₁Pa ouvezaz eta an Aotrou, penaos ar Farizianed ho doa klevet e rea hag e vadeze muioc’h a ziskibien eged Ian, ₂(koulskoude n’e ket Jesus he‐unan a vadeze, mes he ziskibien), ₃e kuiteaz ar Jude, hag e tistroaz er Galile. ₄Hogen red e oa dezhan tremen dre ar Samari.

₅En em gavoud a eure eta en eur gear euz ar Samari, hanvet Sikar, tost d’an douar a oa bet roet gant Jacob d’he vab Josef. ₆Eno e oa punz Jacob. Jesus eta skuiz gant an hent, a azezaz e‐kichen ar punz; e oa var‐dro ar c’houec’hved heur. ₇Eur vaouez euz a Samari o veza deuet da denna dour, Jesus a lavaraz dezhi: Ro d’in da eva. ₈Rag he ziskibien a oa eat en kear da brena boued. ₉Ar vreg‐se a Samari a respontaz dezhan: Penaos, te pehini a zo Judeo, e c’houlennez‐te da eva diganen‐me eur zamaritanes? (Rag ar Judevien na zarempredont ket ar Samaritaned).

₁₀Jesus a respontaz hag a lavaraz dezhi: Ma c’hanavezjez donezon Doue, ha piou eo an hini a lavar d’id: Ro da eva d’in, e c’houlenjez diganthan da‐unan, hag e roche d’id dour beo. ₁₁Ar vaouez a lavaraz dezhan: Aotrou, n’ec’h euz netra evit tenna dour, hag ar punz a zo doun; a be leac’h eta e pefe‐te an dour beo‐ze? ₁₂Daoust ha te a zo brassoc’h eget Jacob hon tad, pehini hen deuz roet deomp ar punz‐man, hag hen deuz evet he‐unan diouthan, hag ive he vugale hag he loened? ₁₃Jesus a respontaz dezhi: Piou‐benag a ev euz an dour‐ze hen devezo sec’hed adare; ₁₄mes piou‐benag a evo euz an dour a roin‐me dezhan, n’hen devezo biken mui a zec’hed, mes an dour a roin dezhan a deuio da veza enhan eur vammen dour hag a zavo evit ar vuez eternel. ₁₅Ar vaouez a lavaraz dezhan: Aotrou, ro d’in euz an dour‐ze, evit n’am bezo mui a zec’hed, ha na zeuin mui aman da denna dour.

₁₆Jesus a lavaraz dezhi: Kea, galv da bried, ha deuz aman. ₁₇Ar vaouez a respontaz dezhan: N’em euz pried e‐bed. Jesus a lavaraz dezhi: Lavaret mad ec’h euz: ₁₈N’em euz pried e‐bed; rag pemp pried ec’h euz bet; hag an hini ec’h euz breman n’eo ket pried d’id; ar wirionez ec’h euz lavaret var gement‐se.

₁₉Ar vaouez a lavaraz dezhan: Aotrou, gwelet a ran ez oud eur profet. ₂₀Hon tadou ho deuz adoret var ar menez‐man, ha c’houi a lavar penaos al leac’h e pehini ez eo red adori a zo en Jerusalem. ₂₁Jesus a lavaraz dezhi: Maouez, cred ac’hanoun; an amzer a dosta ne adorfot mui an Tad na var ar menez‐man, nag en Jerusalem. ₂₂C’houi a ador ar pez na anavezit ket; ni a ador ar pez a anavezomp; rag ar zilvidigez a zeu euz ar Judevien. ₂₃Mes dond a ra an heur, ha deuet eo dija, ma teuio ar gwir adorerien da adori an Tad en spered hag en gwirionez, rag an Tad a c’houlen ar seurt adorerien‐ze. ₂₄Doue a zo Spered, ha red eo d’ar re a ador anezhan, hen adori en Spered hag en gwirionez.

₂₅Ar vaouez‐se a respontaz dezhan: Gouzoud a ran e tle dond ar Messi, an hini a c’halver ar C’hrist; pa vezo deuet, e tisclerio deomp pep tra. ₂₆Jesus a lavaraz dezhi: Me, pehini a gomz ouzid, eo hennes.

