CHAB. XXXVII.
1Hogen, Jacob a chomaz e bro Canaan, e leac’h ma oa bet lie dad o chom.
2Ha setu aman ar pez a c’hoarvezaz gant he vugale. Joseph, d’an oad a zeiteg vloaz, a ziwalle al loened gant lie vreudeur; messaer yaouank e oa gant mibien Bilha ha mibien Zilpa, gragez he dad. Ha Joseph a gontaz d’ho zad ar c’hom-zou fall a lavarent.
3Hogen Israel a gare Joseph dreist he vibien all, rag bet hen doa anezhan en he gozni; hag e reaz d’ezhan eur zae a veur a liou.
4Mes he vreudeur, o velet e kare he dad anezhan dreist he vibien-all, ho doa kaz outhau, ha ne hellent mui lavaret komz vad e-bed d’ezhan.
5C’hoarvezoud a reaz ma contaz d’he vreudeur eun hunvre hen devoa bet, ha kement-se a greskaz mui-oc’h-mui ho c’hassoni.
6Lavaret a reaz eta d’ezhe: Selaouit, me ho ped, an hunvre-man em euz bet.
7Sonjal a rea d’in, e oarap oc’h endram orzen-nou-ed en eur park. Ha setu va orzen-me a zavaz hag a chomaz en he za. Ha setu hoc’h orzennou-choui o tond en dro dezhi, a stouaz d’an douar dirag va orzen-me.
8Neuze he vreudeur a lavaraz d’ezhan: Ha sonjal a ra d’id-de e teui da roue var-n’omp-ni, pe da c’houam ac’hanomp? An hunvreou hag ar c’homzou-ze na rejont nemed creski c’hoas muioc’h ar gassoni ho doa outhan.
9Beza hen doe c’hoas eun hunvre-all hag e contaz anezhan d’he vreudeur hag e lavaraz: Setu aman, bet em euz c’hoas eun hunvre. Gwelet a rean an heol hag al loar hag unneg stereden o stouat d’an douar diraz’oun.
10Hag e contaz an dra-ze d’he dad, ha d’he vreudeur; mes he dad hen gourdrouzaz hag a lavaraz d’ezhau: Petra a fell d’id-de e ve an liunvre-ze ec’h euz bet? Daoust ha red e vezo d’eomp-ni, me, da vam, ha da vreudeur dond da blega beteg an douar diraz’oud?
11Hag he vreudeur a oe jalous outhan; mes he dad a zalc’haz sonj euz an traou-ze.
12Hogen, he vreudeur a ieaz da Sichem da lakaad loened ho zad da beuri.
13Hag Israel a lavaraz da Joseph: Ha n’ema ket da vreudeur o vessa al loened e Sichem? Deuz, ma kassin ac’hanoud d’ho c’havoud. Ha Joseph, a respontaz d’ezhan: Setu me aman.
14Hag e lavaraz d’ezhan: Kea eta da velet ha mad eo ar bed gant da vreudeur, ha gant al loened, ha digas kelou d’in euz ar pez a reont eno. Kas a reaz anezban evel-se euz traonien Hebron, ha Joseph a zeuaz da Sichem.
15Hag eur goaz o veza he gavet o redec dre ar meaziou, a c’houlennaz diganthan petra a glaske.
16Hag hen a respontaz: Va breudeur a glaskan; lavar d’in, mar plij, e pe-leac’h emaint o vessa.
17Hag an den-ze a lavaraz: Eat int kuit ac’ha-len, rag ho c’hlevet em euz o lavaret: Deomp da Dothain. Joseph eta a zalchaz da vond var-lerc’h he vreudeur, hag ho c’havaz e Dothain.
18Ar re-man a velaz anezhan a-ziabell; bag, araog ma c’herruaz betegen’he, e rejont ho sonj d’hen laza.
19Hag e leverjont an eil d’egile: Setu erru an hunvreer.
20Breman eta, deomp, lazomp anezhan ha taolomp anezhan en eun toul, hag e lavarfomp eo bet debret gant eul loen gwez-benag; ha neuze e velimp petra a deui he hunvreou da veza.
21Mes Ruben a glevaz kement-se, hag a zelivraz anezhan euz tre ho daouarn, hag a lavaraz: Ne lammomp ket he vuez diganthan.
22Neuze Ruben a lavaraz d’ezhe: N’ed it ket da skuilla ar goad; taolit anezhan er punz a zo du-hont en dezert, ha ne lakit ket ho taouarn var-n’ezhan. Lavaret a rea kement-se evit hen delivra euz ho daouarn, evit hen digas en dro d’he dad.
23Kerkent eta ma c’herruaz Joseph gant he vreudeur, e tiframjont divar-n’ezhan he zae, ar zae a veur a liou.
24Hag e crogjont en’han, hag e taoljont anezhan er punz. Hogen ar punz a oa goullo, ne oa ket a zour en’han.
25Neuze ez ejont en ho c’hoaze da zibri ho bara. Hag o sevel ho daou-lagad, setu int o velet eur vanden Ismaelited o tond euz Galaad gant ho c’hanvaled sammet gant traou a c’houez vad, baum ha myrrh, d’ho c’has d’an Egypt.
26Ha Juda a lavaraz d’he vreudeur: Petra a dalvezo d’eomp laza hor breur ha cuzat he c’hoad?
27Deomp, gwerzomp anezhan d’an Ismaelited ha ne douchomp ket hon daouarn outhan; rag breur eo d’eomp, hag euz hor c’hig eo ive. Hag he vreudeur a zentaz outhan.
28Pa zeuaz eta ar varc’hadourien euz a Vadian da dremen, e savjont hag e tenjont Joseph euz ar punz; hag e verzchont Joseph evit ugent pez arc’hant d’an Ismaelited, hag ar re-man a gassaz anezhan ganthe en Egypt.
29Ha Ruben a zistroaz d’ar punz, ha setu Joseph ne oa ken ebarz. Neuze e tifreuzaz he zillad;
30hag e tistroaz da gavoud he vreudeur, hag e lavaraz: Ne velan mui ar bugel; ha me, petra a deuin-me breman da veza?
31Hag e kemerjont sae Joseph, e lazchont eur bouc’h, hag e soubjont ar zae e goad ar bouc’h.
32Goude-ze e kasjont d’ho zad ar zae a veur a liou, en eur lakad lavaret d’ezhan: Ni hon euz kavet ar zae-man: Gwel hag honnez eo sae da vab.
33Hag ec’h anavezaz anezbi, hag e lavaraz: Honnez eo sae va mab; debret eo bet gant eul loen gwez-benag; a-dra-zur eul loen hen deuz taget ha difframmet Joseph.
34Ha Jacob a zifreuzaz he zillad, hag a lakeaz eur zac’h en aro d’he gorf, hag a zougaz kaon d’he vab epad pell amzer.
35Hag he holl vibien bag he holl verc’hed a zeuaz evit klask dousaad d’he c’hlac’har; mes ne felle ket d’ezhan beza consolet, hag e lavaraz: Disken a rin gant va glac’har da gavoud va mab ebarz ar bez! Evel-se eo e ouelaz he dad d’ezhan.
36Hag ar Madianited a verzaz Joseph en Egypt da Botiphar, den a garg e ti Pharaon, ha cabiten he zoudarded.
