂₅Ha pehini ac’hanoc’h a hell, gant he zourci, creski he vent euz a eun ilinad hep‐ken? ₂₆Ma ne hellit ket eta ober an distera tra hoc’h‐unan, perag ez oc’h‐hu en sourci gant ar rest? ₂₇Sellit penaos e cresk al lili; n’ho gweler nag o labourat nag o neza; koulskoude, me a lavar deoc’h penaos Salomon he‐unan, en he holl c’hloar, n’eo ket bet gwisket evel unan anezhe. ₂₈Mar gwisk eta Doue er giz‐ze al louzaouen a zo hirio er park, hag a vezo taolet varc’hoas er forn, pegement mui na wisko‐hen ket ac’hanoc’h‐hu, o tud a neubeud a feiz? ₂₉Ha na vezit ket en poan da c’houzout petra ho pezo da zebri, ha da eva, ha na vezit ket nec’het divarben kement‐se. ₃₀Rag tud ar bed eo a glask an holl draou‐ze; hag ho Tad a oar hoc’h euz ezom euz an traou‐ze; ₃₁klaskit kentoc’h rouantelez Doue, ha kement‐se holl a vezo roet deoc’h ouz‐pen.

₃₂N’ho pezet ket a aoun, banden vihan; rag plijet eo bet gant ho Tad rei deoc’h ar rouantelez. ₃₃Gwerzit ar pez hoc’h euz, ha roit‐han en aluzen; grit evidoc’h ialc’hou ha ne gossaont ket, dastumit eun tenzor en envou ha na vanko biken, euz a beleac’h ne dosta ket al laeron, hag en peleac’h ar preon ne ra droug e‐bed. ₃₄Rag el leac’h ma ema ho tenzor, eno ive e vezo ho calon. ₃₅Ra vezo ho kouriz stardet en‐dro d’ho tiou‐groazel, hag ho lampou allumet. ₃₆Ha bezit evel tud hag a zo o c’hortoz ma tistroio ho Aotrou euz an eured; evit ma viot prest da zigeri dezhan, pa zistroio ha pa deui da skei var an nor. ₃₇Eürus ar zervicherien‐ze a vezo kavet gant ho Aotrou, o veilla pa erruo er gear! E gwirionez hen lavaran deoc’h, lakaad a rai he c’houriz en‐dro dezhan, ober a rai dezhe azeza ouz taol, hag e teuio he‐unan d’ho zervicha. ₃₈Ha mar teu d’an eil veilliaden, pe mar teu d’an drede, ha mar kav anezhe er stad‐se, eürus ar zervicherien‐ze! ₃₉Gouzoud a rit ervad penaos ma c’houvezfe ar pen‐tiegez da bed heur e tle al laer dond, e choumfe da veilla ha na lezfe ket toulla he di. ₄₀Rag‐se c’houi ive, en em zalc’hit prest, rag Mab an den a zeuio d’an heur ma na viot ket e gortoz anezhan.

₄₁Neuze Per a lavaraz dezhan: Aotrou, pe deomp‐ni, pe ive d’an holl e leverez‐te ar barabolen‐ze? ₄₂Hag an Aotrou a lavaraz: Piou eta eo ar servicher fidel ha fur, lakeat gant he vestr da gommandi var he zomestiket, evit rei dezhe, pa vez ar poent, ho muzurat ed? ₄₃Eürus ar servicher a vezo kavet oc’h ober kement‐se, pa zeuio he vestr! ₄₄E gwirionez hen lavaran deoc’h, lakaad a raio anezhan da c’houarn kement hen deuz. ₄₅Mes mar lavar ar servicher‐ze en he galon: Dale a ra va Aotrou da zond; ha mar commans da skei gant ar mevelien ha gant ar mitizien, da zibri, da eva, ha d’en em vezvi; ₄₆mestr ar servicher‐ze a zeuio en deiz ne vezo ket en gortoz anezhan, ha d’an heur na ouezo ket, hag e tispartio anezhan, hag e roio dezhan he lod gant an dud infidel. ₄₇Ar servicher hen deuz anavezet bolontez he vestr, ha n’eo ket en em zalc’het prest ha n’hen deuz ket great ar volontez‐ze, a vezo skoet varnezhan kalz a daoliou. ₄₈Mes an hini n’hen deuz ket anavezet bolontez he vestr, hag hen deuz great traou da veritout beza punisset, a vezo skoet varnezhan neubeutoc’h a daoliou. Ha kalz a vezo goulennet digant an hini hen deuz bet kalz; ha muioc’h a vezo goulennet digant an hini a vezo bet fiziet kalz enhan.