₂₇Var gement‐se e teuaz he ziskibien, hag e oant souezet o velet ma komze gant eur vaouez; koulskoude hini anezhe na lavaraz dezhan: Petra a c’houlennez‐te? pe: Perag e komzez‐te ganthi?

₂₈Neuze ar vaouez a lezaz he fod‐dour, hag a ieaz en kear, hag a lavaraz d’an dud: ₂₉Deuit da velet eun den hag hen deuz lavaret d’in‐me kement tra em euz great; daoust ha na vez ket hennes ar C’hrist? ₃₀Sortial a rejont eta euz kear, hag e teujont etrezeg enhan.

₃₁Koulskoude, he ziskibien ouz he bedi, a lavare dezhan: Mestr, debr eta. ₃₂Mes hen a lavaraz dezhe: Bez’ em euz da zibri eur boued ha na anavezit ket. ₃₃An diskibien a lavare eta etrezhe an eil d’egile: Daoust hag unan‐benag hen defe digasset dezhan boued da zebri?

₃₄Jesus a lavaraz dezhe: Va boued‐me eo ober bolontez an hini hen deuz va digasset, ha peur‐ober he oeuvr. ₃₅Ha na livirit‐hu ket ez euz c’hoas pevar miz a‐ben ma teuio an eost? Setu, me hen lavar deoc’h: Savit ho taoulagad, ha sellit ouz ar meziou a zo dija o venna evit an eost. ₃₆An hini a zastum an eost a receo he bae hag a zastum frouez evit ar vuez eternel, evit ma c’hello an hini a had en em rejouissa ive gant an hini a zastum. ₃₇Rag en kement‐man, ar gomz‐man a zo gwir: Unan a had, hag eun all a ved. ₃₈Me em euz ho kasset da eosti el leac’h ma n’oc’h euz ket labouret; re all ho deuz labouret, ha c’houi a zo eat var ho labour.

₃₉Hogen, kalz a Zamaritaned euz ar gear‐ze a gredaz enhan, abalamour da gomz ar vaouez pehini he doa rentet an desteni‐man: Hennes hen deuz lavaret d’in‐me kement tra em euz great. ₄₀Ar Samaritaned eta, o veza deuet d’hen kavout, hen pedaz da choum ganthe; hag e choumaz eno daou devez. ₄₁Ha kalz muioc’h a zeuaz da gredi o klevet he gomz he‐unan. ₄₂Hag e lavarent d’ar vaouez: N’e ket abalamour d’ar pez ec’h euz lavaret deomp e credomp breman; rag klevet hon euz hon‐unan, hag ec’h ouzomp ez eo he‐man en gwirionez ar C’hrist, Salver ar bed.

₄₃Daou devez goude, ez eaz kuit ac’hane, hag ez eaz d’ar Galile, ₄₄rag Jesus hen doa lavaret he‐unan penaos eur profet n’eo ket henoret en he vro he‐unan. ₄₅Pa oe eta erruet er Galile, ar C’halileed hen digemeraz mad, o veza m’ho doa gwelet an holl draou hen doa great en Jerusalem e‐pad ar gouel; rag int ive a oa eat d’ar gouel. ₄₆Jesus a zeuaz eta adare da Gana en Galile, el leac’h m’hen doa troet an dour en gwin.

Hogen en Capernaüm e oa eun Aotrou euz a balez ar roue, hag hen doa eur mab klanv. ₄₇An den‐ze, o veza klevet e oa deuet Jesus euz ar Jude er Galile, a ieaz d’hen kavout, hag a bedaz anezhan da zisken evit iac’haad he vab, rag prest e oa da vervel. ₄₈Jesus a lavaraz dezhan: C’houi na gredit ket, nemed gwelet a rafec’h siniou ha miraclou. ₄₉An Aotrou‐ze euz ar palez a lavaraz dezhan: Aotrou disken, araog ma varvo va bugel. ₅₀Jesus a lavaraz dezhan: Kea, da vab a vev. An den‐ze a gredaz ar pez hen doa lavaret dezhan hag ez eaz ac’hane. ₅₁Ha, pa oa o tisken, he zervicherien a zeuaz d’hen dialben hag a annonsaz dezhan ar c’helou‐man: Da vab a vev. ₅₂Goulen a reaz diganthe da bed heur e oa en em gavet gwelloc’h. Hag e leverjont dezhan: Deac’h, d’ar seizved heur ez eaz an derzien diganthan. ₅₃Hag an tad a anavezaz e oa d’an heur‐ze ive hen doa lavaret Jesus dezhan: Da vab a vev; hag e credaz, hen hag he holl diegez.

