PSALMI 141

₂Φωνῇ μου πρὸς κύριον ἐκέκραξα,

φωνῇ μου πρὸς κύριον ἐδεήθην.

₃ἐκχεῶ ἐναντίον αὐτοῦ τὴν δέησίν μου,

τὴν θλῖψίν μου ἐνώπιον αὐτοῦ ἀπαγγελῶ.

₄ἐν τῷ ἐκλείπειν ἐξ ἐμοῦ τὸ πνεῦμά μου

καὶ σὺ ἔγνως τὰς τρίβους μου·

ἐν ὁδῷ ταύτῃ, ᾗ ἐπορευόμην, ἔκρυψαν παγίδα μοι.

₅κατενόουν εἰς τὰ δεξιὰ καὶ ἐπέβλεπον,

ὅτι οὐκ ἦν ὁ ἐπιγινώσκων με·

ἀπώλετο φυγὴ ἀπ᾽ ἐμοῦ,

καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τὴν ψυχήν μου.

₆ἐκέκραξα πρὸς σέ, κύριε,

εἶπα Σὺ εἶ ἡ ἐλπίς μου,

μερίς μου ἐν γῇ ζώντων.

₇πρόσχες πρὸς τὴν δέησίν μου,

ὅτι ἐταπεινώθην σφόδρα·

ῥῦσαί με ἐκ τῶν καταδιωκόντων με,

ὅτι ἐκραταιώθησαν ὑπὲρ ἐμέ.

₈ἐξάγαγε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου

τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματί σου, κύριε·

ἐμὲ ὑπομενοῦσιν δίκαιοι ἕως οὗ ἀνταποδῷς μοι.