₄₉Me a zo deuet da lakaad an tan var an douar; ha petra a hellan‐me da zeziroud mar d’eo allumet dija!

₅₀Mes me a dle beza badezet gant eur vadiziant; ha pegement a hast em euz‐me ma vezo peur‐achuet! ₅₁Ha sonjal a ra deoc’h ez oun‐me deuet da zigas ar peoc’h var an douar? Nann, a lavaran deoc’h; mes kentoc’h an dispac’h; ₅₂rag divar‐vreman, ebarz en eun ti, e vezint pemp dizunanet, tri a‐enep daou, ha daou a‐enep tri. ₅₃An tad a vezo a‐enep ar mab, hag ar mab a‐enep an tad; ar vam a‐enep ar verc’h, hag ar verc’h a‐enep ar vam; ar vam‐gaer a‐enep he merc’h‐kaer, hag ar verc’h‐kaer a‐enep he mam‐gaer.

₅₄Lavaret a rea c’hoas d’ar bobl: Pa velit eur goabren o sevel euz ar C’huz‐heol, e livirit rag‐tal: Dond a rai glao; hag e c’hoarvez evel‐se. ₅₅Ha pa deu avel ar C’hreiz‐teiz da c’houeza, e livirit: Tom e vezo, hag e c’hoarvez evel‐se. ₅₆Hipocrited ma’z oc’h! gouzoud a rit anaoud diouz doare an oabl hag an douar; penaos eta ne anavezit‐hu ket an amzer‐man?

₅₇Ha perag ive ne anavezithu ket dreizoc’h hoc’h‐unan, ar pez a zo just? ₅₈Hogen, pa’z ez gant da enebour da gavout ar gouarner, e‐pad ma’z oud o vond, klask kaoud da ziskarg diganthan, gant aoun na gasfe ac’hanoud dirag ar barner, ha na zeufe ar barner da lakaad ac’hanoud etre daouarn ministr ar justis, ha na vez taolet er prizon. ₅₉Hen lavaret a ran d’id, na zeui ket er meaz ac’hane, ken az pezo paeet an diveza diner.

₁Or, de moulounado de pople s'estènt acampado à l'entour de Jèsu, bèn tant que li gènt ié marchavon dessus, éu se boutè à dire à si disciple: Avisas-vous dóu levame di Farisen, qu'acò 's l'ipoucrisìo.

₂Noun i'a rèn de secrèt que noun siegue descata, ni rèn d'escoundu que noun se sache.

₃Car ço que dises dins l'escuresino, lou diran en plen jour; e ço que vous sias di à l'auriho dins la chambro, lou predicaran sus la téulisso.

₄Vous dise dounc à vàutri, mis ami: Agués pas pòu d'aquéli que tuon lou cors, em'acò pièi podon rèn mai.

₅Mai vous vau aprene quau avès de cregne: cregnès aquéu qu'uno fes vous avé leva la vido, a lou poudé de vous cabussa dins la dano. O, vous lou dise, aquéu-d'aqui, cregnès-lou.

₆Cinq passeroun, es que se vèndon pas dous as? e pas-un d'éli n'es óublida davans Diéu.

₇Jusquo li péu de vosto tèsto soun tóuti coumta. Adounc cregnegués rèn; valès bèn mai que la passerounaio, vautre.