₅₄Jesus a reaz an eil miracl‐man pa oa deuet euz a Jude d’ar Galile.

₁Jèsu, tre saché que li Farisen avien ausi dire qu'éu fasié mai de disciple, e batejavo mai que Jan, —

₂Dins acò, noun èro Jèsu que batejavo, mai si disciple —

₃Quitè la Judèio e s'enanè tourna-mai en Galilèio.

₄Or, ié falié passa pèr la Samarìo.

₅Venguè dounc en uno vilo de Samarìo que ié dison Sichar vesino dóu tenamen qu'avié douna Jacob à Jóusè soun fiéu.

₆En aquéu rode, i'avié lous pous de Jacob. Em'acò Jèsu, las de camina, s'assetè sus lou pous. Erian peraqui sus li sièis ouro.

₇Adounc venguè 'no femo de Samarìo pèr tira d'aigo. Jèsu ié diguè: Fai-me béure.

₈Si disciple, dóumaci, èron ana dins la vilo croumpa de viéure.

₉Ié diguè dounc aquelo Samaritano: Coume vai que vous, estènt un judiéu, me demandas de béure à iéu que siéu uno femo samaritano? Soun pas coutrìo li Judiéu emé li Samaritan.

₁₀Ié respoundeguè Jèsu e ié diguè: Se couneissiés lou doun de Diéu e quau es aquéu te dis: Fai-me béure, tu belèu n'i'auriés demanda, e t'aurié pourgi uno aigo vivo.

₁₁La femo ié venguè: Segne, mai pèr n'en tira n'avès pas ço que vous fau, e lou pous es founs; d'ounte la prendrés aquelo aigo vivo?

₁₂Sias-ti mai grand, vous, que noste paire Jacob, que nous dounè lou pous, e que n'en beguè, éu, emai si fiéu e sis escabot?

₁₃Jèsu ié respoundeguè, disènt: Quau que siegue que béu d'aquelo aigo aura 'ncaro set; mai quau béura de l'aigo que iéu ié dounarai, aura plus jamai set.

₁₄Mai l'aigo que iéu ié dounarai, devendra dins éu uno font d'aigo que gisclara fin-qu'à la vido eternalo.

₁₅E ié faguè la femo: Segne, dounas-me d'aquelo aigo, que n'ague plus set, e vèngue plus eici n'en tira.

₁₆Jèsu ié diguè: Vai souna toun ome, e vène eici.

₁₇Respoundeguè la femo, e diguè: Ai ges d'ome. E ié faguè Jèsu: As resoun de dire: Ai ges d'ome.

₁₈Cinq ome, dóumaci, as agu; e aro aquéu que te troves d'avé n'es pas toun ome; pèr acò as di verai.

₁₉Ié venguè la femo: Segnour, vese proun que sias un proufèto…

₂₀Nòsti paire an adoura sus aquelo mountagno, e vous-autre disès qu'es à Jerusalèn l'endré ounte fau adoura.

₂₁Ié diguè Jèsu: Femo, crèi-me, vai veni l'ouro que sara plus sus aquelo mountagno, nimai à Jerusalèn qu'adourarés lou Paire.

₂₂Vautre, adouras ço que couneissès pas; nautre adouran ço que couneissèn, car lou salut vèn di Judiéu.

₂₃Mai l'ouro vèn, es vengudo, ounte li veritàblis adouradou adouraran lou Paire en esperit em'en verita. Dóumaci es d'adouradou coume aquéli que cerco lou Paire.

₂₄Diéu es esperit, e fau qu'aquéli que l'adoron, l'adoron en esperit em'en verita.

₂₅Respoundeguè la femo: Sabe que lou Messìo, valènt-à-dire lou Crist, dèu veni. Adounc, tre que sara vengu, nous anounciara touto causo.

₂₆Ié diguè Jèsu: Lou siéu, iéu que te parle.

