1καὶ ταύτης ἐταράχθη ἡ καρδία μου*
καὶ ἀπερρύη ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς.
2ἄκουε ἀκοὴν ἐν ὀργῇ θυμοῦ κυρίου,*
καὶ μελέτη ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐξελεύσεται.
3ὑποκάτω παντὸς τοῦ οὐρανοῦ ἀρχὴ αὐτοῦ,*
καὶ τὸ φῶς αὐτοῦ ἐπὶ πτερύγων τῆς γῆς.
4ὀπίσω αὐτοῦ βοήσεται φωνή,*
βροντήσει ἐν φωνῇ ὕβρεως αὐτοῦ,*
καὶ οὐκ ἀνταλλάξει αὐτούς, ὅτι ἀκούσει φωνὴν αὐτοῦ.
5βροντήσει ὁ ἰσχυρὸς ἐν φωνῇ αὐτοῦ θαυμάσια·‡
ἐποίησεν γὰρ μεγάλα, ἃ οὐκ ᾔδειμεν,
6συντάσσων χιόνι Γίνου ἐπὶ τῆς γῆς·*
καὶ χειμὼν ὑετός, καὶ χειμὼν ὑετῶν δυναστείας αὐτοῦ.
7ἐν χειρὶ παντὸς ἀνθρώπου κατασφραγίζει,‡
ἵνα γνῷ πᾶς ἄνθρωπος τὴν ἑαυτοῦ ἀσθένειαν.
8εἰσῆλθεν δὲ θηρία ὑπὸ σκέπην,
ἡσύχασαν δὲ ἐπὶ κοίτης.
9ἐκ ταμιείων ἐπέρχονται δῖναι,
ἀπὸ δὲ ἀκρωτηρίων ψῦχος.
10καὶ ἀπὸ πνοῆς ἰσχυροῦ δώσει πάγος,‡
οἰακίζει δὲ τὸ ὕδωρ ὡς ἐὰν βούληται·
11καὶ ἐκλεκτὸν καταπλάσσει νεφέλη,*
διασκορπιεῖ νέφος φῶς αὐτοῦ.
12καὶ αὐτὸς κυκλώματα διαστρέψει*
ἐν θεεβουλαθω εἰς ἔργα αὐτῶν·*
πάντα, ὅσα ἂν ἐντείληται αὐτοῖς,‡
ταῦτα συντέτακται παρ᾽ αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς,
13ἐὰν εἰς παιδείαν, ἐὰν εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ,*
ἐὰν εἰς ἔλεος εὑρήσει αὐτόν.‡
14ἐνωτίζου ταῦτα, Ιωβ·
στῆθι νουθετοῦ δύναμιν κυρίου.
15οἴδαμεν ὅτι ὁ θεὸς ἔθετο ἔργα αὐτοῦ
φῶς ποιήσας ἐκ σκότους.
16ἐπίσταται δὲ διάκρισιν νεφῶν,
ἐξαίσια δὲ πτώματα πονηρῶν.
17σοῦ δὲ ἡ στολὴ θερμή·
ἡσυχάζεται δὲ ἐπὶ τῆς γῆς.
18στερεώσεις μετ᾽ αὐτοῦ εἰς παλαιώματα,*
ἰσχυραὶ ὡς ὅρασις ἐπιχύσεως.‡
19διὰ τί; δίδαξόν με τί ἐροῦμεν αὐτῷ·
καὶ παυσώμεθα πολλὰ λέγοντες.
20μὴ βίβλος ἢ γραμματεύς μοι παρέστηκεν,
ἵνα ἄνθρωπον ἑστηκὼς κατασιωπήσω;
21πᾶσιν δ᾽ οὐχ ὁρατὸν τὸ φῶς,*
τηλαυγές ἐστιν ἐν τοῖς παλαιώμασιν,‡
ὥσπερ τὸ παρ᾽ αὐτοῦ ἐπὶ νεφῶν.
22ἀπὸ βορρᾶ νέφη χρυσαυγοῦντα·
ἐπὶ τούτοις μεγάλη ἡ δόξα καὶ τιμὴ παντοκράτορος.
23καὶ οὐχ εὑρίσκομεν ἄλλον ὅμοιον τῇ ἰσχύι αὐτοῦ·
ὁ τὰ δίκαια κρίνων, οὐκ οἴει ἐπακούειν αὐτόν;
24διὸ φοβηθήσονται αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι,
φοβηθήσονται δὲ αὐτὸν καὶ οἱ σοφοὶ καρδίᾳ.