₈Or, vous lou dise: Quau me counfessara davans lis ome, tambèn lou Fiéu de l'ome lou counfessara davans lis ange de Diéu.

₉Mai aquéu que m'aura renega davans lis ome, sara renega davans lis ange de Diéu.

₁₀Quau que siegue qu'aura di uno paraulo contro lou Fiéu de l'ome, acò ié sara remés; mai aquéu qu'aura blasfema contro lou Sant-Esperit, noun ié saras remés.

₁₁Quouro vous menaran dins li sinagogo, davans li magistrat e lis autourita, vous metegués pas en peno de que maniero o de ço que respoundrés, nimai de ço que dirés;

₁₂Car lou Sant-Esperit vous ensignara, sus lou moumen, ço que vous faudra dire.

₁₃Alor n'i'aguè un dins lou pople que ié faguè: Mèstre, digas à moun fraire de parteja 'me iéu l'eiretage.

₁₄Mai Jèsu ié venguè: Ome, quau m'a 'stabli juge e partejaire entre vautre?

₁₅Pièi ié diguè: Vès, avisas-vous de touto avariço; dóumaci un ome a bello èstre dins la drudiero, sa vido noun depènd di bèn que pòu avé.

₁₆Em'acò diguè à la foulo aquesto parabolo: I'avié 'n richas que sa terro carguè de fru en abounde.

₁₇Em'acò se pensavo dintre éu, disènt: Dequé farai, qu'ai pas pèr rejougne mi fru?

₁₈E diguè: Veici ço que farai: demoulirai mis òrri, e de plus grand n'en bastirai, e i'amoulounarai tóuti mi póusito e tóuti mi bèn,

₁₉E dirai à moun amo: Moun amo, as de viéure tant-que, pèr de lònguis annado; pauso-te, manjo, béu, fai bono vido.

₂₀Mai Diéu ié diguè: Foulas, aquesto niue, te van redemanda toun amo; e ço qu'as acampa, de quau sara?

₂₁Ansin n'es d'aquéu que pèr éu acampo, e qu'es pas riche pèr Diéu.

₂₂Diguè pièi à si disciple: Amor d'acò vous dise: Fugués pas en pensamen pèr vosto vido, de ço que manjarés; nimai pèr voste cors, de coume vous abiharés.

₂₃La vido es mai que la nourrituro, e lou cors mai que lou vièsti.

₂₄Vesès un pau li courpatas: ni semenon ni meissounon; an ni estivo ni òrri; pamens Diéu lis apasturo. E de quant valès mai qu'éli!

₂₅Quau de vautre, emé si pensamen, pòu apoundre à sa taio uno couidado?

₂₆Adounc se poudès pas meme la mendro di causo, perqué vous soucita dis autro?

₂₇Ousservas lis ile coume crèisson: ni travaion, ni fielon; pamens, vous lou dise, Salamoun éu-meme dins touto sa glòri noun èro abiha coume l'un d'éli.

₂₈Adounc, se l'erbo que vuei es pèr champ, e que sara deman jitado au four, Diéu la vestis d'aquéu biais, de quant mai vous-àutri, gènt de pau de fe?

₂₉Ansin vautre, noun vous metegués en cerco de ço que manjarés o de ço que béurés, e noun vous enaurés en tant de pensamen.

₃₀Car es li gènt dóu mounde que soun en aio pèr aquéli causo; mai voste Paire saup que n'avès besoun.

₃₁Adounc cercas proumié lou reiaume de Diéu e sa justiço, e tóuti aquéli causo vous vendran pèr dessus.

₃₂Agués pas pòu, pichot troupèu, que i'a fa gau à voste Paire de vous douna lou reiaume.

₃₃Vendès ço qu'es vostre e chabissès-lou en óumorno. Fasès vous de bourso que noun se gausigon, un tresor dins lou cèu que noun s'abene jamai, que lou larroun noun ié vèngue contro e que lis arno pourrigon pas.

₃₄Dóumaci ounte i'a voste tresor, aqui i'aura voste cor.

₃₅Que siegon vòsti loumb encentura; e li lume atuba dins vòsti man.