₂₇A-n-aquéu moumen, arribèron si disciple, e s'estounavon que parlèsse em'uno femo. Res dins acò ié diguè: Que demandavias? nimai: Perqué parlavias em'elo?

₂₈La femo leissè dounc aqui soun inde, e s'enanè à la vilo. E diguè i gènt:

₂₉Venès vèire un ome que m'a di tout ço qu'ai fa. Sarié pas éu, lou Crist?

₃₀Éli sourtiguèron dounc de la vilo, e venguèron vers éu.

₃₁D'enterin, lou pregavon si disciple, en disènt: Mèstre, manjas.

₃₂Mai éu ié diguè: Iéu, ai un manja que vautre noun lou couneissès.

₃₃Se venien dounc, li disciple, de l'un à l'autre: Quaucun i'aurié adu de viéure?

₃₄Ié diguè Jèsu: Moun manja es de faire la voulounta d'Aquéu que m'a manda, pèr coumpli soun obro.

₃₅Es que vautre noun disès: Encaro quatre mes, e sian à meissoun? Veici que iéu vous dise: Aussas vòstis uei, e regardas li terrado que blanquejon deja pèr la meissoun.

₃₆Or, aquéu que meissouno reçaup sa recoumpènso e acampo de fru pèr la vido eternalo; de maniero que lou semenaire es dins la gau tout parié coume lou meissounaire.

₃₇Car eici es verai lou dire que se dis: Un semeno, un autre meissouno.

₃₈Iéu vous ai manda faire meissoun aqui ounte avès pas travaia. D'autre an travaia, e vautre sias intra dins si travai d'éli.

₃₉Or, bravamen de Samaritan d'aquelo vilo creiguèron en éu, raport à la paraulo de la femo qu'afourtissié: M'a di tout ço qu'ai fa.

₄₀Adounc, quouro li Samaritan lou fuguèron vengu trouva, lou preguèron que restèsse em'éli; e ié restè dous jour.

₄₁E n'i'aguè forço mai encaro que creiguèron en éu, pèr l'avé ausi,

₄₂Em'acò à la femo disien: Aro, es plus sus ta paraulo que cresèn; dóumaci, nàutri-meme l'avèn ausi, e sabèn qu'aquéu es veramen lou Sauvaire dóu mounde.

₄₃Dous jour après, partiguè d'aqui, e s'enanè en Galilèio.

₄₄Car Jèsu a fa éu-meme la fe qu'un proufèto noun es ounoura dins soun païs.

₄₅Quouro dounc fuguè arriba en Galilèio, l'aculiguèron li Galileien, estènt qu'avien vist tout ço qu'avié fa dins Jerusalèn, dóu tèms de la fèsto; i'èron ana, dóumaci, éli peréu, à la fèsto.

₄₆Venguè dounc, Jèsu, tourna-mai à Cana de Galilèio, ounte avié chanja l'aigo en vin. E se capitavo un óuficié dóu rèi que soun drole malautejavo à Cafarnaoun.

₄₇Aquest, tre saché que Jèsu arribavo de Judèio en Galilèio, se gandiguè vers éu, e lou preguè de davala e gari soun enfant qu'èro en trin de mouri.

₄₈Adounc ié diguè Jèsu: Se vesès pas, vous-autre, de miracle e d'espetacle, avès pas la fe.

₄₉Ié venguè l'óuficié reiau: Segne, davalas, de davans que more moun fiéu.

₅₀Jèsu ié diguè: Vai, toun fiéu es en vido. Greiguè aquel ome à la paraulo que ié diguè Jèsu; e s'enanè.

₅₁E veici qu'à la davalado, si serviciau ié courreguèron au davans e i'anouncièron que soun drole èro reviéuda.

₅₂Éu demandè à queto ouro s'èro trouva miés. Éli ié diguèron: Aièr sus li sèt ouro la fèbre l'a quita.

₅₃Adounc couneiguè lou paire qu'èro à-n-aquelo ouro ounte avié di Jèsu: Toun fiéu es en vido. Em'acò creiguè, éu, emai touto soun oustalado.

₅₄Acò 's lou segound miracle que faguè Jèsu, estènt revengu de Judèio en Galilèio.