PSALMI 147

Ἐπαίνει, Ιερουσαλημ, τὸν κύριον,

αἴνει τὸν θεόν σου, Σιων,

₂ὅτι ἐνίσχυσεν τοὺς μοχλοὺς τῶν πυλῶν σου,

εὐλόγησεν τοὺς υἱούς σου ἐν σοί·

₃ὁ τιθεὶς τὰ ὅριά σου εἰρήνην

καὶ στέαρ πυροῦ ἐμπιπλῶν σε·

₄ὁ ἀποστέλλων τὸ λόγιον αὐτοῦ τῇ γῇ,

ἕως τάχους δραμεῖται ὁ λόγος αὐτοῦ

₅τοῦ διδόντος χιόνα ὡσεὶ ἔριον,

ὁμίχλην ὡσεὶ σποδὸν πάσσοντος,

₆βάλλοντος κρύσταλλον αὐτοῦ ὡσεὶ ψωμούς,

κατὰ πρόσωπον ψύχους αὐτοῦ τίς ὑποστήσεται;

₇ἀποστελεῖ τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ τήξει αὐτά·

πνεύσει τὸ πνεῦμα αὐτοῦ, καὶ ῥυήσεται ὕδατα.

₈ἀπαγγέλλων τὸν λόγον αὐτοῦ τῷ Ιακωβ,

δικαιώματα καὶ κρίματα αὐτοῦ τῷ Ισραηλ.

₉οὐκ ἐποίησεν οὕτως παντὶ ἔθνει

καὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ οὐκ ἐδήλωσεν αὐτοῖς.