₃₆E vautre, fugués coume aquéli gènt qu'espèron que soun mèstre revèngue di noço, pèr, se 'n-cop tournara e turtara, ié durbi autant-lèu.

₃₇Benurous aquéli serviciau qu'entre arriba, lou mèstre trouvara revihadis! Veramen vous lou dise, éu se cenchara, li fara metre à taulo e à-de-rèng li servira.

₃₈E se vèn à la segoundo vèio e s'es à la tresenco vèio que vèn, em'acò li trove ansin, benurous soun aquéli serviciau!

₃₉Or, sachés eiçò: Se couneissié, lou paire de famiho, à queto ouro lou larroun a de veni, viharié osco seguro, e noun leissarié trauca soun oustau.

₄₀Adounc, vàutri tambèn, fugués lèst, dóumaci à l'ouro que noun ié pensas, lou Fiéu de l'ome vendra.

₄₁Alor Pèire ié diguè: Segnour, es pèr nautre que disès aquelo parabolo, o bèn pèr tóuti?

₄₂E respoundeguè lou Segnour: Quau es, à toun estimo, lou baile fidèu e avisa, que soun mèstre l'a 'stabli sus si gènt pèr au tèms vougu douna 'n cadun sa mesuro de blad?

₄₃Benurous aquéu baile que, tre arriba, soun mèstre lou trouvara 'nsin à soun obro.

₄₄Veramen vous lou dise, éu sus tóuti si bèn l'establira.

₄₅Mai s' aquéu baile se dis entre éu: Tardo bèn, moun mèstre, de veni! e que se boute à pica li varlet emai li servicialo, à manja, à chima, à s'empega,

₄₆Vendra lou mèstre d'aquéu baile, dins lou jour que se i'espèro pas, e à l'ouro que n'en saup rèn; em'acò lou separara, e lou boutara 'mé li gènt sènso fe.

₄₇Pèr quant au varlet qu'en estènt au courrènt de la voulounta de soun mèstre, s'es pas tengu lèst, nimai a pas fa coume voulié lou mèstre, ié dounaran l'espóussado dur;

₄₈Mai aquéu que noun èro au courrènt e qu'a fa de causo que i'ameriton d'èstre batu, reçaupra 'no espóussado bèn mendro. En quau s'es douna forço, se demandara forço; e 'n quau s'es forço fisa de causo, reclamaran mai de comte.

₄₉Siéu vengu jita lou fiò sus la terro, e dequé vole senoun que s'atube?

₅₀Ai d'èstre bateja d'un batisme; e coume acò me prèsso que s'acoumpligue!

₅₁Es que vous pensas que siéu vengu adurre la pas sus la terro? Nàni, vous dise, mai la divisioun.

₅₂Car, partènt d'aro, saran cinq dins un meme oustau, de divisa: tres contro dous, e dous contro tres.

₅₃Saran divisa: lou paire contro lou fiéu, e lou fiéu contro soun paire, la maire contro la fiho e la fiho contro la maire, la sogro contro sa noro e la noro contro sa sogro.

₅₄Disié peréu au pople: Quouro vesès un nivo s'auboura dóu tremount, tout-d'un-tèms disès: La plueio es aqui; e se devino ansin.

₅₅E quouro vesès que boufo lou miejour, disès: Fara caud; e manco pas.

₅₆Ipoucrito, sabès ço que chamo l'aspèt dóu cèu e de la terro; e lou tèms ounte sias, d'ounte vèn que noun lou couneissès?

₅₇D'ounte vèn peréu que noun destrias, de voste sicap, ço qu'es juste?

₅₈Quouro vas emé toun aversàri davans lou magistrat, en camin boulego-te pèr sourti d'afaire em'éu, cregnènço que te tirasse vers lou juge, e que lou juge t'abandoune au justicié, e que lou justicié te jite en presoun.

₅₉Te lou dise, noun sourtiras d'aqui que noun agues paga fin-qu'à la darriero dardèno.